เช้าวันต่อมา…
“อื้อ~” หนูนารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพลางส่งเสียงครางอื้อเบาๆ ในลำคอทักทายเช้าวันใหม่ เด็กสาวนอนแน่นิ่งอย่างหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียงกว้างเพียงคนเดียวในสภาพที่เปล่าเปลือยมีเพียงผ้าห่มหนาๆ ที่ห่อหุ้มเรือนร่างเอาไว้
มือเรียวบางสัมผัสไปทั่วเตียงกว้างควานหาคนที่นอนข้างกายหมายจะสวมกอด จนรู้สึกได้ว่ามันว่างเปล่า ก่อนจะผลุนผลันเบิกดวงตาคู่สวยให้ตื่นขึ้นก็เห็นว่าตัวเธอนอนอยู่บนเตียงเพียงคนเดียว ไร้เงาของคามิน
“แด๊ดดี้~” คนตัวเล็กเผลอเรียกหาคามินเสียงเบาก่อนจะบิดปากให้คว่ำลงอย่างรู้สึกน้อยใจ
พรึ่บ!
เธอดึงผ้าห่มผืนหนามาคลุมปิดใบหน้าสวยของตัวเอง ก่อนสมองน้อยๆ จะทบทวนเรื่องราวเมื่อคืน ภาพที่จำได้คือคามินเคลื่อนไหวอยู่บนร่างของเธอเป็นเวลายาวนานจนภาพตัดไปในที่สุด
“เห้อ...” หนูนาถอดหายใจเบาๆอย่างชั่งใจ โชคดีที่วันนี้ตรงกับวันหยุดเสาร์อาทิตย์พอดี เธอจึงไม่ได้กังวนถ้าหากนอนตื่นสาย แต่ก็แอบเสีย
