When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“ทำไมถึงเลือดอาบแขนมาแบบนี้!!!” ฉันเข้าไปหาคนที่ตอนนี้เลือดอาบแขนเลย “ฝากลุงเก็บกวาดให้ด้วย กากชิบ” กากอะไรตัวเองก็เจ็บ คุณลุงเคให้คนมาทำแผลให้ แต่พี่มูนกลับไม่ยอม ให้ฉันเป็นคนทำแทน ฉันรับอุปกรณ์ทำแผลจากคนของคุณลุงเค “เออ คนมันจะอ้อนเมียอะนะ ดูกูเสือกไปเลย ไปพวกมึง นายมึงจะอ้อนเมีย จะอยู่ให้มันยิงแสกกระบาลมึงเหรอ” ลุงเคพาคนอื่นๆออกไปข้างนอก เพื่อทิ้งให้เราอยู่กันสองคน ฉันมองแผลที่เลือดอาบแล้วเจ็บในอกอย่างบอกไม่ถูก เลือดไหลออกมาเยอะจนชุ่มเลย “แค่ถาก ๆ ไม่เป็นอะไรเลย เห็นแบบนี้แล้วคิดถึงวันนั้นจังเลย วันที่พี่ถามเธอ นอนกับพี่เรียกเท่าไหร่” “ยังจะมาพูดอีก รู้ไหมฉันเป็นห่วงพี่ทั้งวัน” “รู้ไหมที่ยังไม่ตายเนี่เพราะเธอเลยนะ พี่ดันสัญญากับเมีย ว่าจะกลับไปกินข้าวด้วย กลัวเมียหิวข้าว” คนตัวใหญ่มองฉันแล้วยิ้มออกมาบาง ๆ ฉันค่อย ๆ ใช้ผ้าก๊อตชุบน้ำเกลือแล้วเช็ดเลือดรอบ ๆ แผลออก แต่เขากลับใช้มือเ