เวลาผ่านไปสักพัก ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากหนังสือ กวาดสายตามองหาคนที่อยู่ในห้อง เห็นหญิงสาวนั่งกอดขาซุกหน้าลงกับเข่าอยู่ที่ประตู
ชายหนุ่มลุกจากเก้าอี้และเดินเข้าไปหา ย่อตัวลงนั่งตรงหน้า ยกหลังมือแตะอังศีรษะวัดไข้
“เป็นอะไรหรือเปล่า” เขาถามเสียงนุ่ม เพราะคิดว่าเธอไม่สบาย
“เปล่าค่ะ...” หญิงสาวตอบเสียงเบา ดีที่น้ำตาของเธอแห้งไปแล้ว
“แล้วมานั่งทำไมตรงนี้ ฉันเข้าใจว่าเธอไปข้างนอกเสียอีก”
“ฉันจะสั่งพิชช่าให้คุณนะ” หญิงสาวไม่ตอบเขา แต่ก็บอกเรื่องที่เธอจะทำค้างให้เขา
ชายหนุ่มอมยิ้ม เชยคางของหญิงสาวขึ้นสบตา “ไม่ต้องห่วงฉันหรอก เธอไข้กลับอีกหรือเปล่า ดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลย” เขาถามอีกครั้ง
“ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ” หญิงสาวยันตัวลุก
“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว เราไปทานอาหารข้างนอกกันดีกว่า” ชายหนุ่มบอก
หญิงสาวสายหน้าน้อยๆ “คุณไปเถอะค่ะ ฉันรีบ ตอนเย็นมีงานที่ต้องทำอีกที่”
“ทำงานอะไร”
“งานใช้แรงงานเหมือนเดิมนั่น
