หญิงสาวกลับถึงบ้านด้วยความโกรธ ท่าทางรักใคร่ภรรยาของนายพลไป๋นั้นเรียกเลือดในกายให้ร้อนฉ่า เธอเห็นไป๋ถังซานมาตั้งแต่สมัยเรียน ผู้ชายคนนี้ไม่เคยแสดงออกว่าสนใจผู้หญิงคนไหนเลย อย่าถามถึงแววตาอ่อนโยนหรือถ้อยคำหวานหู ลำพังแค่ได้พูดคุยก็ถือว่าดีมากแล้ว ซึ่งเธอได้รับสิทธิ์นั้น เลยคาดหวังว่ามันสามารถพัฒนาเป็นความรักได้
ทว่ากลับไม่ใช่ ผู้ชายที่เคยแข็งกระด้างกับทุกคนบนโลกใบนี้ ยามอยู่กับภรรยากลับดูอ่อนโยนและสุภาพจนเธออยากแย่งสิ่งเหล่านั้นมาเป็นของตัวเอง
“น่าหงุดหงิดจริง นังบ้านนอกนั่นมันมีดีตรงไหนกัน อย่างกับผู้หญิงในโรงน้ำชา!” ร่างผอมหายใจฟึดฟัดหันมองรอบตัวเพื่อหาของระบายอารมณ์ ต้นไม้ที่อยู่ไม่ห่างจึงเป็นที่รองรับอารมณ์ชั้นดี
“กู้เสี่ยวฮวาเธอเป็นบ้าเหรอ!” อู่หยางเกออยากตัดมือญาติผู้น้องคนนี้ทิ้งเหลือเกิน
ต้นไม้พวกนี้เขาเฝ้าดูแลมาอย่างดี แต่กู้เสี่ยวฮวากลับมาระบายอารมณ์กับมัน ท่าทางโมโหเหมือน
