บทที่ 5.3
ยั่วยวน... หยอกล้อ
“ข้าย่อมใจร้อน... อยากแก้ปมผ้าเจ้า”
มือหนาที่โอบร่างบางมาประชิดสอดสัมผัสกับแผ่นหลังเปล่าเปลือย จูเพ่ยหลินสั่นสะท้านเมื่อเขาเริ่มลูบไล้ไปทั่วผิวเนียนด้านหลัง ก่อนจะกระตุกแก้ปมสายรัดเอวของนางออก ร่างเล็กเกร็งสะดุ้งเมื่อพบว่าสายรัดที่เอวถูกคนตรงหน้ากระตุกหลุด และมือหนากำลังเลื่อนขึ้นมาที่กลางหลัง หากเขากระตุกสายที่กลางหลังอีกเส้นชุดเอี๊ยมเพียงตัวเดียวบนกายของนางจะต้องหลุดลงไปกองที่พื้นอย่างแน่นอน
จิ้งเจิ้งหลี่มองเห็นแววตาตื่นตระหนกของจิ้งจอกน้อยในอ้อมแขนแล้วรู้สึกพึงพอใจอย่างยิ่ง
“ฮูหยินหกของข้า ช่างเย้ายวนยิ่งนัก”
เสียงแหบพร่าเอ่ยบอกพร้อมกับใบหน้าคมที่ก้มลงซุกไซ้ลำคอขาวสูดกลิ่นกายหอมกลุ่นของนางอย่างฉกฉวย
จูเพ่ยหลินคล้ายโดนมนต์สะกด ร่างบางตื่นตระหนกไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว สมองตื้อตันคิดสิ่งใดไม่ออกไปชั่วคราว
ขณะที่จิ้งเจิ้งหลี่เดิมทีเพียงต้องการแกล้งหยอกล้อ
