“ไม่! ฉันไม่มีวันยกโทษให้คุณ ออกไปจากตัวฉัน ออกไป๊! ” เธอแผดเสียงตะเพิดไล่ทั้งน้ำตา ขณะที่มือน้อยทั้งสองข้างพยายามทั้งผลัก ดัน จิก และข่วน ให้พ่อตัวโตถอยห่างออกไปจากร่างของตนพัลวัน
“ผมหยุดไม่ได้แล้วที่รัก ถ้าผมทำอย่างนั้นคงขาดใจตายแน่” ชายหนุ่มกัดฟันโต้ตอบเสียงหอบหนักๆ แล้วระดมจูบสะเปะสะปะไปทั่วดวงหน้าหวานใส และลำคอเนียนละมุน เพื่อให้เธอคลายความตื่นกลัว บรรเทาความเจ็บปวด และต้องการให้เธอคล้อยตามกับสิ่งที่เขากำลังจะมอบให้
“ไอ้คนเลว! ฉันเกลียด…ขยะแขยงคุณ! ออกไปจากตัวฉัน! ออกไปเดี๋ยวนี้!” หญิงสาวเค้นเสียงลอดไรฟันบริภาษเขาด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ พร้อมทั้งดิ้นรนขัดขืนอย่างบ้าคลั่ง แต่ยิ่งขยับเธอก็ยิ่งเจ็บปวดรวดร้าวกลางกายสาวมากขึ้นเป็นเท่าทวี จนที่สุดก็ต้องปล่อยโฮออกมา
“ฮึก…ฮือ…” สาวน้อยสะอื้นฮักอย่างน่าเวทนา
“โอ๋…โอ๋…คนดีของผัว อย่าร้องนะทูนหัว” คนแก่เริ่มปลอบเด็กด้วยน้ำเสียงนุ่มละมุน
“ก็ฉัน
