13
1329 Words
13
“ค่ะ อังก็ถึงพอดีเลยค่ะ ท่านขา” เธอพูดออกไปอย่างนั้น เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา
“คืนนี้ผมกลับดึกหน่อยนะ จะไปงานเลี้ยงกับท่านรองหน่อย”
ปิติพูดขึ้นขณะที่ถอนร่างกายออกจากกายสาวของภรรยา ลุกขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ อังคณาทำปากเบ้อย่างรังเกียจ ถ้าไม่ติดว่ารวย มีอำนาจบารมี เป็นรัฐมนตรีใหญ่โต เธอไม่มีวันยอมเป็นเมียของคนที่แก่คราวพ่อแน่นอน เซ็กส์ก็ไม่ได้เรื่อง ไวเหมือนนกกระจอกไม่มีผิด เธอลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมทับ เดินไปหยุดที่หน้าต่างทอดมองไปยังสนามหญ้าหน้าบ้าน ดวงตาประกายเสน่หามองร่างของอำนวยคนสวยหุ่นบึกบึนนิ่ง รอยยิ้มมีเลศนัยปรากฏบนดวงหน้าของอังคณา เธอหันหน้ามามองร่างของสามีร่างอวบเมื่อเขาเดินออกมาจากห้องน้ำ เดินเข้าไปในห้องแต่งตัว
“ท่านคะ อย่ากลับดึกมากนะคะ แล้วก็อย่าดื่มมากด้วย อังเป็นห่วงท่านนะคะ”
อังคณาเดินไปสอมกอดร่างของปิติที่เดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยชุดสูทราคาแพง สามีวัยหกสิบกอดร่างของภรรยาเอาไว้แน่นด้วยความรัก ก้มใบหน้าจูบเรือนผมหอมกรุ่น คนที่ถูกกอดถูกจูบทำหน้าเหมือนกินของขม ทำท่าแหวะโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันสังเกตเห็น
“ไปด้วยกันมั้ยล่ะ?” เขาเอ่ยชวน
“ไม่ไปหรอกค่ะ อังเหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว ก็ท่านนั้นแหละคะทำให้อังเหนื่อย”
เธอทำเสียงตะเง้าตะงอด ปิติหัวเราะชอบใจ มันก็อาจจะจริงอย่างที่อังคณาพูด วันนี้เขาไม่ได้ไปทำงานจึงมีเวลาทำกิจกรรมบนเตียงกับเธอตั้งแต่เที่ยงวันจนกระทั่งถึงเวลาบ่ายสี่โมง แต่ส่วนมากอังคณาจะเป็นคนปฏิบัติให้เขามากกว่า เธอร้อนแรงจนคนอายุหกสิบปีเช่นเขาแทบจะหัวใจวายทุกครั้ง ดีที่ว่าเขาเป็นคนแข็งแรง ออกกำลังกายอยู่เสมอรวมทั้งดื่มอาหารเสริมทุกวัน เรี่ยวแรงยังคงมีเหลือปรนเปรอสวาทให้กับเธอ อังคณาเคยบอกกับเขาว่า เซ็กส์ไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับเธอ ขอเพียงเขารักเธอเท่านั้นก็พอ ปิติจึงรักอังคณามาก แต่หารู้ไม่ว่า เซ็กส์สำคัญสำหรับเธอมาก มากพอๆ กับเงินของเขา
“ไม่ไปก็ไม่ไป นอนพักซะนะผมไปก่อนนะ”
ปิติล่ำลาภรรยาสาวอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอน เธอยืนมองดูรถยนต์ที่เคลื่อนตัวออกไปจากประตูบ้านด้วยรอยยิ้ม เดินไปหยิบเงินในกระเป๋าออกมาจำนวนหนึ่ง ก่อนจะเดินนวดนาดลงไปชั้นล่าง ทั้งๆ ที่เธอสวมเพียงชุดคลุมเพียงตัวเดียว ด้านในไม่ใส่อะไรเลยสักชิ้น
“จีน จีน” อังคณาเรียกคนรับใช้ประจำบ้านเสียงดัง ไม่นานสาวใช้ชื่อจีนรีบวิ่งมาหาเจ้านายสาวทันที
“ฉันอยากกินเป็ดย่างที่เยาวราชไปซื้อให้หน่อยนะ” อังคณาสั่งก่อนจะยื่นเงินสามพันบาทให้สาวรับใช้
“ร้านไหนคะ?” จีนเอ่ยถาม เนื่องจากร้านเป็ดย่างในเยาวราชมีหลายร้าน เธอกลัวว่าจะซื้อมาผิดอาจทำให้คุณผู้หญิงของบ้านอารมณ์เสียได้
“ลุงดมอยู่หรือเปล่า ลุงดมรู้ว่าร้านไหนให้ลุงดมพาไปซื้อก็ได้ คราวหน้าจะได้ไปถูก”
“ได้ค่ะคุณผู้หญิง” จีนรับคำ กำลังจะหมุนตัวออกไปหาลุงดมหลังบ้าน ทว่าเสียงของอังคณาดังขึ้นมาอีกครั้ง
“แป้งกับปุ้ยไปไหนล่ะ?”
“อ๋อ สองคนนั้นเค้าขอคุณท่านไปงานแต่งงานญาติค่ะ จะกลับประมาณสี่ทุ่ม คุณผู้หญิงจะเรียกใช้งานเหรอคะ?” คำตอบของจีนทำให้รอยยิ้มเล็กๆ เกิดขึ้นบนใบหน้าของอังคณา
“เปล่าหรอก ฉันแค่ลงมาแล้วไม่เห็น ปกติเดินเพ่นพ่านจนฉันเวียนหัว ไปซื้อได้แล้วไปกว่าจะกลับฉันหายอยากกินเป็ดย่างกันอยากพอดี”
จีนรีบเดินออกไปจากห้องโถงใหญ่ทันที รอยยิ้มของอังคณาเต็มใบหน้า กำจัดจีนกับลุงดมซึ่งเป็นคนขับรถออกไปจากบ้านได้แล้ว แป้งกับปุ้ยสาวใช่สองพี่น้องก็ไม่อยู่ คนของปิติก็ออกไปพร้อมกับเจ้านายของตัวเอง บ้านหลังนี้จึงเหลือเพียงเธอกับอำนวยคนสวนแล้วก็เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนที่คอยดูแลคนเข้าและออกเท่านั้น เรื่องเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตัดออกไปได้เลย เพราะสองคนนั้นไม่เข้ามาวุ่นวายในเขตตัวบ้าน ทำหน้าที่อยู่ในป้อมยามเท่านั้น อังคณาเดินไปยืนมองรถยนต์ที่ลุงดมขับออกไปจากรั้วบ้าน ก่อนจะเดินไปที่โทรศัพท์ประจำบ้าน
“นวยขึ้นมาหาฉันที่ห้องหน่อยนะ”
เธอโทรศัพท์ถึงอำนวยคนสวน ชายหนุ่มกลัดมันที่เป็นชู้กับเธอมาร่วมหนึ่งปีแล้ว เธอเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้านทันทีที่วางหูโทรศัพท์ลงบนแป้น ตรงไปที่ห้องนอนของเธอ เพื่อรอชายชู้ขึ้นมาสานต่ออารมณ์ของเธอที่คั่งค้างกับปิติ
อำนวยเดินขึ้นมาชั้นบนด้วยความระมัดระวังแม้ว่าทางจะสะดวกก็ตาม พอเปิดประตูห้องนอนเข้ามา สายตาของอำนวยหื่นกระหายเต็มที่ เมื่อเห็นร่างของอังคณานอนเปลือยกายอยู่บนเตียงนอน อำนวยไม่รอช้ารีบถอดเสื้อผ้าออกจากร่างกายของตนอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินตรงไปที่เตียงเริ่มบรรเลงเพลงสวาทให้กับอังคณาอย่างถึงใจ
หนึ่งเดือนผ่านไป
ความสุขของรุจิเรศผ่านไปอย่างรวดเร็ว เธอยังไม่อยากเชื่อเลยว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้หนึ่งเดือนแล้ว หนึ่งเดือนที่เต็มไปด้วยความสุข คมน์เอาอกเอาใจเธอเป็นอย่างดี เขากลับมาทานอาหารกลางวันกับเธอทุกวัน กลายเป็นว่าเขาและเธอทานอาหารด้วยกันครบสามมื้อ วันหยุดคมน์ก็จะพาเอออกไปเที่ยว ดูหนัง เลือกซื้อของใช้มากมาย แม้แต่เครื่องระดับราคาแพง ตอนค่ำคืนคมน์และเธอต่างฝ่ายต่างป้อนความสุขให้กันและกัน
“คุณคมน์ขา พรุ่งนี้หนูนาขอไปหาคุณพ่อนะคะ ตั้งแต่หนูนามาอยู่ที่นี่ยังไม่เคยกลับไปเยี่ยมท่านเลยค่ะ”
รุจิเรศเอ่ยบอกชายหนุ่มที่นอนกอดร่างของเธอไว้แนบอก หลังจากที่เสร็จสิ้นเกมรักแสนเร้าใจ คมน์นิ่งไปนานเมื่อได้ฟังคำพูดของเธอ
“ไปวันเสาร์อาทิตย์ได้มั้ย พรุ่งนี้ผัวไม่ว่าง”
เขามักใช้คำว่า ผัว เรียกแทนตัวเองเสมอ แรกๆ ที่เธอได้ยินรู้สึกเขินอายเป็นอย่างมาก แต่พอฟังนานๆ กลายเป็นความเคยชิน คำๆ นี้เขาจะใช้เรียกตอนที่อยู่กับเธอสองต่อสองเท่านั้น
“พรุ่งนี้วันเกิดคุณพ่อ หนูนาอยากไปกราบอวยพรท่าน ให้หนูนาไปนะคะ นะคะคุณคมน์ขา”
เอออดอ้อนเสียงหวาน ถูไถซีกหน้าที่ซบอยู่กับอกของเขาเหมือนสัตว์เลี้ยงอ้อนเจ้านาย คนที่ถูกอ้อนผ่อนลมหายใจออกมาอย่างแรง แพ้อีกแล้วแพ้กระต่ายน้อยตัวนี้อีกแล้ว
“ก็ได้ ตอนเช้าผัวจะไปส่ง ตอนเย็นจะไปรับ ระหว่างไปหาพ่อถ้าใครชวนไปไหนห้ามไปเด็ดขาด ถ้าผัวไปรับตอนเย็นแล้วไม่เจอ มีเรื่องแน่”
เขาขู่เธอไปอย่างนั้น ไม่ได้รู้สึกหึงหรือหวงเหมือนกับวาจาที่พูดออกไปเลยแม้แต้นิดเดียว เขาแสดงความรักและความหึงหวงให้เธอเห็น เพื่อที่จะได้ให้รุจิเรศหลงเดินเข้ามาในบ่วงแห่งความรัก บ่วงที่เขาตั้งใจทำไว้ให้เธอ รุจิเรศกอดร่างหนาเอาไว้แน่นเมื่อได้ยินคำอนุญาตให้เอกลับบ้านได้
- Writer
