วิวาห์2
1205 Words
น้ำรินนิ่งอึ้งตะลึงงันกับสิ่งที่ได้ยินว่า ติณห์ ขอเธอแต่งงานอยู่ หญิงสาวรู้สึกตกใจที่เขาสารภาพออกมาว่ารักเธอมานานแล้ว เธอหรี่ตามองติณห์ด้วยความแปลกใจในดวงตางามคู่นั้นมีแววสงสัยแฝงอารมณ์บางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายออกมาได้
“อะไรนะ…ตัวว่า…ว่าอะไรนะ”
น้ำรินเอ่ยถามย้ำชายหนุ่มอีกครั้งนัยน์ตาคู่สวยยังเต็มไปด้วยความงงงวย
“เรา…รักรินแต่งงานกับเรานะ”
ติณห์คุกเข่าลงต่อหน้าเธอพร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนก่อนจะพยักหน้าให้เธอรับคำของเขา
“รินแต่งงานกับติณห์ไม่ได้หรอกนะ….มันเอาเปรียบกันเกินไป รินเป็นหม้ายแถมมีลูกติด”
เธอระบายลมหายใจออกมาเบาๆ ข่มกลั้นความรู้สึกอยากร้องไห้เอาไว้ อีกใจนึงก็รู้สึกดีใจอบอุ่นใจอย่างแปลกๆที่ติณห์ มาสารภาพว่ารู้สึกดีกับเธอ…แต่…เธอรู้สึกไร้ค่าไม่คู่ควรกับเขาเลยแม้แต่นิดเดียว
“ไม่ว่ารินจะเป็นอะไร…เราไม่เคยนึกรังเกียจเลยแม้แต่นิด…ชาตินี้ถ้าไม่ใช่ริน…เราก็ไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้น…ให้โอกาสเราเถอะนะ…ให้โอกาสเราได้ดูแลริน..ลูกต้องมีพ่อนะรินเรามั่นใจว่าเราเหมาะจะเป็นพ่อของลูกรินได้เป็นอย่างดี..เราอยู่ด้วยกันในฐานะเพื่อนไปก่อนก็ได้ถ้ามันจะทำให้รินสบายใจ….ถึงรินจะปฏิเสธเรา…มันก็ค่าเท่ากันเพราะยังไงเราก็รักใครไม่ได้อีกแล้วจริงๆ”
ติณห์พูดทุกคำอย่างอ่อนโยนแต่ น้ำเสียงหนักแน่นและมั่นคงกับเธอยิ่งนัก เธอเชื่อเขาหมดใจเพราะเธอรู้จักเขาดี…แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าหัวใจชายหนุ่มจะแอบมีเธออยู่ข้างในแต่เรื่องนิสัยใจคอแล้ว หญิงสาวรู้ดีทุกอย่าง
“ติณห์……แต่ว่า…”
“แต่งงานกันนะ..แต่งงานกับเรานะ”
เขายังคงคุกเข่าย้ำคำขอเธอแต่งงานหนักแน่น ผู้คนรอบๆตัวเธอเริ่มมามุงดู บางคนก็หยิบโทรศัพท์มาถ่ายคลิป เชียร์ให้เธอรับปากแต่งงานกับชายหนุ่ม หญิงสาวหน้าแดงด้วยความเขินอายผู้คน
“จะไม่เสียใจทีหลังแน่..นะ?”
ใบหน้างามตรึงใจของเธอยิ้มออกมาให้เขา ก่อนจะพยักหน้าตอบตกลง
“ไม่มีวันนั้นแน่นอน…”
ชายหนุ่มดีใจ!ลุกขึ้นสวมแหวนที่เขาเตรียมเอาไว้ตลอดเวลาให้น้ำริน….โอบกอดหญิงสาวด้วยหัวใจที่เปี่ยมสุข…เพียงแค่นี้จริงๆที่เขาต้องการในชีวิต….เพียงแค่เธอคนนี้คนเดียวเท่านั้น
ถ้ามันเป็นอย่างที่ติณห์บอกจริงๆเธอก็คงจะมีความสุขมากๆ ในชีวิตนี้เธอก็ไม่คิดจะมีความรักอีกแล้ว…..เพราะอย่างน้อยก็มีติณห์อยู่เป็นเพื่อนเธอไปตลอดชีวิต ลูกของเธอก็จะได้มีพ่อที่แสนดีและอบอุ่นอย่างเขา ลบกับคำครหาของเธอกับธีรภัทรไปโดยปริยาย
???
คืนวิวาห์
“เหนื่อยมั้ยครับริน?”เสียงทุ้มต่ำของติณส์เอ่ยถามขึ้นอย่างอ่อนโยน
หญิงสาวคุ้นหูนักกับคำนี้ นึกถึงคืนที่ได้เข้าเรือนหอในคืนวิวาห์คืนแรกกับธีรภัทร คืนนั้นช่างเป็นคืนที่ขมขื่นของเธอต่างกับคืนนี้เหลือเกิน
“หันหลังมาเร็ว เดี๋ยวเรารูดซิปให้ รินไม่น่าจะถอดเองได้นะนั่น”
หญิงสาวยิ้มให้เขาก่อนจะยืนหันหลังให้เขารูดซิปออกให้อย่างว่าง่าย ทำไมนะ ทำไมเธอรู้สึกสบายใจ อุ่นใจอย่างแปลกๆในค่ำคืนนี้กับผู้ชายคนนี้ที่เมื่อก่อนเธอคิดว่านอกจากหน้าตาที่หล่อเหลาของเขาแล้ว นอกนั้นไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับเธอเลย เขายังทำตัวแปลกแยกไปจากสังคม
เป็นผู้ชายที่รักอิสระเสรี ไม่ชอบอยู่ในกรอบของใคร ไม่เข้าสังคม ไม่ทำตัวเด่นดัง เป็นลูกคนรวยที่ทำตัวติดดิน ไม่พูดจาโม้โอ้อวดใครๆว่าตัวเองมีหรือไม่มีอะไร แต่จิตใจของเขาช่างเต็มเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่น และอ่อนโยนกับเธอยิ่งกว่าใครๆ
“คิดอะไรอยู่หืออ ถามอะไรก็เอาแต่ยิ้ม ไม่ตอบอะไรเลย”
“อืมมม…รินกำลังคิดว่าทำไมนะผู้ชายที่ทำตัวอินดี้อย่างตัว ถึงมาชอบสาวสังคมจัดอย่างเรา”
หญิงสาวยิ้มเอียงคอถามเขาอย่างน่ารัก..น้ำเสียงนั้นแฝงแววสงสัยไม่รู้จักจบ
"ข้อนี้ไม่น่าจะใช่ แต่เพราะเรารู้จักรินมาก่อนใคร รู้จักรินในมุมที่คนอื่นไม่รู้จักไง….รินน่ะน่ารักที่สุดในโลกสำหรับเราแล้วรู้มั้ย?"
เขานั่งลงบนเตียง หญิงสาวนั่งลงข้างๆเขา ชายหนุ่มดันตัวหญิงสาวให้นอนลงบนตักเขาลูบหัวเธอเบาๆอย่างอ่อนโยน เขายังคงทำตามคำพูด จะไม่ก้าวล้ำต่อร่างกายของเธอแน่นอน ตราบใดที่เธอยังไม่พร้อม เขาก็จะรอ…รอไปตลอดชีวิตเขาก็จะรอ
???
ธีรภัทรกลับมาจากไปเที่ยวเมืองนอกกับไอด้า เพื่อเอาใจหญิงสาวที่วันก่อนทำให้เธอโกรธ เขาเมามายอย่างหนัก เมื่อรู้ว่าน้ำรินแต่งงานใหม่ เขาไปหาเธอที่ทำงานเลยมารู้ว่าเธอย้ายมาอาศัยอยู่คอนโดข้างๆที่ทำงาน ชายหนุ่มเลยมุ่งหน้ามาหาเธอที่คอนโดทันที!
ก๊อก! ก๊อก! ก็อก!
“พี่ธีร์!!!….มาทำไมคะ?”
หญิงสาวมาเปิดประตูออกมา เธอตกใจหน้าซีดเผือดเจอธีรภัทร ในสภาพเมามาอย่างหนัก กลิ่นเหล้าคละคลุ้งไปทั่ว
“ริน…แต่งงานกับคนอื่นทำไม..ไม่บอกพี่ รินเป็นของพี่คนเดียวเท่านั้น คนอื่นหน้าใหนไม่มีสิทธิ์ทั้งนั้น"
“พี่ธีร์กลับไปเถอะค่ะ…แล้วอย่ามาที่นี่อีก”
หญิงสาวจะปิดประตูแต่เขาดันเอาไว้ หน้าตาท่าทางของเขาตอนนี้เหมือนพญามัจจุราชที่มาทวงวิญญานก็ไม่ปาน เธอรู้สึกขยาดขลาดกลัวเขานัก
“ใครมาจ้ะริน??”
ติณห์ที่กำลังง่วนอยู่ในครัวกำลังทำอาหารให้น้ำริน แต่เมื่อเห็นเธอเดินออกมานานแล้วจึงเดินตามออกมา
“มึงนั่นเอง…นี่เมียกู มึงกล้าดียังไง มาแย่งของรักของกู”
วืด!
ธีรภัทรกำหมัดจะต่อยติณห์ แต่พลาดเขาหลบทัน ชายหนุ่มรีบดึงน้ำรินมาแอบอยู่ข้างหลังเขา
“กลับไป…ก่อนที่กูจะหมดความอดทน โทรเลือกแฟนมึงมาตาม!!”
ติณห์ผลักธีรภัทรออกไปล้มนอนลงกองกับพื้น ก่อนจะเรียก รปภ.มาลากตัวออกไป เพราะเขามีอาการเมามายจากการดื่มเหล้ามาอย่างหนัก
ปัง!
ติณห์ปิดประตูลง
ก่อนจะหันมามองน้ำรินที่ยืนหน้าซีดเผือดตัวสั่นงันงก ชายหนุ่มดึงหญิงสาวเข้ามากอด หญิงสาวซบลงตรงแผงอกกว้างกอดเขาแน่นอย่างหาที่พึ่ง น้ำตาใสๆไหลพรั่งพรูลงมาไม่ขาดสาย ดูเหมือนเธอจะหวาดกลัวธีรภัทรอย่างหนัก ติณห์ปวดใจนักที่เห็นน้ำตาหญิงสาวอีกครั้ง เขากำหมัดแน่น…ด้วยความแค้นเคืองใจต่อธีรภัทร……..
???
- Writer
