İnanmanın anahtarı güvenmektir.
Poyraz kapıyı çalma gereksinimi bile duymadan odaya daldı. Telefonla konuşan Hazan’la adımları bir an dursa da yatağın dibine kadar geldi. Yine Tibet ile konuşuyordu kesin. Zaten kendilerinden başka bir Tibet’in numarası vardı o lanet telefonda.
Hazan olanlardan sonra odasına ilk kez gelen adama şaşkınlıkla bakarken telefondaki Tibet’i unutmuştu.
“Hazan orda mısın?”
“Ha, evet evet… Özür dilerim Tibet! Aslında benim için de iyi olurdu ama biliyorsun ki Özgür tam olarak yürümeye daha başlamadı ve bende onu tek bırakmak istemiyorum. Ama tatil fikrini sevdim. Özgür düzeldikten sonra bunu tekrar düşünürüz olur mu? Hem bu tatil yazın daha iyi olur.”
Poyraz sabırsızca konuşmanın bitmesini beklerken, duydukları kalbini rahatsız etmişti. Geçen iki ayda Tibet v
