Yanımda silah yoktu ama korumalarda olmalıydı. Çıkan seslerden bunu anlıyordu. Önüm bembeyazdı. Acı hissetmediğime göre beyaz ışığı görüyor olamazdım. Hani insan ölürken gözlerinin önüne beyaz bir ışık gelirmiş ya öyle. Henüz acısız kurşun icat edilmemişti. Silah sesleri önce arttı sonra ani bir şekilde bitti. Her şey çok kısa sürmüştü ve önümdeki beyazlık yere yığıldı. Lanet olsun bu Riccardo' ydu. Ne zaman yetişmiş önüme geçmişti? Ben bunu nasıl fark etmemiştim? Hem benim için neden bunu yapmıştı ?Aynı şeyi tekrar yaşayamazdım. Tekrar olmazdı. Aynı kurşunu ikinci kez yiyemezdim. Soğukkanlı bir şekilde davranmak zorundaydım.
Beş yıl önce...
' İlk resmi görevimizde birlikte olacağımıza inanamıyorum. Bence bu bir işaret.' dedi gülümseyerek. Bana bakarken gözlerinin içi gülüyordu. Benimd
