ชายหนุ่มรีบวิ่งไปขึ้นลิฟต์ เขารู้ว่ายังไงก็ไม่ทัน แต่ก็ยังจะวิ่งตามไปขึ้นรถของตนเพื่อไปคุยกับใยบัวให้รู้เรื่อง หัวใจของเขาเจ็บแปล๊บราวกับถูกบีบอัดให้แตกเป็นเสี่ยง ๆ คราวนี้ความรู้สึกเสียใจย้ำเตือนว่าตนนั้นรู้สึกอย่างไรกับเธอ รู้ว่ามิอาจเสียเธอไปได้
ภีมพัฒน์ขับรถกลับบ้านก็ไม่เจอรถของเธอแล้ว เขาจึงบึ่งรถไปที่บ้านของแม่ยาย รถยนต์ที่วิ่งด้วยความเร็วสูงนั้นทำให้ได้รับเสียงบีบแตรตามหลังมาไม่หยุด ไม่ง่ายเลยที่จะฝ่าดงรถติดในกรุงเทพฯได้ง่าย ๆ ชายหนุ่มหัวเสีย โทรหาเธอก็ไม่รับ โทรหาพ่อแม่ของเธอก็ไม่มีใครรับ
“บ้าเอ๊ย!!” เขาตบพวงมาลัยดังตุบอย่างคนหัวเสีย ระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ใยบัวยกโทรศัพท์มาถ่ายรูปแบบนี้ราวกับว่าเธอกำลังเก็บหลักฐาน ราวกับว่าเตรียมความพร้อมมา เธอรู้มานานแค่ไหนแล้ว ทำไมเขาไม่รู้ตัวเลยสักนิด...
...ชายหนุ่มใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะมาถึงบ้านของแม่ยาย ทว่าพอกดกริ่งเรีย
