“ไอ้ที่พูดเนี้ย พูดแค่ให้ตัวเองสบายใจไปเองหรือเปล่า” อีกฝ่ายยังไม่ลดล่ะ
จารวีไม่อยากให้คนอื่นหมดสนุกเพราะเธอเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว หญิงสาวฉีกยิ้มกว้างแล้วเดินไปทางเพื่อนรัก กระซิบบอกเพื่อจะขอตัวกลับบ้านก่อน
“เพิ่งห้าทุ่มเองจะกลับแล้วเหรอ พวกเราว่าจะไปต่อกันอยู่นะเนี้ย”
“ไม่ไหวแล้วล่ะ เริ่มเมาแล้ว” จารวีอยากบอกว่าเธอสางเมาตั้งแต่เจออดีตหัวหน้าชีกอต่างหากล่ะ
“เอางั้นก็ได้ กลับแท็กซี่ใช่ไหม เดี๋ยวเปิ้ลเดินไปส่งหน้าร้านนะ”
“ไม่เป็นไร จ๋าไปเรียกรถเองได้ ทุกคนกำลังสนุก เปิ้ลดูแลเพื่อนๆเถอะนะ ยังไงได้วันแต่งงานก็บอกด้วยเผื่อไปหาถึงที่”
“บ้าซิ จ๋าต้องมาให้ได้เพราะจ๋าต้องเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้เปิ้ล”
“ได้ๆ ถ้าไม่กลัวว่าจ๋าจะสวยกว่าเจ้าสาวนะ”
สองสาวหัวเราะคิกคักแล้วจารวีก็แยกตัวออกมา เธอเดินออกมาหน้าร้าน ก้มหน้าค้นหาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าจะดูเวลาเสียหน่อย แต่ถูกดึงแขนไว้ก่อน หญิงสาวเงยหน้าขึ้น
