ปรับความเข้าใจกันได้ภรรยาก็กลับมาทำตัวน่าเอ็นดูเช่นเดิม ทว่ายังเหลือเพียงเรื่องเดียวที่ติดใจ คือสรรพนามในการเรียกขาน ภรรยาเขาไม่ยอมเรียกแบบเดิมเสียที หลินหลินเรียกเขาว่าคุณไป๋ มันน่าฟังที่ไหนกัน
คนถูกสามีน้อยใจไม่รับรู้สิ่งใด หญิงสาวชะเง้อมองดูร้านเสื้อผ้าในห้างอย่างตื่นตา ไม่ใช่ไม่เคยเห็น แต่ตื่นเต้นที่ได้รู้ว่าคนยุคนี้ก็มีสถานที่น่าเดินอยู่ด้วย สายชอปปิงอย่างหลินหลินถูกใจสิ่งนี้ ดีงามมาก
สายตาเธอสอดส่องไปเรื่อย ๆ จบพบกับชุดเดรสแขนตุ๊กตาสีขาว รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า สองขารีบเดินเข้าไปหยุดหน้าร้านจากนั้นหันมาหาสามีที่อยู่ข้างกาย
“คุณไป๋คะ หนูชอบชุดนั้นมากเลย” หลินหลินพยายามส่งสายตาอ้อนสามี ความอยากได้มันล้นอกแม้ว่าตัวจะซื้อไปแล้วก็ตาม
ผู้หญิงเราสามารถมีกี่ชุดก็ได้ เพราะความสวยจะช่วยเพิ่มโอกาสและทางเลือกให้ชีวิต
ขอเพียงเขาไม่รีบร้อนกลับโรงแรม เธออยากแวะซื้อกลับด้วย น้องเดรสมันเรียก
