7
1150 Words
7
คมน์ยันกายลุกขึ้นนั่งก่อนจะตวัดเรียวขาไปอยู่ด้านข้างสะโพกของเขา จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนกางขาออกเล็กน้อยโดยรั้งเอวเล็กให้ลอยตามขึ้นไปด้วย ตลอดทั้งลำตัวของร่างสาวไม่มีส่วนไหนสัมผัสกับพื้นที่นอนเลย มีเพียงศีรษะ ท้ายทอยและช่วงไหล่ ลำแขนเท่านั้นที่แนบสนิทอยู่บนที่นอน มือใหญ่รั้งเอวเล็กเข้าหากายแกร่ง ในขณะที่เขาพุ่งชนกลีบดอกไม้สวยสดด้วยพละกำลังของกระทิงน้อยดุดัน รุจิเรศแทบจะแดดิ้นคาเตียง กำผ้าปูที่นอนแน่นจนมันยับยู่ยี่ ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับปล่อยเสียงครางไม่หยุดหย่อน
“คุณคมน์ พอเถอะคะ หนูนา หนูนาไม่ไหวแล้ว อา อือ”
รุจิเรศร้องครวญครางพูดอ้อนวอนให้เขาหยุด ทว่าคมน์ไม่ได้หยุดเกมสวาท ตอนนี้เขากำลังเมามันกับการกระแทกกระทั้นร่างกายเข้าใส่ร่างสาวที่คับแน่น ฟิตตึงมันทำให้เขาไม่อยากหยุด ไม่อยากให้เกมนี้จบลงโดยเร็ว
“โอว มัน มันที่สุดเลย อา”
เสียงทุ้มต่ำดังครางบ่งบอกถึงอารมณ์ของเขาได้เป็นอย่างดี ขนในกายของเขาลุกตั้งชันรับอาการตอดรัดของดอกไม้งาม ความสะท้านเสียวที่มีอยู่มากมายทำให้หน้าท้องแข็งแรงเกร็งจนขึ้นเป็นลำนูน เช่นเดียวกับเธอที่แขม่วท้องรับความสยิว
คมน์จับขาเล็กทั้งสองข้างพันรอบเอวหนา ก่อนจะโน้มละตัวลงไปหาร่างบางสอดแขนเข้าไปใต้รักแร้ของเธอ ยกตัวของเธอขึ้นสูง ลำแขนเล็กโอบกอดลำคอหนาไว้ทันทีเพราะกลัวหล่น เนื่องจากตอนนี้ร่างเล็กถูกร่างใหญ่อุ้มอยู่ เขาไม่รอช้าให้เสียเวลา จับเอวของเธอไว้มั่นยกขึ้นสูงแล้วกดอัดกระแทกลงมา
“อา อืม คุณคมน์ คุณคมน์”
รุจิเรศเสียวเกินคำบรรยาย เสียวจนร่างกายเธอเกร็งไปหมด ท่วงท่านี้ทำให้ตัวตนของเขาแทรกลึกลงไปได้มากกว่าเดิม มากกว่าท่วงท่าที่ผ่านมาเสียอีก เขาจับอัดกระแทกอย่างเร็วรัว โน้มใบหน้าจูบปากอิ่ม เลื่อนไปซุกไซร้ซอกคอ แล้ววนมาจูบเธออีกหน เขาไม่ได้ขยับร่างเธอให้กระชั้นลงมาฝ่ายเดียว เขาเองก็อัดกระแทกสวนกลับไปด้วย เธอผลักใบหน้าของเขาออกเพื่อปลดปล่อยเสียงครางที่จุกแน่นในลำคอ ถ่ายเทความร้อนมามายในกายปลดปล่อยเป็นเสียงคราง
“คุณคมน์ อา”
“โอว พระเจ้า เสียวเหลือเกิน ดีเหลือเกิน โอว”
เขาเองก็ครางดังไม่แพ้กับเธอเลย เหมือนความอดทนของเขาจะสิ้นสุด หลังจากที่อดกลั้นมานานเกือบหนึ่งชั่วโมง เขาจับร่างสาวให้นอนราบบนเตียง ส่วนเขานั่งคุกเข่าระหว่างขาสวย จับปลายข้อเท้าของเธอขึ้นสูง ก่อนจะแยกออกจากกันเป็นมุมฉาก จากนั้นก็เริ่มซอยถี่ร่างกายมากขึ้น ก้มใบหน้าลงมองกระทิงน้อยดุดันเคลื่อนตัวเข้าหากลีบสาว ใจของเขาสั่นรัว เสียวปานจะขาดใจ
“คุณคมน์ กรี๊ดดด”
การเร่งเร้าของเขาทำให้รุจิเรศถูกเหวี่ยงให้ขึ้นไปบนวิมานชั้นฟ้า มองหมู่ดาวที่สุกสกาวนับพันดวงด้วยหัวใจที่เปี่ยมสุข คราวนี้ถึงตาของเขาบ้างที่จะเดินไปยังสวรรค์ที่เห็นอยู่รำไร กระทิงดุขับเคลื่อนตัวเองด้วยความเร็วรี่ มือใหญ่เอื้อมมาบีบเคล้นทรวงอก พร้อมกับเอวที่ยังคงซอยระรัวไม่นับ ในที่สุดความปรารถนาของเขาก็เดินทางมาถึงที่สิ้นสุดในจังหวะสุดท้ายที่เขากระแทกกระชั้นเข้าใส่คนตัวเล็ก ระเบิดสายนทีอุ่นร้อนมากมายรินรดดอกไม้แรกแย้ม
ใบหน้าคมซบบนทรวงอกกระเพื่อมแรงของเธอ ระบายลมหายใจเหนื่อยหอบออกมา ก่อนจะเลยหน้ามองดวงหน้าสวยโรยแรง ดวงตาของเธอปรือสะลืมสะลือเหมือนคนกำลังจะหลับ ริมฝีปากเผยอนิดๆ น่าจูบเหลือคณา ลมหายใจยังขาดห้วงเพราะเหน็ดเหนื่อยกับเกมสวาทครั้งแรกของวัยสาว
“เหนื่อยแล้วเหรอ? ฉันยังไม่เหนื่อยเลย”
เขาพูดชิดเรียวปากสีทับทิม จูบเบาๆ ก่อนจะเลื่อนใบหน้ามาซุกตรงซอกคอ ดูดซับความหวานรอบลำคอ ขบเม้มอย่างหมั่นเขี้ยวหลายจุด ทำให้กายสาวสั่นสะท้านขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากเพิ่งสงบนิ่งได้ไม่ถึงสามนาที
“หนูนา หนูนาเหนื่อยค่ะ หนูนาอยากนอน”
เธอบอกเขาเหมือนกับที่ใจคิด ตอนนี้กระต่ายน้อยตัวนี้เหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยเกินกว่าที่ดำเนินเกมรักกับเขาอีกรอบ เออยากจะหลับมากที่สุด แต่ดูเหมือนความตั้งใจจะเป็นหมัน เนื่องจากตอนนี้ทั้งปากและมือของเขากำลังทำงานเต็มที่ กายแกร่งที่ยังฝังลึกในร่างกาย ขยายตัวเต็มที่อีกครั้งจนเธอรู้สึกอึดอัด
“ทำงานให้คุ้มกับเงินที่ฉันเสียไปหน่อยสิ อย่าลืมว่าเธอมาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร อย่าลืมหน้าที่ของเธอสิ”
คำพูดของเขาทำให้คนฟังเหมือนถูกตบหน้ารู้สึกชาดิก จริงอย่าที่เขาพูด เธอต้องทำงานให้คุ้มกับเงินที่เสียไป เงินจำนวนสามสิบล้านบาท มันมากมายนัก มากจนเธอไม่รู้ว่าจะต้องทำงานเท่าไหร่ถึงจะคุ้ม ไม่มีถ้อยคำคัดค้านหรือร้องขอออกมาจากปากของรุจิเรศอีกเลย จะมีก็เพียงเสียงครวญครางที่ดังออกมาไม่ขาดปาก กระต่ายน้อยต้องแบกรับความกลัดมันของกระทิงดุไปตลอดค่ำคืน
คมน์เดินลงมาจากชั้นบนด้วยสีหน้าที่สดชื่น เขาไม่เคยรู้สึกสบายตัวและสบายใจอย่างนี้มาก่อนเลย เนื้อกระต่ายหวานที่เขาได้ชิมเมื่อคืนนี้ ทั้งอร่อย หอมและหวานยิ่งนัก ทำให้เขาคบเคี้ยวมิรู้เบื่อ วินาทีแรกที่เขาลืมตาตื่นขึ้นมา เขาพบร่างของรุจิเรศนอนซบอกเขาอยู่ โดยมีลำแขนของเขากกกอดไม่ห่าง คมน์นึกทบทวนถึงความสุขที่ได้รับจากสาวน้อยข้างกายคนนี้ เธอบริสุทธิ์เหมือนผ้าขาวที่ไร้จุดด่างดำ เธอมีมนต์ทำให้เกิดความฮึกเหิมตลอดเวลา เขายอมรับว่ามันมากมายนัก ไม่คิดว่าหญิงสาวร่างเล็กคนนี้จะทานทนเขาได้เกือบทั้งคืน รอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นบนใบหน้าหนุ่มโดยไม่รู้ตัว เพียงเสี้ยวขณะหนึ่งของความคิด ภาพของอังคณาซ้อนทับเข้ามา ความสุขของเขาที่มีจึงเลือนหายในบัดดล มือใหญ่ผลักร่างอรชรออกห่างร่างกายของเขาทันที ก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำ ไม่หันกลับมามองร่างของรุจิเรศที่หลับสนิทบนเตียงเลย
- Writer
