"ฉันถามว่าใบข้าวไปไหน?! หูตึงกันรึไงวะ!!"
เจคอบตวาดอย่างหัวเสีย ตั้งท่าจะเดินเข้าไปในห้องครัว แต่เสียงหวานกลับดังขึ้นซะก่อน
"เสียงดังอะไรแต่เช้าคะคุณเจคอบ?"
ร่างสูงหันตามเสียงทันที ก็เห็นคนที่ถามหาแต่เช้ากำลังเดินเข้ามา ขาแกร่งรีบก้าวไปหาทันทีด้วยความร้อนใจ
"ไปไหนมา? ทำไมไม่ปลุกฉัน"
เจคอบมองอีกคนที่ทำหน้างงงวย ยิ่งทำให้แทบคลั่ง เธอไม่รู้รึไงว่าเมื่อวานเขาอุตสารีบไปกินข้าว รีบกลับมารอเธอที่บ้าน กะจะพาไปดินเนอร์มื้อค่ำ รออยู่นานก็ยังไม่มา จนเขาต้องเปิดจีพีเอสที่แอบติดไว้กับโทรศัพท์หญิงสาวมาดู ก็พบว่าเธอไปหาไอ้คีย์
มันคิดเป็นอื่นไม่ได้ นอกจากไอ้คีย์จะต้องเอาตัวใบข้าวกลับไป มันคงจะกันข้าวให้ออกห่างเขา
เจคอบพยายามโทรไอ้คีย์ แต่มันก็เสือกไม่รับสาย โทรหาใบข้าวก็ไม่รับ ไม่รู้คุยอะไรกันถึงไม่รับโทรศัพท์สักคน
ตอนแรกกะจะบุกไปพาตัวกลับมา แต่กลัวว่าจะคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ เผลอฟาดงวงฟาดงาใส่ร
