ปึก!
อิ้งปามือถือทิ้งลงบนโซฟาอย่างไม่ไยดีอะไร ใบหน้าเรียวได้รูปน่ามองแสดงออกถึงความหงุดหงิดจนเห็นได้ชัด มือเรียวยกขึ้นเสยผมกลับไปด้านหลังแล้วขยับเรียวขาที่คร่อมตักอีกฝ่ายออกมา มาเฟียลอบมองปฏิกิริยาของร่างบางทุกอย่าง แต่เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา ไม่รู้ว่าจะถามไปทำไมในเมื่อเขาไม่ได้สนใจเด็กตรงหน้ามากถึงขั้นนั้นสักหน่อย(?)
“ขอบคุณสำหรับลีลาการทำแผลนะครับเฮียมา”
คนได้ฟังแก้มร้อนขึ้นนิดๆ เพราะเขารู้น่ะสิว่าลีลาการทำแผลที่อีกฝ่ายหมายถึง ไม่ใช่การที่เขาเอาสำลีชุ่มแอลกอฮอล์ไปเช็ดคราบเลือดที่มุมปากช้ำนั่นแน่ๆ แต่อิ้งกำลังหมายถึงฉากร้อนผ่าวที่เราเกือบจะจูบกันเมื่อครู่ต่างหาก และเขาก็ดันเล่นด้วยโดยที่ไม่ต้องพึ่งยาปลุกอารมณ์พวกนั้นด้วยซ้ำ
อิ้งเม้มริมฝีปากสกัดกั้นรอยยิ้มดีใจเอาใจ ก่อนจะขอตัวกลับมาที่ห้องของตัวเอง ความจริงเขาอยากจะใช้ลูกล่อลูกชนขอเฮียมานอนด้วย แต่พอคิดไปคิดมาเขาควรทิ้งช่องว่างให้คนนิ
