4
ถลำ
ระหว่างที่คัทลินลงไปเลือกซื้อชุดว่ายน้ำ ปารเมศตัดสินใจกดโทรศัพท์หาร้านค้าแห่งหนึ่งไปด้วย หลังจากสั่งซื้อสินค้าที่ต้องการแบบเร่งด่วนเสร็จแล้ว เขาเอนหลังพิงพนักโซฟา ก่อนปล่อยเสียงหัวเราะออกมาเบา ๆ ทำไมถึงได้อยากทำแบบนี้ก็ไม่รู้ ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องให้ความใส่ใจด้วยซ้ำ
ชายหนุ่มปล่อยใจให้ลอยออกไปนอกหน้าต่าง หวนคิดไปถึงวันนั้นแล้วอดหดหู่ใจไม่ได้ เขาได้ทิ้งเสียงหัวเราะกับรอยยิ้ม ไปพร้อมกับการจากไปภรรยาและลูกน้อย หัวใจบอบช้ำจนแทบไม่อยากอยู่บนโลกนี้อีกต่อไป รู้สึกผิดในใจอยู่ไม่น้อย ที่วันนี้เขากลับหัวเราะออกมาได้
“ได้มาแล้วค่ะ” เสียงใส ๆ ของบางคน ดึงเขาให้หลุดจากจินตนาการแสนเศร้า รีบหยัดตัวลุกขึ้นนั่งตัวตรง มองดูคัทลินที่เดินมาทรุดตัวลงนั่งฝั่งตรงข้ามกับเขา ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม คงดีใจที่ได้ไปชอปปิง
“ชุดว่ายน้ำชุดละสามพันห้า ชุดใส่เล่นชุดละพันห้าถึงพันแปดค่ะ นี่ค่ะสลิปแคทไม่ได้ใช้
