CHAPTER THIRTY
MAGKASAMA kaming dalawa ngayon ni Sebastian. Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin. Hindi ko rin talaga alam kung bakit patuloy niya akong napapayag na sumama sa kaniya sa kabila na mahigpit na ipinagbabawal ni Grevan ang paglapit ko sa taong ito.
Tahimik lang akong naupo rito sa passenger seat habang nakadungaw sa labas ng bintana. Pinagmamasdan ang masasayang mga tao sa gilid ng kalsada at mga nagliliwanagang mga ilaw.
Nagpatugtog siya ng kanta. Kantang kabisado ko. Kantang isa sa mga paborito ko. kanta na pinahapyawan ko sa librong sinulat ko. Napatingin ako sa kaniya---nakatingin siya sa kalsada. Pinagmamasdan ko ang kaniyang nakapagwapo’t sadyang nakakaakit na itsura. Hindi siya nakakasawang pagmasdan talaga.
Sa hindi inaasahang. Pagtatagpo ng mga mundo.
