วิวาห์(บังคับรัก) มาเฟียเถื่อน SM +++

งานแต่งหรืองานศพ

โรงแรมหรูใจกลางกรุงเทพ

วันนี้คืองานแต่งงานของเวคินและรีโรส โดยที่เจ้าบ่าวนั้นหน้าบูดบึ้งเป็นลิงอมแฮ็ก ส่วนเจ้าสาวนั้นฉีกยิ้มตามมารยาทของผู้ดี ที่มัมบุญสอนเธอเอาไว้

' โกรธ เกลียด ขยะแขยงให้เก็บไว้ในใจนะลูก' คำพูดของมัมบุญสอนเธอตั้งแต่เล็กจนโต รีโรสยืนยิ้มให้กับแขกที่เดินถือกล่องของขวัญมาแสดงความยินดีกับเธอและเวคิน

" ยินดีด้วยเพื่อน" ครีย์ยอนแสดงความยินดีกับเวคินที่เป็นเจ้าบ่าวที่หน้าบูดบึ้งเป็นตูดลิงอยู่ เวคินปลายตามองเจ้าสาวบังเอิญของเขาพลางถอนหายใจแรงๆ เพราะตั้งแต่ตอนเช้าที่เข้าพิธีหมั้นกัน ใบหน้าสวยของรีโรสก็ยิ้มตลอดเวลา ปากของเธอก็พูดเสียงหวานอ่อนโยนที่ผู้ใหญ่อวยพรให้เธอ

' ขอบคุณค่ะคุณลุง คุณป้า' คำพูดของรีโรสที่ไม่ได้เดือดร้อนอะไรทั้งนั้น เหมือนเธอเต็มใจแต่งงานกับเจ้าบ่าวอย่างเขามากๆเลย แต่ทุกคนในงานต้องหันไปมองอีกมุมหนึ่งที่มีสาวๆของเวคินห้าคนยืนใส่ชุดดำอยู่

" ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คุณมัมใจร้าย!!!!!" เสียงห้าสาวที่ชอบวิ่งตามเวคินตะโกน มัมแก้วทำหน้าเมินเฉยแถมปากคว่ำส่งให้พวกหล่อนๆ

" ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่เวคิน ก๊อกน้ำคิดถึงอ้อมกอดของพี่ ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆ" สาวสวยในหกคนพูดขึ้นมา พร้อมกับยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาออกจากแก้มของตัวเอง สายตาของพวกเธอมองหน้าของเวคินอย่างเว้าวอน

" คุณมัมกับคุณแด๊ดใจร้ายที่สุด ฮื่อๆๆๆๆๆๆ" เสียงห้าสาวต่อว่าแด๊ดแคทและมัมแก้ว โดยที่มัมแก้วยปากคว่ำใส่ พลางยิ้มให้รีโรสลูกสะใภ้ที่ ท่านได้มาอย่างถูกอกถูกใจมากๆ

" อย่าไปสนใจแม่ผู้หญิงพวกนั้นนะลูก. หนูโรสไม่ต้องเข้าคิวเลย มัมให้หนูเป็นลูกสะใภ้คนเดียวจ๊ะ" มัมแก้วกระซิบบอกรีโรสๆอ้าปากค้าง พลางยิ้มเจื่อนๆ เพราะเธอไม่คิดว่าจะมีเป็นเจ้าสาวของเวคินจริงๆ

' มัมขอร้องนะหนูโรส โปรดมัมได้บุญใหญ่นะลูก พระท่านสอน' มัมแก้วพูดขึ้นมา รีโรสอึ้ง

' ฮื่อๆๆๆๆมัมป่วยเป็นโรคหัวใจด้วยนะลูก ' มัมแก้วเล่นใหญ่ ท่านแกล้งร้องไห้ปล่อยโฮเสียงดัง พลางพูดให้รีโรสได้เห็นใจ คนในร้านมองมาที่ทั้งสองคน รีโรสถึงกับทำหน้าไม่ถูก

' คุณป้าค่ะ โรสก็เห็นผู้หญิงเยอะแยะที่ตามคุณเวคินนะคะ' รีโรสพูดขึ้นมา

' ฮื่อๆๆๆๆๆๆ แม่พวกนั้นถือบัตรคิวยาวลูก. ส่วนหนูมัมให้คนแรกที่ไม่ต้องถือบัตรคงบัตรคิวเลยลูก' มัมแก้วปล่อยโฮเสียงดัง พลางพูดเสียงสั่นเครือ ป่นสะอึกสะอื้น รีโรสถึงกับทำหน้าลำบากใจ

' คุณป้าค่ะ แต่โรสว่าโรสจะบวชเพื่อศึกษาพระธรรมนะคะ' รีโรสบอกเหตุผลให้มัมแก้วเข้าใจ มัมแก้วปล่อยโฮ พลางยกมือกุมหน้าอกด้านซ้ายของตัวเอง

' โอ้ยยยยย มัมเจ็บหน้าอกหายใจไม่ออกจ๊ะหนูโรส ' มัมแก้วร้องออกมาเหมือนเจ็บปวดมากๆ รีโรสรีบดันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินไปหามัมแก้วที่เหมือนจะตกเก้าอี้

" คุณป้าค่ะ คุณป้า โรสเรียกรถพยาบาลให้นะคะ' รีโรสบอกมัมแก้วอย่างเป็นห่วง มัมแก้วส่ายหน้า

' รับปากมัมสิว่าหนูจะแต่งงานกับลูกชายมัมก่อน มัมถึงจะยอมไปรักษาที่ รพ. ' มัมแก้วบอกรีโรสที่จะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเรียกรถพยาบาล

' แต่คุณป้าต้องไปหาหมอก่อนนะคะ' รีโรสบอกมัมแก้วๆทำหน้าเจ็บปวดหายใจแทบไม่ออก ท่านพยายามสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ

' รับปากมัมก่อนหนูโรส ' มัมแก้วยังย้ำคำเดิม น้ำตาอาบแก้ม คนมองเยอะขึ้น รีโรสกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ มองหน้ามัมแก้ว

' โปรดคนแก่ได้บุญกุศลนะลูก. ช่วยมัมเหมือนสร้างเจย์ดีพันชั้นนะลูก ' มัมแก้วพูดทางบุญให้รีโรสได้คิดตาม รีโรสอ้าปากค้าง พลางสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ

' ค่ะคุณป้า' รีโรสตอบตกลงถึงแม้จะลำบากใจก็ตาม

' จริงๆนะลูกโรส ' มัมแก้มถามย้ำ รีโรสพยักหน้ารับ พลางยกโทรศัพท์ขึ้นมาจะโทรหารถพยาบาล

' ไม่ต้องแล้วหนูโรส มัมแข็งแรงดีลูก ' มัมแก้วบอกรีโรสเสียงอ่อนโยน และเอ็นดูว่าที่ลูกสะใภ้มากๆ รีโรสอ้าปากค้าง

' คุณป้า ' เธอเรียกมัมแก้วอย่างไม่อยากเชื่อ หลังจากกลับมาถึงบ้านของเธอนั้น รีโรสไม่หายมึนงง ตกใจ อึ้งเลย มัมบุญและแด๊ดแมร์นั้นก็ได้ยิ้มให้ลูกสาว

' หนูจะแต่งงานกับคุณเวคินหรือลูก ' คำถามของมัมบุญ รีโรสมองหน้าแล้วอ้าปากค้าง น้ำตาหยดลงใส่แก้ม

' โรสพลาด' คำพูดคำเดี๋ยวของลูกสาวมัมบุญๆและแด๊ดแมร์เดินเข้ามากอดลูกสาว เพื่อปลอบใจ

" เธอนี้ช่างปั้นหน้าเก่งเหลือเกินนะ" เวคินก้มลงไปกระซิบข้างๆใบหูของรีโรสๆปลายตามองเขาพลางถอนหายใจแรง

" อืม " เธอตอบอย่างไม่แคร์คำพูดกระแนะกระแหนของเวคินๆถึงกับทำหน้าหงุดหงิด เพราะงานแต่งงานทุกอย่างมัมของเขาจัด จองไว้ล่วงหน้าเรียบร้อยหลังจากที่เขาลาสิกขาได้สิบเอ็ดเดือนเลย เวคินพลางคิดถึงคำพูดของมัมแก้ว

' พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้านะตาคิน' มัมแก้วบอกลูกชาย เวคินที่เดินเข้ามาในบ้านในสภาพที่เสื้อผ้ายับยู่ยี่ ลิปสติกเต็มลำคอ กระดุมเสื้อติดผิด ผมสีทองรุงรัง ตาปรือๆ

' ทำไมครับมัม' เวคินถามมัมแก้วด้วยความอยากรู้ มัมแก้วยิ้ม แด๊ดแคทถอนหายใจแรงๆ

' งานแต่งงานของแกไง' แด๊ดแคทบอกลูกชายที่ยังไม่สร่างเมาเลย เวคินอ้าปากค้าง ตาโต

' แต่งงาน ผมเนี่ยนะจะแต่งงาน' เวคินถามด้วยความสงสัย มัมแก้วยิ้มอย่างดีใจ แด๊ดแคททำหน้าขรึมเพราะท่านไม่ได้เห็นด้วยกับวิธีของเมียรักเลย แต่ขัดไม่ได้เลยต้องตามใจ

' คนนี้คือลูกสะใภ้ของแก้ว คนอื่นต่อแถวเข้าคิวไปเลย ' มัมแก้วพูดกับแด๊ดแคท

' ใช่! งานแต่งงานของแกพรุ่งนี้' แด๊ดแคทตอบพลางมองหน้าลูกชายนิ่งๆ

' กับใคร น้องก๊อกน้ำ น้องชบา น้องดอกบัว น้องไหมพรม น้องญาใจ น้องรัญญา น้องน้ำเปล่า น้องรัญจวน น้องเข็มทอง น้องตุกติกครับ หรือ.....' เวคินไล่ชื่อของสาวๆในสต็อกออกมาอย่างชิวๆ จนมัมแก้วความดันจะขึ้น หน้าเริ่มมืด

' พอๆๆๆๆๆๆๆ ไม่มีแม่สาวพวกนี้แน่นอน คนที่แม่จะเอาเป็นลูกสะใภ้ต้องเป็น 'หนูรีโรส' เท่านั้น' มัมแก้วพูดเบรกลูกชายตัวดี เวคินใช้ความคิดทันที เพราะเหมือนเขาเคยได้ยินชื่อผู้หญิงคนนี้ที่ไหน

' ยัยชีนั้นเหรอครับ' เวคินถามด้วยความสงสัย เพราะจู่ๆใบหน้าของรีโรสก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขาอย่างอัตโนมัติ มัมแก้วยิ้มหวานอย่างถูกใจท่านมากๆ

" เธอนี้ยิ้มจนเหมือนดีใจที่ๆได้แต่งงานกับฉันนะ" เวคินกระซิบถามรีโรสๆปลายตามองแล้วยิ้มให้เขา เพราะในใจของเธอนั้นสวดมนต์ตลอดเวลา เลยไม่ได้เดือดร้อน โกรธ หรืออารมณ์อะไรทั้งนั้นเลย

" อืม" รีโรสตอบสั้นๆ

" ว้าววววววววว เจ้าส๊วยยยยยยยยสวย" เสียงของฟอลตัลดังมาจากทางเข้า ในมือของเขาถือกล่องของขวัญมากด้วย เวคินทำหน้านิ่งเฉย รีโรสยิ้มหวานให้พลางยกมือไหว้ฟอลตัลอย่างนอบน้อม ฟอลตัลมองหน้าของรีโรสแล้วยิ้ม เพราะความอ่อนโยน เป็นแม่พระ ใบหน้าที่มีเสน่ห์ไม่ต่างจากรีโรตเลย

" ขอบคุณนะคะที่มางานของเรา" รีโรสกล่าวขอบคุณฟอลตัล พลางก้มลงมองกล่องของขวัญในมือ

" ซองล่ะ " เวคินถามฟอลตัล รีโรสถึงกับทำหน้างงๆ มัมแก้ว แด๊ดแคท มัมบุญ แด๊ดแมร์ก็งงไม่ต่างกัน ฟอลตัลยื่นซองสีชมพูให้ทันที เวคินยื่นมือไปรับมา พร้อมกับใช้มือจะแกะเปิดดู

หมับ!มือของมัมแก้วห้ามมือของลูกชายเอาไว้ก่อน

" ทำอะไร" มัมแก้วกัดฟันถาม

" ผมจะดูเงินซองว่ามันใส่ให้ผมเท่าไรไงครับมัม ถ้าไม่คุ้มผมจะทวงมันตรงนี้เลย" เวคินตอบตรงๆอย่างไม่แคร์อะไร มัมแก้ว แด๊ดแคทมองหน้าลูกชาย ฟอลตัลยักไหล่ให้ไม่แคร์ เพราะเขาให้เท่าที่ให้ได้ จะทงจะทวงเขาจะถอดกางเกงที่ใส่มานี้แหละให้เลย รีโรสหันไปมองหน้ามัมบุญและแด๊ดแมร์ ทั้งสองคนก็งงกับแก๊งค์นี้เหมือนกัน เพราะชอบมีอะไรแปลกๆมาให้พวกท่านเห็นตลอดมา

" ตาคินแด๊ดขอ แค่นี้แด๊ดกับมัมก็อายคนทั้งงานแล้ว" แด๊ดแคทบอกกับลูกชาย เวคินขบกรามแน่นๆ

" ผมก็บอกว่ายังไม่พร้อมแต่ง เพราะไอดอลของผมคืออาแยส แด๊ดกับมัมก็ไม่ฟังผมเลย" เวคินพูดออกมาด้วยความหงุดหงิด

" ว้าววว งานแต่งหรืองานศพว่ะ มุมนั้นครึกครื้นเต็มไปด้วยเสียงเพลงเศร๊าาาาา เศร้า " เสียงของครีย์ยอนดังมาจากทางด้านหลังฟอลตัล เวคินหันไปมอง รีโรสก็หันไปมองคนพูด ครีย์ยอน ไลอ้อน กรู๊บเดินเข้ามาในงาน พร้อมกับกล่องของขวัญในมือ

" สวัสดีค่ะ" รีโรสยกมือไหว้ทักทายทั้งสามหนุ่ม ทั้งสามหนุ่มยกมือรับไหว้ พลางมองหน้ารีโรสพวกเขายิ้มทักทายเพราะรีโรสสวยและหน้าเหมือนรีโมตมากๆ

" ซองมา" เวคินบอกทั้งสามหนุ่มพร้อมกับยื่นมืออกไปเพื่อรับซอง ทั้งสามหนุ่มยื่นกล่องของขวัญของรีโรสก่อน เสร็จแล้วค่อยยื่นซองให้เวคิน

" ใส่ให้กูคุ้มไหมพวกมึงสามตัวไม่เต็มเสี้ยวสลึง" เวคินเอ่ยถามเพื่อนอย่างไม่อาย รีโรสอ้าปากหวอ พลางมองหน้าเวคิน เพราะเธอเข้าใจแล้วว่าทำไมเวคินถึงแต่งงานกับเธอ นี้คือจุดประสงค์ของเขา

" มึงคิดว่าคนที่ปกปิดเรื่องไอ้จาร์เอาน้องสาวพวกกูไปซ่อนเนี่ย มันควรใส่เท่าไรดีว่ะ" ไลอ้อนพูดตรงๆ เวคินถึงกับอ้าปากค้าง

" แต่พวกมึงก็ เอาคืนกูแล้ว พวกเสี้ยวสลึง" เวคินสวนกับไปกลัว เพราะอารมณ์หงุดหงิดของเขา เขาพร้อมพานไปทั่วแหละ เวคินแกะซองของครีย์ยอนก่อนเพื่อนจนแด๊ดแคทและมัมแก้วห้ามไม่ทัน

" ห้าหมื่น น้อยเกิ๊นนนนนนน โอนมาอีกแสนห้าหมื่น ด้วย" เวคินบอกครีย์ยอนๆแสยะยิ้มพลางใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม รีโรสตาโต อ้าปากค้าง เพราะห้าหมื่นนี้ก็เยอะแล้ว แด๊ดแคท มัมแก้วส่ายหน้า มัมบุญยกมือขึ้นทาบอก แด๊ดแมร์คือทำหน้าไม่ถูก เพราะแก๊งค์ของท่านไม่ได้มีแบบนี้

" ไอ้บ้านี้งานแต่งงานหรืองานทวงเงินใส่ซองว่ะ" เสียงของออดี้ดังขึ้นมา เวคินหันไปมองพลางขบกรามแน่นๆ ออดี้ยิ้มพร้อมกับปลายตามองเสียงร้องไห้ของผู้หญิงที่มุม

" งานแต่งานแถมจ้างนักร้องมาร้องเพลงเศร้าด้วยเหรอว่ะ " ออดี้ถามตรงๆ

" ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คุณมัม คุณแด๊ด ใจร้าย!!!! ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงห้าสาวร้องไห้แข่งกันสะอึกสะอื้น แด๊ดๆ มัมๆ ทั้งสองแก๊งค์ที่นั่ง.อยู่ในงานก็ได้ยิน ทุกคนต่างกลั้นขำ แด๊ดแคทประคองมัมแก้วเอาไว้ เพราะเหมือนมัมแก้วจะเป็นลมเลย เวคินทำหน้านิ่งเฉย

" เธอคือผู้หญิงที่เลือดเย็นที่สุด" เขาก้มลงไปกระซิบบอกรีโรสเพื่อให้เธอรู้สึกผิดบ้าง แต่รีโรสกลับยิ้มตอบโตกลับมาเฉยๆ เพราะเธอๆม่ผิด สิ่งที่เธอทำคือเพื่อช่วยมัมแก้วกันผู้หญิงพวกนี้ และช่วยชีวิตมัมแก้ว เพราะท่านบอกเธอว่าท่านเป็นโรคหัวใจอ่อนๆ

' การช่วยชีวิตคนเหมือนสร้างเจย์ดีสิบชั้นนะลูก'

" เปล่านะ ฉันแค่สร้างเจย์ดีต่างหากล่ะ " รีโรสตอบกลับคืนไปเสียงอ่อนโยน ใจเย็นๆ เพราะคำพูดของเวคินนั้นสำหรับเธอมันก็แค่ฝุ่นเล็กๆ เวคินทำหน้างงงวย เพราะเขาก็บวชมา พระธรรมคำสอนเขาก็ศึกษามา เขาปฏิบัติเคร่งมากๆเหมือนกัน แต่พอก้าวพ้นอาณาเขตวัดเท่านั้นแหละ วิญญาณของซาตานร้ายแม่งก็กลับเข้ามาในร่างของเขาทันที

" แม่พระสักกี่น้ำยัยชี" เวคินถามด้วยความหมั่นไส้ อยากทำให้ธรรมะของเธอด้านในแตกสลาย แต่พอมองดูชุดเจ้าสาวแล้วเขาก็หมดอารมณ์เพราะชุดที่ปิดไปหมด ไม่เว้าหรืออวดหน้าอกให้เห็นเลย

" ขอบคุณนะคะที่มีร่วมงานคุณออดี้ คุณครีย์ยอน คุณกรู๊บ คุณไลอ้อน เชิญด้านในเลยนะคะ" รีโรสบอกกับเพื่อนของเวคิน ทั้งสี่เดินเข้าไปในห้องจัดงาน เวคินปลายตามองเล็กน้อย ก่อนเข้าจะกรอกตามองบน และถอนลมหายใจออกมาแรงๆ

บนเวที

เวคินและรีโรสยืนอยู่ตรงกลางเวที คนที่เป็นพิธีกรคือฟอลตัล

' เจ้าบ่าวเจอเจ้าสาวได้ยังไงครับ' ฟอลตัลถามตรงๆ ทุกคนในห้องประชุมก็อยากรู้เหมือนกัน เวคินปลายตามองรีโรสพลางถอนหายใจแรงๆ

" เจอที่วัด" เวคินตอบสั้นๆ เสียงแข็งๆ ใบหน้าหล่อบึ้งตึง ทุกคนในงานก็พยักหน้ารับเข้าใจ เพราะทุกคนจำได้ว่ารีโรสคือคนที่ถือหมอนงานบวชให้เวคิน รีโรสมองด้านข้างของเขา พลางหัวใจเต้นแรงผิดปกติ จากที่ท่องมะโนก็กลายเป็นสาธุขึ้นมาในหัว

' มึงก็ชอบเธอเลยเหรอว่ะ' ฟอลตัลถามต่อ ทุกคนก็มองหน้าเวคิน มัมแก้ว แด๊ดแคท มัมบุญ แด๊ดแมร์ลุ้นยังกะรางวัลที่หนึ่งจะออก ฉี่แทบแตก เวคินปลายตามองหน้าของรีโรสเล็กน้อยก่อนจะแสยะยิ้มร้าย

" มั้ง" เวคินตอบสั้นกว่าเดิม รีโรสกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ เธอแทบหายใจไม่ออก มือไม้สั่น ทุกคนในห้องต่างร้องแซวกันเสียงดัง

' มั้งคือชอบหรือรักว่ะไอ้คิน' เสียงตะโกนเสียงถามมาจากด้านล่างเวที นั้นคือเสียงของคริสเตียน แด๊ดๆและมัมๆยิ้มเอ็นดู

" มั้งคือมั้ง" เวคินตอบเน้นย้ำอีกครั้ง

' ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ / ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่เวคินของพวกเรารักยัยชี ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆ' แด๊ดๆหัวเราะเสียงดัง แต่เสียงของสาวๆห้าคนดันดังมากกว่า รีโรสหันไปมองทั้งห้าสาว

' รักเหรอ ' เธอเกิดคำถามขึ้นมา

' เจ้าสาวรักเจ้าบ่าวครั้งแรกเลยไหมครับ' ฟอลตัลถามรีโรสที่หน้าทำหน้านิ่งๆอยู่ เพราะเธอเกร็งกับทุกๆสายตาด้านล่าง เวคินก้าวถอยหลังกลับมาที่เดิมพลางปลายตามองรีโรสเล็กน้อย รีโรสสูดหายใจเข้าปอดลึกๆและก้าวไปยืนที่ไมโครโฟนด้านหน้า

" ไม่ค่ะ " รีโรสตอบตรงๆ เวคินถึงกับของขึ้น เพราะคนหล่อระดับเขาไม่เคยเจอคนหน้าเฉิ่มเฉยอย่างเธอพูดแบบนี้มาก่อน ทุกคนอมยิ้มเอ็นดูความตรงๆของเจ้าสาว

' แล้วรักตอนไหนครับ' ฟอลตัลถามด้วยความอยากรู้

" ยังไม่รักสักตอนค่ะ " รีโรสตอบคำถามของฟอลตัลตรงๆ เวคินแทบอยากหักคอยัยชี เฉิ่มเฉย ทุกคนก็แปลกใจกับใลูกสะใภ้ของมัมแก้วและแด๊ดแคท

' อ้าวแล้วทำไมมาแต่งงานกับเพื่อนของผมล่ะครับ' เสียงของวิลแฮมดังขึ้นมาถามด้วยความอยากรู้ รีโรสปลายตามองเจ้าบ่าวสุดหล่อในงานด้วยแววตาว่างเปล่า

" แต่งเพื่อให้ธรรมะล้างกิเลสตัณหาของคุณเวคินให้หมดไปค่ะ" รีโรสตอบหน้าซื่อๆไม่คิดอะไร แต่เวคินนิ่งในใจของเขานี้คือเดือดดาลมากๆ

' หอมแก้มเจ้าสาวหน่อยครับเจ้าบ่าว ' ฟอลตัลบอกเวคินๆก้าวเดินมาหารีโรสพร้อมมือของเขาประคองใบหน้าสวยให้เงยขึ้นมา ปากของเขาประกบปิดปากของเธอทันที ทุกคนในงานอมยิ้มแต่รีโรสอึ้งเพราะไม่เคยโดนจูบมาก่อน เธอยืนนิ่งๆก่อนจะเป็นลมล้มลงไปกลางเวที

ลูกสะใภ้เป็นลมไปแล้วมัม ???