ตอนที่ 3 ทวงคืนทุกอย่าง
709 Words
หลินหลินนั่งทบทวนเรื่องราวของตัวเองกับสามี ไป๋ถังซานต้องรับจางลี่หลินเข้ามาเป็นภรรยา หญิงสาวถูกแกล้งจนจมน้ำ เขาลงไปช่วยและอุ้มร่างเปียกโชกกลับบ้านเพราะสงสาร ชายหญิงอยู่ด้วยกันตามลำพังย่อมต้องเกินเลย นั่นคือความคิดของชาวบ้านทั่วไป
ไป๋ถังซานจึงยอมรับหญิงสาวเข้ามาดูแลในฐานะภรรยา จางลี่หลินที่เป็นเด็กกำพร้าที่มาจากบ้านนอก อยู่อย่างเจียมตัว ด้วยรู้ว่าตนเองนั้นไร้ที่พึ่งพา พ่อแม่จากไปตั้งแต่อายุยังน้อย ทำงานแลกแต้มพอประทังชีวิต เมื่อเก็บเงินได้ก้อนหนึ่งจึงอยากมาหางานในเมืองทำ ทว่ายังไม่ทันได้สมัครงานก็ถูกแกล้งตกน้ำเสียก่อน
เมื่อเข้ามาอยู่ในบ้านแม่กับน้องสาวสามีก็รังเกียจ พูดจาดูถูกว่าเป็นเพียงคนบ้านนอก หวังจับคนรวย ทั้งที่ความจริงจางลี่หลินไม่เคยอยากเข้าใกล้สามีเลยแม้แต่นิด เขากลับมาบ้านปีละครั้งก็หนีไปนอนกับป้ามู่ฮวาเพื่อหลบหน้า
กรี๊ด!!!! หลินหลินอยากกระชากตัวเองในอดีตมาถามว่า ‘มึงเป็นเชี่ยอะไรคะ นั่นคนหล่อค่ะ มึงดูไม่ออกจริงเหรอ!’ สภาพแวดล้อมสำคัญกับมนุษย์เรามากจริง ๆ ในอดีตจางลี่หลินเจียมตัวอะไรขนาดนั้น
ผู้หญิงคนนี้โง่เกินไปแล้ว สามีรวยทรงแซ่บขนาดนี้ไม่รู้จักใช้ประโยชน์ไม่พอ ยังคิดรังเกียจสามีหาว่าเขาอัปลักษณ์อีก ทำราวกับไป๋ถังซานบังคับขู่เข็ญมาเป็นภรรยา ทุกอย่างของเรื่องผิดพลาดทั้งนั้น โดยรวมแล้วชายหนุ่มดูภูมิฐานมากกว่าน่ากลัว
อัปลักษณ์ตรงไหน! รอยกรีดบนหน้านี้กร้าวใจจะตาย โง่งมแบบนี้ไม่แปลกที่จะถูกแกล้งตลอด
หลินหลินไม่ยอมทำตัวโง่งมแบบนั้นหรอก แต่งงานกันแล้วแม้ไม่รักก็ต้องดูแลกันสิ คนอื่นมาสาระแนสอดแทรกอะไรด้วย แม่เลี้ยงกับน้องสาวปลอมของสามีเธอมันเป็นใคร!
กล้าดีอย่างไรมาแกล้งหลินหลินเด็กเอ็นเงินล้าน!
รู้จักมารยาคนอย่างเธอน้อยเกินไปแล้ว เพราะตั้งแต่เกิดมาไม่มีใครด่าหลินหลิน แล้วเดินกลับไปแบบไม่ถูกเอาคืน!
สาบานด้วยชีวิตว่าเธอจะทวงคืนทุกอย่าง!
หลินหลินแต่งตัวออกจากห้องด้วยชุดกี่เพ้าสีซีดตัวเก่า ผมดำขลับถูกถักเปียสองข้าง ใบหน้าสวยไร้การตกแต่งชวนหลงใหลส่งยิ้มให้กับป้ามู่ฮวา
“คุณนายน้อยเป็นอย่างไรบ้างคะ สองคนนั้นทำอะไรคุณนายน้อยไหม” ป้ามู่ฮวาสำรวจร่างกายเจ้านายสาว เมื่อเห็นว่าปลอดภัยก็หายห่วง
“ไม่เป็นไรค่ะ ต่อไปนี้ฉันไม่ยอมแล้ว” หญิงสาวกุมมือหญิงชรา
“บอกกับท่านนายพลดีไหมคะ ท่านต้องช่วยคุณนายน้อยแน่นอน” ป้ามู่ฮวาเอ่ยประโยคเดิม หวังว่าคุณนายน้อยจะยอมปริปากบอกเล่าเรื่องราวของตัวให้สามีฟังบ้าง
“ขอบคุณนะคะป้า อย่ากังวลอะไรเลย เดี๋ยวกินข้าวเช้าเสร็จฉันจะออกไปตลาดนะคะ กลางวันไม่ต้องเตรียมอาหารเผื่อ”
เธอไม่ได้ตอบรับ แต่เลือกจะเปลี่ยนเรื่องคุย
การฟ้องสามีนั้นมันแน่อยู่แล้ว…
“คุณนายใหญ่ใช้คุณนายน้อยไปซื้อของเหรอคะ ป้าไปแทนดีกว่าค่ะ” พอคุณนายน้อยออกไปด้านนอกบ่อย สองแม่ลูกก็เที่ยวไปพูดว่าจางลี่หลินมีชู้
ตนเคยแอบตามไปดูหลายครั้งเพราะห่วง ทุกครั้งมักจะให้ซื้อของใช้ที่ร้านไกล ๆ ทั้งนั้น กว่าจะเดินทางไปกลับก็หมดเวลาไปแล้วค่อนวัน
“ฉันออกไปซื้อของเองค่ะ ออ ตั้งแต่เที่ยงไปจนเย็นไม่ต้องทำอาหารนะคะ นี่เป็นคำสั่งฉัน” หญิงสาวพูดด้วยสีหน้าจริงจัง เหลือบสายตาไปมองสาวใช้อีกคนที่มองเธออย่างไม่พอใจ
ป้ามู่ฮวารับคำด้วยท่าทางงงงวย แต่เมื่อเจ้านายสั่งก็ต้องทำตาม หากอันเมิ่งเหยาโวยวายอีก ตนจะเป็นคนบอกเรื่องทุกอย่างกับท่านนายพลไป๋เอง
- Writer
