ตอนที่ 6 ความสุขของแด๊ดดี้
1102 Words
“กลับมาแล้วค่า” หนูนาตั้งใจพูดเสียงดังเพื่อให้ใครบางคนได้ยิน เธอกวาดสายตามองรอบๆ ห้องนั่งเล่น เห็นคามินนั่งดูนาฬิกาข้อมือรอเธออยู่บนโซฟาตัวยาว เด็กสาวตรงเข้าไปหาคามินอย่างไม่รีรอ “หนูนากลับมาแล้วคะแด๊ดดี้ เฮียกรณ์กับเฮียปรินทร์กลับไปแล้วเหรอคะ”
“...มานั่งนี่” คามินพยักหน้าให้หนูนาเล็กน้อยก่อนจะเรียกเธอให้มานั่งบนตัก ซึ่งเด็กสาวก็ปฏิบัติตามคำสั่งของเขาอย่างไม่รอช้า เธอวางกระเป๋าเป้ไว้ข้างๆ โซฟาแล้วหย่อนตัวลงนั่งบนตักของคามิน “หนูนามาเลยเวลาห้านาทีนะคะ”
“หนูนากลับมาถึงบ้านทันเวลานะคะแด๊ดดี้ เพียงแต่คุยเรื่องรายงานที่ทำกับดีแลนด์อยู่เลยเข้าบ้านช้า” คามินยกยิ้มที่มุมปากขณะที่ฟังคำอธิบายจากคนตัวเล็ก ก็แหงสิ เพราะเขาเป็นคนแชทบอกให้ดีแลนด์ช่วยถ่วงเวลาหนูนาก่อนเข้าบ้าน ซึ่งน้องสาวตัวแสบก็ยอมทำให้เขาเพื่อแลกกับเครื่องสำอางชุดลิมิเต็ด “แด๊ดดี้ขา หนูนามาทันเวลาจริงๆ นะคะ”
เมื่อเห็นคามินนิ่งเงียบหนูนาเลยพูดออดอ้อนพร้อมกระตุกแขนของชายหนุ่มเบาๆ อย่างเอาอกเอาใจ
“ห้าครั้ง! ตามจำนวนนาทีที่เกินมา”
ชายหนุ่มพูดเสียงเข้มพร้อมหันไปมองคนตัวเล็กด้วยสีหน้าเรียบเฉย วิธีลงโทษคามินไม่ได้หนักหนาอะไรหรอก ซึ่งเด็กสาวก็รู้ดีว่าควรต้องทำอย่างไร
“หนูนาขอโทษนะคะแด๊ดดี้ ฟอด!” หลังจากที่พูดจบประโยคริมฝีปากบางเลื่อนขึ้นไปจูบแก้มสากเบาๆ “ยกโทษให้หนูนานะคะ ฟอด!”
ฟอด! ฟอด! ฟอด!
เธอหอมแก้มคามินเป็นการไถ่โทษตามจำนวนครั้งที่ชายหนุ่มต้องการ คามินแอบอมยิ้มละไม เขาใช้วิธีนี้กับเธอไม่บ่อยครั้งนักหรอก
“ทำรายงานมาเหนื่อยไหมคะ”
“ไม่เหนื่อยค่ะ” หนูนาส่ายหน้าตอบพร้อมเอื้อมมือน้อยขึ้นไปเช็ดน้ำลายของตัวเองที่เปื้อนแก้มของคามินเบาๆ โดยที่ชายหนุ่มรีบจับมือของเธอออก เพราะเขาไม่ได้รู้สึกรังเกียจน้ำลายของเธอสักนิด
“พรุ่งนี้วันเกิดใครน๊า อยากได้อะไรจากแด๊ดดี้เป็นพิเศษไหมคะ” คามินเอียงคอพูดพร้อมโอบกระชับคนตัวเล็กแล้วโยกตัวเธอไปมาอย่างเอาใจ
เด็กสาวยู่ปากพลางแสดงสีหน้าคิดหนัก ตอนนี้เธอก็มีทุกอย่างครบแล้ว เพราะคามินไม่เคยปล่อยให้เธอต้องขาดเหลืออะไร หนูนามองดูนาฬิกาข้อมือราคาแพงที่คามินซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีที่แล้ว เธอส่ายหน้าน้อยๆ เพราะรายการเครื่องประดับไม่อยู่ในตัวเลือกของเธอแน่นอน เสื้อผ้าเครื่องสำอางก็ดูจะเป็นของสิ้นเปลือง เด็กสาวได้แต่ถอดหายใจออกมาพรืดใหญ่
“หนูนาอยากเห็นแด๊ดดี้มีความสุข งั้นหนูนาขอให้แด๊ดดี้มีความสุขได้ไหมคะ”
นานนับนาทีกว่าหนูนาจะพูดคำนั้นออกมา เพราะต้องไตร่ตรองคำพูดของตัวเองอย่างดี คามินถึงกับหลุดขำออกมาอย่างลืมตัว
ก็น่ารักซะขนาดนี้ใครมันจะต้านทานไหว
“แล้วแด๊ดดี้จะไปหาซื้อความสุขของตัวเองได้จากที่ไหน”
คามินพูดติดตลก เพราะไม่ว่าเธออยากได้อะไรหรือขออะไรจากเขา ชายหนุ่มก็สามารถจัดหามาประเคนให้เด็กสาวที่แสนน่ารักน่าเอ็นดูของเขาได้เสมอ หนูนาฉีกยิ้มจนตาหยีหลังจากที่คามินพูดจบประโยค
อย่ามายั่วกันด้วยรอยยิ้มแบบนี้สิ!
มันไม่ได้จบอยู่ที่ความคิด ริมฝีปากหยักได้รูปเลื่อนไปจูบปากของเด็กสาวเบาๆ รอยยิ้มของเธอทำให้เขาคิดเตลิด
“...ความสุขของแด๊ดดี้” คามินเอ่ยขึ้นหลังจากที่ถอนจูบออกจากปากอวบอิ่มของเด็กสาว ชายหนุ่มจ้องมองดวงตาคู่สวยของคนตัวเล็กอย่างรู้สึกปรารถนา ขณะที่หนูนานิ่งชะงักไปเพราะคามินไม่เคยจูบปากของเธอมาก่อน มากสุดแค่หอมแก้มกับจูบหน้าผากเป็นการทำโทษเล็กๆ น้อยๆ เวลาที่เธอไม่เชื่อฟังหรือทำผิด
“คะ? ดะ..แด๊ดดี้หมายความว่าไงคะ”
เด็กสาวเอ่ยถามคามินอย่างติดขัดหลังจากที่สติกลับมาครบถ้วน พวงแก้มที่เคยขาวใสค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ
“หนูนาคือความสุขของแด๊ดดี้นะคะ”
“...” รอยยิ้มบางๆ ที่แต่งแต้มบนใบหน้าสวยหวานเมื่อครู่กลายเป็นรอยยิ้มที่ฉีกกว้างในที่สุด
“รอยยิ้มของหนูนาแด๊ดดี้จองนะ อย่าไปยิ้มแบบนี้ให้ใครเห็นเด็ดขาด...อื้มส์” คำพูดสุดท้ายของคามินถูกกลืนลงคอทันทีที่หนูนาเลื่อนใบหน้าขึ้นไปประกบจูบอย่างถือวิสาสะ ซึ่งคามินจูบตอบคนตัวเล็กอย่างพอใจ
“ถ้าหนูนาคือความสุขของแด๊ดดี้ แล้วจูบของหนูนาสามารถมอบความสุขให้แด๊ดดี้ได้ไหมคะ”
“...”
“ถ้าได้ หลังจากนี้หนูนาจะจูบแด๊ดดี้บ่อยๆ หนูนาอย่างให้แด๊ดดี้มีความสุขค่ะ”
คามินมองเด็กสาวด้วยความรู้สึกมากมายที่ก่อตัวขึ้นมาในจิตใจ เธอคงไม่รู้ตัวหรอกว่าเผลอทำอะไรลงไป
“ถ้าหนูนาอยากให้แด๊ดดี้มีความสุข งั้นแก้มซ้ายของหนูนาแด๊ดดี้จองนะ ฟอด!” พูดจบประโยคชายหนุ่มก็หอมแก้มเด็กสาวไปหนึ่งฟอดหนักๆ “แก้มขวาแด๊ดดี้ก็จอง...ฟอด! หน้าผากนี้ก็ของแด๊ดดี้...ฟอด! ปากของหนูนาก็ของแด๊ดดี้...จุ๊บ! จอง จอง จอง ทั้งตัวของหนูนาแด๊ดดี้เหมาหมดเลย ห้ามให้ใครแตะต้องนะคะ แด๊ดดี้จองแล้ว”
คนเอาแต่ใจเอ่ยพร้อมจูบหนักๆ หลายฟอด หนูนาทำตัวไม่ถูก เธองุดหน้าลงต่ำอย่างเนียมอาย ใจดวงน้อยมันแอบเต้นระรัว ใบหน้าสวยหวานถูกแต่งแต้มด้วยสีแดงระเรื่อ ก่อนจะตัดสินใจเงยหน้าขึ้นมามองคามินช้าๆ
“หนูนาเป็นของแด๊ดดี้ค่ะ”
- Writer
