1 อาทิตย์ต่อมา........
หลังจากที่เรากลับมาจากบ่อน้ำร้อน พี่มูนก็ให้ฉันย้ายจากบ้านใหญ่มานอนที่เรือนเล็กแทน แต่เราไม่ได้นอนห้องเดียวกันหรอกน้า เขายกห้องนอนตัวเองให้ฉัน แล้วตัวเองไปนอนห้องพี่สาวแทน เพราะเขาบอกว่าห้องพี่สาวเขา คนสามารถมองขึ้นมาได้
แล้วช่วงนี้ก็ดูนิ่งขึ้น ไม่ฉุนเฉียวเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ไม่ได้ยิ้มออกมาบ่อยนัก มีให้เห็นบ้างนาน ๆ ที
“ทำไมกินน้อยจัง”
“ก็กินปกตินะคะ”
“กินอีกสิ จะผอมไปถึงไหน ทุกวันแค่จับก็กลัวเจ็บแล้ว”
จะให้อ้วนถึงไหน ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวฉันเอง น้ำหนักขึ้นด้วยนะเนี้ย แก้มบวมขึ้นตั้งเยอะ
“พี่มีไปกรุงเทพ อีก 2-3 วันนี้ อยากไปด้วยรึเปล่า แต่พี่ไปธุระนะ ถ้ามันไม่มีอะไรผิดพลาด เราจะค้างวันนึง”
คำถามที่ทำให้ฉันละจากจานข้าวในทันที หัวใจฉันเต้นรัวเพราะความดีใจ จะได้กลับกรุงเทพจริงเหรอ ไม่ได้กลับไปหาแม่และน้องนานแค่ไหนแล้ว
“ไปค่ะ ให้หนูไปนะ”
“สัญญาไหม จะไม่ดื้อ” ค
