หลังจากวันที่ผมกลับมาจากบ้านพิมก็หลายวันแล้วผมยังไม่ได้เจอหน้าเธอเลย ได้ข่าวจากสองว่าพิมไม่สบายแต่ผมก็ไม่กล้าไปเยี่ยมเธอที่บ้านกลัวว่าไข้เธอจะขึ้นมากกว่าเดิม และช่วงนี้ผมก็ยุ่งๆเรื่องเปิดผับที่หุ้นกับเพื่อนด้วย ผมบอกกับพ่อแม่และยัยสองว่าผมทำธุรกิจกับเพื่อน แล้วสัปดาห์หน้าก็อยากให้ทุกคนไปร่วมการเปิดร้านครั้งแรกของผมด้วย
“พ่อคงไปไม่ได้หรอกตาหนึ่ง พ่อแกต้องไปดูงานที่ดูไบพรุ่งนี้แล้ว ส่วนแม่ก็คงไม่ไปเหมือนกันให้หนุ่มๆสาวๆเขาไปกันเถอะ แต่แม่ก็แสดงความยินดีกับลูกด้วยนะ”
แม่ผมเดินมาจับบ่าผมเพื่อแสดงความยินดี
“ครับแม่ ไม่เป็นไรครับ...แค่แม่ให้ค่าปลอบใจผมเป็นเงินสักก้อนก็พอครับ อิอิ”
แม่เปลี่ยนเป็นกำมือแล้วทุบไปที่บ่าผม 1 ที
“เป็นไงพอมะ 5555…”
แล้วแม่ก็เดินหัวเราะออกไป
“แม่อะ มันไม่ใช่แบบนี้นะครับ แม่.....”
“555 ไม่เป็นไรนะพี่แม่ไม่ไปแต่น้องจะเป็นตัวแทนของแม่ไปเอง น้องจะจัดใหญ่เลยกินทุก
