เธอโกรธเขา แต่มาลงที่กระดาษที่วาดภาพเหมือนของเขา ก่อนที่จะเอามาสับบนเขียงอย่างนี้เธอคงนั่งวาดอยู่นานพอสมควร สังเกตจากรายละเอียดที่มีเกือบครบ เพราะเธอไม่ใช่จิตรกร ภาพออกมาได้ขนาดนี้แสดงว่าตั้งใจมาก
“จำหน้าฉันได้แม่นขนาดนี้เลยหรือ”
“ใช่...โกรธจนจำได้แม่น” หญิงสาวตอบกลับทันที
“โกรธหรือคิดถึง เอาให้ดีๆ”
“โกรธ” หญิงสาวย้ำ
ชายหนุ่มหลุดยิ้มออกมา รั้งตัวของเธอให้หันกลับมาเผชิญหน้ากับตัวเอง เชยคางหญิงสาวขึ้นมองหน้า
“แต่ฉันว่าในภาพไม่หล่อเหมือนตัวจริง ลองมองอีกทีให้เห็นชัดๆ ซิ ปาก จมูก คิ้ว ตา”
หญิงสาวหน้าแดงเพราะความอายที่โดนจับได้ แต่มันก็เป็นทางเดียวที่จะระบายออกมาโดยไม่กระทบใคร ไม่ได้คิดว่าเขาจะมาเจอและได้โกรธ
“ฉันระบายพอแล้ว” หญิงสาวดันแขนเขาออกแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น ชายหนุ่มอมยิ้มตามหลังคนอาย
“ฉันหิว” ชายหนุ่มบอกเปลี่ยนเรื่อง ไม่เย้าให้เธอได้อายต่อ
“นั่นก็เรื่องของคุณ”
“แต่วันนี้ฉ
