เมียลับนายสิงห์

ตอนที่ 4 ยื่นข้อเสนอ

พ่อเลี้ยงสิงห์หลมองตามแม่กวางน้อยอย่างแสนเสียดาย สัมผัสจากริมฝีปากนุ่มนิ่มของหล่อนยังตรึงใจเขาไว้อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน นี่เขาเผลอจูบสาวน้อยไปแล้วทั้งที่หล่อนแทบจะไม่ได้อ่อยเขาแม้แต่น้อย เขากลายเป็นคนที่มีอารมณ์ทุกครั้งที่คิดถึงหน้าสวย ๆ ของเด็กสาวคนนี้

“หึ แล้วเจอกันอีกสาวน้อย” เขาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ มองออกไปทางบ้านพักของคนใช้อย่างเจ้าเล่ห์

ทุกอย่างในไร่แห่งนี้ไม่มีอะไรที่เขาอยากได้แล้วไม่ได้ วันนี้รอดมือไป วันอื่นก็ใช่จะรอดพ้นไปอีก…

เช้าถัดมาวีณารีบตื่นแต่เช้าเข้าไปทำกับข้าวช่วยยายแจ่มทำอาหาร หล่อนจัดเตรียมวัตถุดิบให้หัวหน้าแม่บ้านอย่างพร้อมเพรียงอย่างไม่อีดออด แม้ตลอดทั้งคืนจะเฝ้าวนเวียนคิดถึงแต่เรื่องที่จูบกับพ่อเลี้ยงสิงห์หลตลอดทั้งคืนก็ตาม

“ตื่นเช้าจังนะเอ็งเนี่ย” ยายแจ่มชมเด็กสาวตรงหน้าอย่างเอ็นดูแม้จะปากร้ายไปหน่อยก็ตาม

“ก็หนูอยากรีบมาช่วยยายนี่” หล่อนยิ้มประจบคนแก่ปากร้าย

“แหม มาได้ก็เลียแข้งเลียขาเลย ขยันทำงานเท่ากับประจบคงดี” นิลสาวใช้เอ่ยลอย ๆ ว่า วีณาอย่างหมั่นไส้

“ปากเสีย” เสียงหวานย้อนอย่างไม่ยอม วีณาไม่อยากเถียงแต่เมื่อถูกหาเรื่องบ่อยครั้งก็จำต้องตอบโต้บ้าง

“อีนี่ กล้าดียังไงมาว่ากู” นิลโกรธจนขึ้นมึงขึ้นกู จนยายแจ่ม ทนไม่ไหวออกมาห้ามทัพเพราะดูท่าสาวน้อยวีณาก็ไม่ได้ยอมคนเสียเท่าไหร่

“พอ เอ็งจะไปไหนก็ไปนังนิล อย่ามาแหกปากแหกคอที่นี่”

นิลมองยายแจ่มตาขวางอย่างไม่ชอบใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ด้วยรู้ว่ายายแจ่มเป็นคนเก่าแก่ถ้ามีเรื่องด้วยตนคงต้องเดือดร้อนมากแน่จึงสะบัดหน้าเดินหนีไป ทิ้งสายตาอาฆาตมายังสาวน้อยที่นั่งอยู่

“นังวี พ่อเลี้ยงให้มาตาม”

“ค่ะ เดี๋ยวมานะจ๊ะ” หล่อนรับคำก่อนจะหันมาพูดกับยายแจ่ม

“เออ ๆ เอ็งไปเถอะ” ยายแจ่มหันมองทันที ก่อนจะถอนหายใจอย่างปลงตกว่าเด็กสาวคนนี้คงไม่รอดพ้นพ่อเลี้ยงสิงห์หลไปแน่

ก๊อก ๆ มือน้อยเคาะห้องสำนักงานที่สิงห์สร้างไว้กลางไร่เพื่อรับรองแขกและเป็นห้องทำงานของเขาเมื่อต้องมาดูคนงานในไร่ มีทั้งห้องนอนห้องทำงานและห้องรับแขก เพราะชายหนุ่มมักมานอนพักที่นี่อยู่บ่อยครั้งในช่วงที่ผลผลิตต้องเก็บเกี่ยวมาก ๆ จะมาคอยเช็กความเรียบร้อยจนดึกก็จะนอนค้างที่นี่เลย

“เข้ามา”

“ค่ะ พ่อเลี้ยงมีอะไรใช้ หนู เอ้ย! ฉันเหรอคะ”

“ถ้ามันยากก็แทนตัวเองแบบเดิมนั่นแหละ” เขาเอ่ยติดรำคาญ

“ค่ะ เรียกหนูมามีอะไรคะ” หล่อนถามอย่างงง ๆ เมื่ออยู่ ๆ ชายหนุ่มก็เรียกหล่อนมาพบ ทั้งที่ไม่น่าจะมีเรื่องอะไรต้องคุยด้วยซ้ำ หล่อนก็แค่แม่ครัวหรือคนใช้ในไร่นี้เท่านั้น

“ฉันจะไม่อ้อมค้อมนะ ฉันอยากได้เธอ” เขาไขข้อสงสัยของสาวน้อยที่ทำหน้างง

“เออ อยากได้ยังไงคะ” สาวน้อยยังตั้งตัวไม่ทันกับคำถามอยากได้อะไร ยังไง

“อยากได้ตัวเธอ ยอมเป็นของฉัน ฉันจะดูแลเลี้ยงดู เธอไม่ต้องทำอะไรแค่คอยดูแลฉันตอนฉันไปหาก็พอ แต่มีข้อแม้ห้ามทำตัวเป็นเจ้าของฉัน และห้ามมายุ่งวุ่นวายกับฉันถ้าไม่ได้รับอนุญาต” หล่อนได้แต่ฟังข้อเสนอจากเจ้านายหนุ่มที่นั่งบนเก้าอี้ตาปริบ ๆ

“ก็เท่ากับหนูเป็นเมียลับ ๆ เหรอคะ”

“แล้วแต่จะคิด ถ้าผิดข้อตกลงความสัมพันธ์เราก็คือจบ” เขาบอกเด็กน้อยที่ยืนตัดสินใจตรงหน้า