28
เรวินวางร่างเหยื่อสวาทลงบนเตียงนอนหนานุ่มของตัวเอง โดยที่สุมณฑาไม่ได้ขัดขืน เพราะคิดว่าเขาพาเธอมานอนพักตามที่บอก แต่หารู้ไม่ว่าเวลานี้คนที่เธอไว้ใจและเชื่อใจ กำลังมองเรือนร่างเธอด้วยสายตาหื่นกระหาย
ดวงตาคมจ้องนิ่งตรงกลางอกที่กระเพื่อมไหวตามลมหายใจ ระหว่างมอง เรวินก็เตรียมพร้อมที่จะลงสังเวียนเสน่หากับสุมณฑา เขาเปลื้องผ้าออกจนตัวล่อนจ้อน ก่อนจะเอนกายนอนเคียงข้างเธอ ท่อนแขนแข็งแรงพาดเอวคอดกิ่ว ใบหน้าคมหล่อขยับเข้าใกล้ดวงหน้าสวย ซุกไซ้แก้มหอมระเรื่อยไปจนถึงลำคอ
“หอมจังเลย ชื่นใจที่สุด” เรวินรำพันอยู่บริเวณลำคอระหงพลางสูดดมความหอมจากผิวเนียนนุ่ม เขาอยากดอมดมดอกไม้ดอกนี้ทั้งตัว
สุมณฑาย่นคอหนีไออุ่นจากลมหายใจที่คละคลุ้งกลิ่นไวน์ และรู้สึกร้อนซู่ซ่าไปทั่วกาย
“อืม...คุณเรย์อย่าค่ะ” เสียงห้ามแผ่วเบาดังขึ้น แต่ก็ไม่อาจหยุดเพลิงเสน่หาในกายของเรวินได้
ชายหนุ่มขยับใบหน้าและไต่ปากขึ้นไปตามแนว
