หลินหลิน/จางลี่หลิน
เด็กเอ็นงานดีคนสวยที่ทะลุมิติมาในยุค 80 มากกว่านั้นคือมีสามีที่กลับมาเยี่ยมแค่ปีละครั้ง และที่น่าด่ากว่านั้นคือรังเกียจสามีตัวเอง หาทางหลบหลีกสามียิ่งกว่าหนีโจรหนีปีศาจ จึงถูกปล่อยปละละเลยให้อยู่กับแม่เลี้ยงและน้องสาวของสามี ที่หนึ่งวันหาเรื่องจางลี่หลินได้ทุกนาที
เหอะ แม่ผัวน้องผัวเหรอ ไม่ใช่แม่หลินหลินนี่คะ!
ใครด่ามาก็อย่าฝันจะได้เดินเชิดหน้าผ่านไปง่าย ๆ เพราะตั้งแต่เกิดมาไม่มีใครด่าหลินหลิน แล้วเดินกลับไปแบบไม่ถูกเอาคืน!
“สามีคะ หนู ฮึก ขอไปอยู่ที่อื่นเถอะนะคะ ฮึก ที่นี่ไม่มีใครอยากให้หนูอยู่ หนูสู้รบกับคนอื่นไม่ไหว” คุยกับสามี
VS
“ปากว่างมากเหรอคะ เป็นแค่แม่เลี้ยงกล้ามาสั่งเมียเจ้าของบ้าน มารยาทมันเสื่อมตามหนังหน้าหรือไง ถึงว่าลูกสาวดูเหมือนคนไม่มีการศึกษาเพราะมีแม่เป็นตัวอย่าง” คุยกับแม่เลี้ยงสามี
ไป๋ถังซาน
นายทหารที่นาน ๆ กลับบ้านมาสักครั้ง เขาต้องรับเด็กสาวเข้ามาในฐานะภรรยาเพราะความจำเป็น ไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก บวกกับสายตารังเกียจเดียดฉันท์จากภรรยาไป๋ถังซานจึงไม่คิดบังคับขืนใจให้เสียศักดิ์ศรี ทั้งชีวิตเขาอุทิศให้กับการทำงานมากกว่าจะมาสนใจเรื่องหยุมหยิมในบ้าน แค่ส่งเงินให้ตามความเหมาะสมก็ถือว่าได้ทำหน้าที่ตนเองแล้ว
ทว่าการกลับบ้านมาคราวนี้ภรรยากลับดูแปลก สายตาที่เคยรังเกียจเดียดฉันท์หายไป…
มากกว่านั้นคือภรรยาตัวน้อยถูกรังแกจนอยากหนีออกจากบ้าน เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร!
“ฉันดูออกว่าผู้หญิงคนไหนจริง คนไหนมารยา”