แพรนรีกัดริมฝีปาดตัวเอง เกร็งตัวแน่นเหมือนกระแสความร้อนโถมทับ เธอกำลังสุขสมอย่างอธิบายไม่ถูก
ฮาริสยิ้มออกมาอย่างพอใจ เมื่อรู้ว่าหญิงสาวเดินนำเข้าสู่เส้นชัยไปก่อนแล้ว เขาพอใจที่ทำให้เธอมีความสุข แม้เธอจะทำหน้านิ่งๆ ก็ตาม
“บอกฉันสิ...เธอมีความสุขหรือเปล่า”
“ไม่”
“แน่ใจเหรอ”
“แน่ใจ”
“แต่ร่างกายของเธอไม่ได้บอกฉันอย่างนั้น มันตอดรัด เว้าวอนไม่หยุด” เขาบอกเธอเย้าๆ พร้อมกับแกล้งกดสะโพกสอบเข้าหาถี่ๆ เขาพร้อมที่จะปลดปล่อยเช่นกัน
“บ้า!”
ฮาริเร่งจังหวะถี่ขึ้นและถี่ขึ้น แกนลาวากำลังดันปล่องพร้อมประทุเดือด
“อ่า...ทูนหัว มันสุดยอดมาก” ชายหนุ่มระบายเสียงออกมา จังหวะเอวถี่ยิบบอกให้รู้ว่าเขากำลังสุขสม
แพรนรีอับอายเกินกว่าที่จะทนมองได้
หลังจากได้ปลดปล่อย ฮาริสยิ้มอย่างอารมณ์ดี ก้มลงหอมแก้มเนียน กระซิบเบาๆ ข้างใบหูของแพรนรี แม้ปลดปล่อยลาวาออกไปแล้ว แต่เขาก็ยังกดตัวแช่อยู่อย่างนั้น ไม่อยากถอยห่างออ
