ตอนที่ 6 ไม่ง้อ
ฉันนั่งมองโทรศัพท์ตนเองอยู่นาน อาสิงไม่ยอมตอบข้อความฉันเลย ฉันส่งข้อความไปหาเขาเป็นร้อย ๆ ข้อความแล้วนะ ทำไมถึงใจร้ายใจดำกับฉันได้ลงคอก็ไม่รู้ นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้วตั้งแต่วันที่ฉันแอบเข้า ด๊วบ ๆ ด๊าบ ๆ อาสิงน่ะ จะโกรธอะไรหักหนาก็ไม่รู้ เฮ้อ..
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้นมา ฉันรีบกระตือรือร้นยกมันขึ้นมาดูด้วยความหวัง แต่แล้วความหวังอันริบหรี่ของฉันก็พังทลายลง เมื่อหน้าจอมือถือยังเป็นสีดำสนิทอยู่แบบนั้น ฉันหันไปดูข้าง ๆ มันเป็นของใบหม่อนนั่นเอง พอรู้ว่าไม่ใช่ของฉัน ฉันก็หันหน้ากลับมาแล้วยกมือเท้าคางขึ้นอย่างเบื่อหน่าย ตอนนี้เรานั่งกันอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนที่มหาวิทยาลัยน่ะ
"สวัสดีค่ะอาสิง โทรหาหม่อนมีอะไรหรือเปล่าคะ" ใบหม่อนมันกดรับสายด้วยท่าทางสบาย ๆ แต่ฉันตวัดสายตาไปมองมันอย่างไม่พอใจแล้ว ไม่ใช่ไม่พอใจใบหม่อนนะ ไม่พอใจอาสิงต่างหากล่ะ มองอย
