น้ำเสียงกังวลหวาดกลัวเอ่ยบอก พอเอ่ยจบคนที่คาบข่าวมาบอกก็โดนถีบไปเต็มรัก กระเด็นไปนอนรวมกลุ่มกับเพื่อน กุมท้องร้องโอดโอยไปอีกคน “แล้วรู้ไหมพวกที่มารับเป็นพวกไหน ใช่ตำรวจหรือป่าว” คำถามทำให้คนโดนถีบไปเมื่อกี่พยุงตัวลุกขึ้น “มะ มี สติกเกอร์ติดที่ด้านหลังรถครับ…” คนที่เห็นชัดเจนกลืนน้ำลายลงคอ “เขียนว่าไงวะ” คนอยากรู้ถลึงตา ถามน้ำเสียงร้อนรน “เสี่ยเรือง เต้กบุญทรัพย์” คนที่ทุกคนเรียกว่าบอสถึงกับเข่าอ่อน พอ ๆ กับพวกที่นั่งร้องโอดโอยเพราะถูกซ้อมก็มีอาการไม่ต่างกัน “ยิ่งกว่าเวรกรรมตามติดอีก เล่นกับใครไม่เล่น…” น้ำเสียงที่เคยดุดันแผ่วอ่อนลง “ฉันสั่งห้าม อย่าไปยุ่งกับคนพวกนั้นอีกหากไม่อยากคอขาด ส่วนเรื่องไอ้แดนปิดบันชีฝังกลบไปเลยไม่ต้องไปขุดคุ้ยอีก” เมื่อบอกกับลูกน้องอย่างชัดเจน บอสก็เดินคอตกหมดราศีเสี่ยผับดังในเมืองราชบุรีออกไปจากห้องสี่เหลี