Görevden vazgeçmek asla seçeneklerim arasında yoktu. Her türlü eğitimden başarıyla geçip duygularıma yenilemezdim. Bunun için yetiştirilmemiştim. Çocuk yaştan beri o kadar ağır eğitime bir gün aşık olup bütün emeklerimi çöpe atmak için dayanmamıştım. Zaten ilk kez profesyonellik dışına çıkıyordum. Bundan ötesi olmazdı. Yolu doğru olan bendim. Yanlış olan Riccardo. Sevilecek adam olması iyi biri anlamına gelmiyordu. Kalp bazen seçimlerini iyi kötü diye yapmıyordu. Bu geceyi yaşamak istemiştim. Çünkü belki de son gecemizdi. Hayatımda iki erkeğe değer vermiştim. Biri ölmüştü, diğeri hapse girecekti. İkisinede ben sebeptim. Bir daha kimseye bir şey hissetmeye cesaret edemeyeceğimden emindim. Bir daha birini sevecek olsam zaten kendimi döverdim. Bazı sevdalar zehirli olurdu. Benimki de öyleydi
