สิเน่หาเมียเก่า

บทที่4 เข้าถึงยากมาก

บทที่4

เข้าถึงยากมาก

มารุตกลับมาถึงบ้านเขาก็ทิ้งตัวลงนอนภาพของเนตรนภายังคงตาตึงอยู่ในใจเขารู้สึกผิดกับเธอจนอยากจะขอโทษแต่กลับไม่มีความกล้าหลงเหลืออยู่เลยขืนเป็นแบบนี้ต่อไปตัวเขาเองนั่นแหละที่จะแย่

"ตารุตทำไมไม่ลงมาทานข้าวลูก" มาลัยเดินขึ้นมาตามลูกชายแล้วลากลูกชายตัวดีลงมาทานข้าวตั้งแต่ลูกชายเลิกกับแฟนสาวก็แทบจะไม่เป็นผู้เป็นคนวันๆ เก็บตัวอยู่ในห้องไม่ออกไปไหนขนาดญาติพี่น้องมาหายังอ้างว่าขอทำงานขอพักผ่อน

"จริงๆ แล้วผมไม่ค่อยหิวเท่าไหร่แม่ทานก่อนก็ได้นะครับ"

"ไม่ได้แม่มีเรื่องจะคุยด้วย วันนี้แม่เจอหนูแยม"

"แม่ครับเลิกพูดถึงผู้หญิงคนนี้เถอะครับ ถือว่าผมขอร้อง"

มาลัยตักข้าวให้ลูกชายตามด้วยกับข้าวเมนูโปรดครอบครัวของเธอค่อนข้างมีฐานะแม้จะไม่ได้รวยล้นฟ้าเป็นหมื่นล้านพันล้านแต่ก็มีทรัพย์สมบัติทั้งที่ดินอสังหารวมถึงปล่อยเช่าตึกตลาดแผงลอยรายได้ต่อเดือนก็หลักแสน

"ฟังก่อนได้ไหม ลูกจะไม่รับฟังอะไรเลยไม่ได้นะ วันนี้แม่ไปเจอหนูแยมเขาเข้ามาคุยกับแม่แล้วขอโทษกับเรื่องที่เขาทำลงไปเขาขอโอกาสกลับมาเป็นลูกสาวของแม่แต่แม่ก็พูดไปตรงๆ ว่าแม่รักลูกชายแม่มากสิ่งที่แยมทำถือว่าเลวร้ายมากนะ แม่รับไม่ได้ ถ้าลูกชายแม่ไปทำแบบนั้นกับผู้หญิงคนไหนแม่ก็คงรับไม่ได้เช่นกัน"

ข้าวที่กำลังจะเข้าปากหยุดชะงักทันทีขอก่อนหน้านี้เขาก็ทำความผิดร้ายแรงมาแล้วจากที่อยากทานข้าวให้มันจบๆ ตอนนี้เขาเลยทำได้เพียงเขี่ยข้าวในจานไปมา

"เรื่องราวมันก็ผ่านมา 2 ปีกว่าแล้วเราควรจะลืมๆ มันไปสักทีเถอะนะตารุต เริ่มต้นใหม่กับใครสักคนได้แล้วอายุอานามก็ไม่ใช่น้อยๆ แม่เองก็อยากอุ้มหลานจะแย่อยู่แล้ว"

"ผมยังไม่คิดเรื่องนั้นครับตอนนี้ขอทำงานไปก่อน"

"เจ้ากายกับแฟนก็เอาการ์ดมาให้จะแต่งงานอยู่ไม่กี่เดือนนี้แต่ลูกชายแม่ยังปิดตัวเองไม่ยอมรับใครเข้ามาในชีวิต แม่จะได้ทันเห็นหน้าหลานก่อนตายไหมเนี่ย"

เขาเองก็ตอบไม่ได้เพราะตอนนี้เขาแทบไม่คิดเรื่องนี้เลยขอใช้ชีวิตทำงานกินเที่ยวไปวันๆ ดีกว่า อดีตที่ผ่านมาเขาทั้งเจ้าชู้หลอกฟันผู้หญิงให้ความหวังและทำลายจนเวรกรรมมันตกมาหาเขาอย่างแสนสาหัส

วันต่อมา

มารุตเดินลงจากรถหรูของเขาก็เจอกับเพื่อนสนิทอย่างครูกายที่กำลังพูดคุยหัวเราะกับเนตรนภาสองขาที่ตั้งใจจะเดินไปหาเพื่อนกับหยุดชะงักแล้วได้แต่ยืนรอจนทั้งสองเลิกคุยกันจึงเดินมาหาเพื่อนที่ยืนหน้านิ่งมองพื้นตอนเนตรนภาเดินผ่าน

"เป็นไงวะมึงสวยจนตะลึงเลยดิ"

"อืม" เขาไม่ปฏิเสธเพราะว่าเธอสวยจริงๆ เขามองข้ามผู้หญิงแบบเธอไปได้ยังไงแต่ถ้าให้เขาเลือกเขาอาจจะชอบเธอคนเดิมมากกว่า

"เมื่อกี้กูคุยกับน้องเนตรเรื่องงานแต่งกู มึงต้องไปเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้ได้นะเว้ยเพราะน้องเนตรเป็นเพื่อนเจ้าสาว"

"กูไปอยู่แล้วล่ะแต่ติดตรงเพื่อนเจ้าสาวนี่แหละที่กูไม่กล้ามองหน้าเขาเลย"

"จงอยู่กับความทุกข์ต่อไปกูพูดได้แค่นี้ กูแกล้งถามแล้วนะว่าเมื่อวานแฟนมารับใช่ไหมน้องเขาตอบว่าใช่ว่ะ"

"จริงดิ...." อาการเจ็บแปลบแล่นเข้ามาอีกครั้งเขาเดินมาดูเด็กๆ เข้าแถวให้ตอนเช้าสายตาก็มองไปยังเนตรนภาที่ยืนคุยกับอาจารย์ท่านอื่นอยู่ใต้ต้นไม้ทำไมยิ่งมองเธอยิ่งสวยยิ่งมีเสน่ห์ผิดกับเขาตอนนี้ที่หม่นหมองทั้งร่างกายและจิตใจ

วันนี้ท่านผอ.เชิญเนตรนภาขึ้นมากล่าวทักทายนักเรียนทุกคนมันแน่นอนอยู่แล้วว่าอาจารย์หนุ่มหลายคนต่างหมายปองเธอ เธอกล่าวทักทายสวัสดีทุกคนพร้อมแนะนำตัวหลังจากสิ้นสุดการแนะนำตัวทุกคนก็ปรบมือให้เธอจนเสียงดังสนั่นแม้แต่มารุตเองก็คือหนึ่งในนั้น

"ครูเนตรครับ" อาจารย์พละเดินมาทักทายก่อนจะแลกช่องทางการติดต่อ ต่อหน้าต่อตาเขา เขาเองก็ไม่ได้อยากจะมองแต่พอเห็นว่าเธอไม่ได้ใช้ facebook เดิมสมองก็รีบจดจำแล้วเดินเลี่ยงมากดค้นหาในโทรศัพท์ของตนเอง

และในที่สุดเขาก็เจอ facebook ของเธอจึงเข้าไปดูนอกจากงานศิลปะและผลงานของเธอ เธอก็จะชอบลงรูปต้นไม้ดอกไม้ที่เธอชอบปลูก เขาอยากจะกดแอดเฟซบุ๊กของเธอแต่ก็กลัวว่าเธอจะบล็อกจึงทำได้แค่กดออกแล้วคอยส่องเธออยู่แบบนั้น ถึงเวลาที่มารุตต้องขึ้นสอนวันนี้เขาเดินมายังตึกวิชาการโดยไม่มองหน้าอดีตคนรักอย่างครูแยมเลยแม้แต่นิดเดียว

"พี่มารุตคะเมื่อวานแยมเจอคุณแม่พี่ด้วยแยมขอโทษคุณแม่พี่ไปแล้ว แล้วเมื่อไหร่พี่จะยกโทษให้แยมคะ"

"คราวหลังอย่ายุ่งกับแม่พี่อีก" เขาตอบด้วยน้ำเสียงไม่พอใจจากนั้นก็เดินเข้าห้องที่มีนักเรียนนั่งรออย่างใจจดใจจ่อ

มารุตเดินเข้ามาในห้องเขาก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเจอเนตรนภายืนอยู่หน้าห้องพูดคุยกับนักเรียนเขาลืมไปเสียสนิทว่าเขากับครูสมคิดเป็นครูที่ปรึกษานักเรียนชั้นม 5 หลังจากครูสมคิดลาออกไปคนที่จะขึ้นมาเป็นครูที่ปรึกษาแทนก็ต้องเป็นเนตรนภา

"สวัสดีค่ะ" เธอยกมือไหว้เขาก่อนจะเดินเลี่ยงให้เขามายืนประจำที่

"สวัสดีครับ"

"นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ"

"สวัสดีค่ะคุณครู"

"สวัสดีครับคุณครู"

"โฮมรูมในวันนี้ทุกคนคงรู้แล้วนะว่ามีครูที่ปรึกษาเพิ่มขึ้นมาอีก1 คน คือคุณครูเนตรนภาหากนักเรียนมีปัญหาอะไรก็สามารถบอกครูเนตรนภาได้เลย"

"ครูเนตรมีแฟนหรือยังครับ" เสียงนักเรียนชายไทยห้องตะโกนถามแต่คนที่อยากรู้จากปากของเธอก็มีเขาอยู่ในนั้นด้วย

"มีแล้วค่ะ^^"

จบ! มารุตไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลยเนตรนภาจึงพูดคุยกับนักเรียนเป็นเวลาสิบห้านาทีจนหมดเวลาโฮมรูมนักเรียนทุกคนจึงพากันลงไปเรียนวิชาพละศึกษา เนตรนภาหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นมาแล้วเดินออกจากห้องไปมารุตจึงรีบเดินตามเธอออกมาแต่ก็ไม่ทัน ถ้าไม่ติดว่าเขามีสอนคงจะตามไปคุยกับเธอให้รู้เรื่อง

"พี่มารุตคะ" ครูแยมเดินเข้ามาทักแต่มารุตรีบเดินเข้าห้องเรียนไม่สนใจอดีตแฟนเก่าแม้แต่มองหน้าเขาก็ไม่มอง

เรื่องการเลิกกันของครูมารุตกับครูแยมนักเรียนทุกคนรู้แต่ก็ไม่มีใครพูดเพราะสาเหตุที่แท้จริงมีเพียงกลุ่มของอัญชลีที่รู้เท่านั้น

"อยากเรียนกับครูเนตรว่ะ โคตรเอ็กส์เลย"

"เออจริง"

"สนุกปากกันพอหรือยัง ครูเนตรเขาเป็นเพื่อนเล่นเธอหรือไงวรพันธ์ อดิศร!"

"ขอโทษครับครู..."

"เปิดหนังสือหน้าที่ 74"

"ครับ..."

มารุตเริ่มสอนนักเรียนจนหมดคาบเรียนเขาก็รีบเดินกลับมายังตึกเก่าจนได้ยินเสียงเพลงบำบัดจิตดังมาจากห้องศิลปะแต่พอมองดูเข้าไปด้านในไม่เห็นมีนักเรียนอยู่เขาจึงถือโอกาสนี้เดินไปหาเธออย่างน้อยจะได้ขอโทษกับเรื่องราวในอดีตที่เขาเคยทำเอาไว้

"ครูมารุตมีธุระอะไรกับเนตรหรือเปล่าคะ"

"เอ่อ.... คือ..."

_________________

สาแก่ใจนัก นี่แค่น้ำจิ้มเดี๋ยวรอน้องเอาคืนหนักๆ เลยค่ะ

ขอสัก20คอมเมนต์เดี๋ยวมาต่อค้าบ