When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
"เด็กเสิร์ฟ?" "ค่ะ" "โธ่ไลลา หนูเป็นเด็กที่น่าเเถมขยันอีก" "คุณแม่ไม่รังเกียจหนูเหรอค่ะ" "ทำไมแม่ต้องรังเกียจไลลาด้วย"ฉันยิ้มอย่างดีใจเพราะไม่คิดว่าเเม่ของคิมเขาจะคิดแบบนี้ "กว่าแม่จะมีทุกอย่างได้ แม่ก็เคยผ่านความลำบากมาเหมือนกัน" "ไลลาไม่ต้องกลัวว่าเเม่จะรังเกียจไลลาน่ะ คิมรักใครแม่ก็รักด้วย" "ค่ะ" "คุยอะไรกันหน่ะเเม่" "ไม่บอกความลับจ้ะ" "คุยไรกัน"ผมหันไปถามไลลา "ความลับค่ะ"หึ เข้าขากันจริงๆ แต่ก็ดี2ปีที่เธออยู่บ้านผมจะได้มีความสุข "ไลลาแม่กลับก่อนนะจ้ะ คิมไปส่งน้องดีๆล่ะ" "คร้าบบบบบ" "สวัสดีค่ะคุณแม่" "จ้ะ" "ไปกันเถอะ"ทานข้าวเสร็จผมขับรถไปส่งไลลาที่บ้านของเธอ "คุณเขาไปในบ้านฉันหน่อยได้ไหม ยายฉันอยากเห็นหน้าคุณหน่ะ" "อืม"ผมเดินตามเธอเข้ามาในบ้านของเธอเห็นยายเธอกำลังจัดโต๊ะและมีผลไม้วางอยู่เต็มไปหมด "ยายไลมาแล้วจ้ะ" "นี้คุณคิมค่ะ" "สวัสดีครับคุณยาย" "สวัสดีจ้ะ มานั่