24
“ฉันอยากจะช่วยเธอนะ แต่ก็ช่วยไม่ได้” เขาพูดเสียงเบา ประหนึ่งรู้สึกผิด
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ปรางทำได้ เชื่อมือปรางนะคะ” ภัทรียายิ้มให้ธัชธรรม์ที่มองหน้าเธอนิ่ง
“ขอบใจเธออีกครั้งนะปราง เธอลำบากและต้องแบกภาระเพราะฉันแท้ๆ” ธัชธรรม์กล่าวจากใจ
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณช่วยปราง ปรางช่วยคุณ แต่ถ้าคุณรู้สึกผิดก็ขึ้นเงินเดือนให้ปรางก็ได้นะคะ ปรางยินดีเป็นที่สุด” เธอพูดทีเล่นทีจริง
“โอเค ถ้าเธอทำได้ ฉันขึ้นเงินเดือนให้เป็นสองแสน” ตรงกันข้าม เขากลับเอาจริง ภัทรียาถึงกับตาโต
“ถ้าอย่างนั้นปรางจะทุ่มสุดฝีมือเลยค่ะ คุณอ๋องไม่ต้องห่วงนะคะ งานนี้ปรางสู้เต็มที่ค่ะ” ภัทรียายิ้มกว้าง รอยยิ้มแจ่มใสบนใบหน้าเหน็ดเหนื่อยทำให้คนเห็นใจกระตุกและยิ้มตามไปด้วย
“หน้าเธอดูเหนื่อยๆ นะปราง ไม่สบายหรือเปล่า” เขาถามด้วยน้ำเสียงอาทร
“วันนี้ปรางซ้อมหนักไปหน่อยเลยรู้สึกเหนื่อยกว่าทุกวัน” เธอตอบ “ปรางขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ อยากนอ
