อุ้มรักพราวตะวัน

ผู้ชายตาถั่ว

เรื่อง อุ้มรักพราวตะวัน

ตอนที่ 3 ผู้ชายตาถั่ว

เมื่อก่อนไม่เคยคิดรู้สึกอิจฉาใคร เห็นคนมีคู่ที่ไหนก็เฉยๆ แต่ตอนนี้แค่เห็นคนจูงมือกันข้ามถนนด้วยกัน ฉันยังรู้สึกอิจฉา เห็นหนุ่มสาวเดินเคียงคู่กันในตลาด ฉันยังอยากเข้าไปถีบทั้งคู่ให้กระเด็น อกหักแล้วพาลคือพราวตะวันคนนี้แล้วสินะ…

“ เฮ้อ… ”

ชีวิตมีแฟนมาตั้ง 5 ปี ไม่เคยมีคำว่าเหงา อยู่ๆมาตัวคนเดียว ต้องขับรถกลับบ้านคนเดียว รถติดไฟแดงก็ต้องนั่งเงียบๆคนเดียว ไม่มีแฟนต้องอยู่ให้ได้สิ…

เปิดเพลงฟังให้หายเศร้าดีกว่า…

~ 77.7 EFM วันนี้ อยากจะมอบเพลงเศร้าๆ เป็นกำลังใจให้ผู้หญิงที่อกหัก ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลกยังมีผู้ชายอีกมากมายที่รอเราอยู่ แค่เราตามหากันให้เจอ ~

บรรยากาศข้างนอกฝนตก กับเพลงเศร้าเคล้าน้ำตาปานจะกินใจฉันให้ขาดรุ่ย อะไรที่มันจะเหมาะกับฉันในตอนนี้ขนาดนี้ ฉันพยายามจะไม่พาอารมณ์ไปกับเพลงแล้วนะ แต่เพลงดึงฉันดิ่งไปความเศร้า น้ำตาฉันมันไหล มันอดคิดถึงเขาไม่ได้

“ ฮือ… ”

ใครจะคิดว่าผู้หญิงสวย หน้าตาดี หุ่นปัง งานเก่ง กีฬาออฟฟิศเป็นเลิศ บอกไปใครจะเชื่อว่า ‘ พราวตะวัน ’ คนนี้จะอกหักรักคุดได้

ฉันจะอยู่ที่คอนโดมิเนียมเก่าแห่งนี้ต่อไปอีกไม่ได้ ความทรงจำเก่าๆที่ฉันได้อยู่กับเขา มันทำให้ฉันลืมเขาไม่ได้ ฉันต้องย้ายออกและหาที่อยู่ใหม่เดี๋ยวนี้ ตอนนี้เลย

คอนโดมิเนียมบริรักษ์จารัตน์…

ฉันจัดการสอบถามและจองคอนโดมิเนียมทางออนไลน์ ที่เหมือนโชคเข้าข้างมีห้องว่างพอดี ให้ฉันได้ย้ายเข้าวันนี้เลย

เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าลาแล้วคอนโดมิเนียมความทรงจำแห่งนี้ หวังว่าฉันจะต้องลืมเขาให้ได้ในเร็ววัน…

คอนโดมิเนียมใหม่ไฉไลกว่าเดิมห้องหรูหราตกแต่งดีไซน์เก๋ไก๋มาก ความทันสมัยของห้องนี้จะทำให้ฉันตื่นเต้น มันคงเบี่ยงเบนจนฉันลืมเขาได้เร็วแน่ๆ

‘ น้ำหอม ’

ฉันพยายามทำโน่นทำนี่ จัดห้องเพื่อให้เลิกคิดถึงเขา แต่อยู่ๆสายตาของฉัน มันก็มาจดจ่อกับขวดน้ำหอม กลิ่นที่เขาชอบใช้ น้ำหอมที่ฉันตั้งใจซื้อให้เขา แต่มันไม่มีโอกาสได้ให้เขา

ขวดน้ำหอมทำฉันน้ำตาไหลอีกครั้ง…

“ มึง กูคิดถึงเขา กูลืมเขาไม่ได้ กูรักเขาอ่ะมึง ฮือ… ”

เมื่อลืมไม่ได้ก็ต้องหาตัวช่วยเพื่อให้ลืมเขา แต่เหมือนยิ่งให้แอลกอฮอล์วิ่งเข้าสู่ร่างกาย มันเหมือนยิ่งกระตุ้นต่อมความคิดถึงให้ฉันคิดถึงเขามากกว่าเดิม จนต้องโทรไปปรึกษาเพื่อนสนิทคนเดียวของฉัน

( อีพราว มึงอย่าเป็นอะไรนะ มึงอย่าฆ่าตัวตายนะ มึงอยากตายนะอีพราว มึงต้องอยู่รอกูกลับไปนะ )

เสียงของ ‘ย้งยี่’ เพื่อนสาวคนสนิทของฉัน เพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยมจนเรียนจบมหาวิทยาลัย ยันทำงานก็ยังคงทำที่เดียวกัน แต่ติดที่มันมีแต่งงานมีสามีไปแล้ว…

ย้งยี่ต้องไปดูงานต่างจังหวัดแทนฉัน ซึ่งหน้าที่นั้นคือฉันที่เป็นคนต้องไป แต่ด้วยมันอยากให้ฉันได้สวีทกับแฟนอย่างเต็มที่จึงอาสาไปแทนฉัน

แต่ฉันไม่ได้สวีท ฉันอกหัก…

ได้หยุดงาน 1 อาทิตย์ฉันเมาไปแล้ว 6 วัน กลางวันนั่งร้องไห้ ตกกลางคืนเมาหัวราน้ำกลับห้องแล้วก็มานั่งร้องไห้เหมือนคนบ้า

“ อีพราว มึงอย่าตายนะ ”

ย้งยี่มาหาฉัน พร้อมหอบหิ้วของกินมาเต็มมือ สภาพฉันมันดูไม่ได้ บอกเลยตั้งแต่อกหักมาฉันแทบไม่ได้ดูแลสนใจตัวเองเลย

“ อีด*ก มึงเห็นตัวเองในกระจกหรือยัง สภาพมึงตอนนี้คือผีซากเดินได้ ”

“ กูอกหักให้ทำไงวะ ” ก็คนมันถูกแฟนทิ้ง จะให้มีเวลาดูแลตัวเองได้ยังไง

“ แต่มึงก็ต้องรักตัวเองด้วย มึงรักมันแล้วมันรักมึงหรือเปล่าล่ะ ถ้ามันรักมึงป่านนี้มันคงให้มึงไปอยู่ออสเตรเลียกับมันแล้วมั้ง ไม่ใช่ให้มึงมานั่งเป็นผีตายซากอยู่แบบนี้ ”

ก็จริงของมัน เขาไม่คิดจะอยากมีฉันอยู่ในชีวิตเขาเลยสักนิด แค่อยากอยู่ด้วยกันยังไม่มีเลย

“ แล้วนี่มึงดู facebook ของมันสิ มันโพสมีความสุขกินหรูอยู่สบายใช้ชีวิตลั้ลลา แล้วดูมึงสิ สภาพตอนนี้ดูได้ไหม ”

ฉันปิดการติดต่อบล็อกทุกช่องทางจึงไม่รู้ความเคลื่อนไหวของเขา มือฉันสั่นค่อยๆรับโทรศัพท์จากมือย้งยี่มาดู สีหน้าปัณณ์เขาดูมีความสุขมาก แววตาของเขาไม่มีความเศร้าเลยสักนิด ไม่เหมือนคนที่ต้องเลิกกับแฟนเลย

แล้วดูตัวฉันเองสิ เงาสะท้อนในกระจกฉันแทบดูไม่ได้เลย มันช่างต่างกับเขามาก ที่ดูดีมีออร่ามากกว่าเดิมด้วยซ้ำ

“ กูต้องเลิกเศร้าแล้วใช่ไหมมึง ”

“ อ้าวอีด*ก กูยังต้องบอกมึงอีกเหรอ ”

“ กูจะเลิกเศร้า กูจะไม่กินเหล้า จาก 6 วันลดเหลือ 2 วัน ”

“ กูจะให้มึงอีกอาทิตย์นึง หลังจากอาทิตย์นี้มึงต้องหายเศร้าแล้วกลับมาเป็นคนเดิมให้ได้ ” ฉันดีใจที่มีเพื่อนดี ในยามทุกข์ย้งยี่ไม่เคยทิ้งฉันเลย

“ อีด*กไม่ต้องมาน้ำตาไหล ไม่ต้องมาเศร้าต่อหน้ากู กูไม่โอ๋มึงนะ เดี๋ยวตบซ้ำเลย ” ด่าก่อนช่วยทีหลัง นี่แหละวิถีเพื่อนรัก

มีเวลาแค่ 1 อาทิตย์ที่ฉันจะได้เศร้าฉันก็จะร้องไห้และเมาให้เต็มที่ แต่การเต็มที่ของฉัน มันทำให้ฉันเสียใจมาก เพราะแอลกอฮอล์มาเล่นงานฉัน มันทำให้ฉันเข้าผิดห้อง มันทำให้ฉันอับอายขายขี้หน้า เพราะฉันได้เข้าไปมี one night stand กับผู้ชายห้องข้างๆ จนทำให้ฉันเลิกเศร้า ไม่กล้ากินแอลกอฮอล์ และกลายมาเป็นคนบ้าหวาดระแวง กลัวเขาจะเข้ามาทักฉัน กลัวฉันต้องเจอหน้าเขา ที่กลัวไม่ได้กลัวเขาจะมาฆ่ามาแกงอะไรนะ แต่มันอาย อายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี ที่โง่ดันเข้าห้องผิดเองจนไปมี something กับเขาได้…

“ จะไปปล้นที่ไหนเหรอ ”

ฉันสะดุ้งตกใจ ฉันหันซ้ายหันขวาก่อนจะออกจากห้อง แต่เสียงของผู้ชายห้องข้างๆก็ดันเข้ามาทัก

“ ก็บอกว่าไม่ต้องมาทักไง จะมาทักฉันทำไม ”

ฉันพูดชัดเจนแล้วนะ ย้ำเขาแล้วด้วยซ้ำว่าอย่ามาทักฉัน ฉันไม่อยากรู้จักกับเขา

“ ก็แค่สงสัย ว่าใส่ขนาดนี้จะไปปล้นธนาคารที่ไหน ”

“ ไอ้บ้า!! ”

ปล้นเปล้นอะไร สวยขนาดนี้มาหาว่าฉันเป็นโจรได้ยังไง ฉันแค่ใส่หมวก ใส่แว่นตาดำ ใส่ผ้าปิดปาก ใส่เสื้อแขนยาวกางเกงขายาวก็เท่านั้นเอง ไม่เห็นจะเหมือนโจรตรงไหน ไอ้ผู้ชายตาถั่วเอ้ย…