เมื่อแจกอาหารกลางวันเสร็จแล้ว ก็ถึงช่วงที่ฉันต้องกินบ้างสักที จะว่าไปก็เห็นตีนไก่ผัดเผ็ดอยู่นะ อยู่ไหนนะ อ๊ะ! เจอแล้ว!
ว่าแล้วก็รีบพุ่งตัวไปยังหม้อตีไก่ผัดเผ็ดที่ยังเหลืออยู่ทันที ฮือ ตีนไก่ที่รัก ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ คิดถึงพวกแกจัง
ฉันตักกับข้าววางบนจานข้าวจนเกือบล้น ก็คนมันต้องใช้พลังงานนี่นา ตักเสร็จก็หันมองซ้ายขวาเพื่อหาที่นั่ง จริง ๆ คือหาคนที่ฝากจองที่นั่งด้วยต่างหาก ซึ่งก็หาได้ไม่ยากเท่าไหร่ เพราะคนที่มีแผ่นหลังและไหล่กว้างเหมือนทวีปเอเชีย กับส่วนสูงหนึ่งร้อยแปดสิบสามน่ะมีอยู่คนเดียวเท่านั้นแหละ
“ดูจะชอบมากจริง ๆ สินะ”
ฉันเผลอหยุดเมื่อเขาทักถึงเจ้าสิ่งที่อยู่ในจานข้าวของฉัน และค่อย ๆ วางลงเมื่อเห็นว่าตีนไก่ชิ้นหนึ่งกำลังจะหล่น ข้าวตกไม่โกรธเท่าตีนไก่ตกอะมีร้อง
“ก็มันอร่อยอ่ะ” ฉันหย่อนตัวนั่งลงข้าง ๆ เขา
รู้สึกถึงรังสีเย็น ๆ แปลก ๆ เย็นไปถึงสันหลังกำลังเหมือนดูหนังผีเลยแฮะ
ฉ
