บทที่4.ของขวัญก่อนคริสต์มาสที่มาดามเรียซ่าส่งมาให้
1578 Words
“ค่ะ” ชาครียาหน้าหมองลง เธอไม่มีวิธีส่งของให้เขาผ่านตัวแทน และคงต้องไปเอง
“ขอบคุณค่ะ...ไม่ทราบว่าคุณคาลอสอยู่หรือเปล่าคะ ดิฉันจะได้ส่งของขวัญกล่องนี้ให้เขาเลย”
“ดิฉันไม่ทราบหรอกค่ะ ถ้าคุณรู้จักคุณคาลอส คุณก็น่าจะติดต่อเขาได้ ดิฉันช่วยอะไรคุณเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆ ต้องขอโทษจริงๆ นะคะ”
“ขอบคุณค่ะ” ชาครียาถอนหายใจแรง ทั้งที่พยายามหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าเขาอย่างที่สุด แต่เมื่อมาสามารถเลี่ยงได้ก็คงต้องพบเจอกันตัวต่อตัว ไม่อย่างนั้นของขวัญกล่องที่ถืออยู่ในมือ ก็คงไปไม่ถึงคาลอสอย่างที่มาดามเรียซ่าต้องการ เธอล้วงเข้าไปในกระเป๋าเป้ที่สะพายมา ค้นหาโทรศัพท์ส่วนตัวที่พกมาด้วย ยกขึ้นกดเรียกดูเบอร์ที่จำได้ขึ้นใจ แต่ไม่มีโอกาสได้ใช้ซักครั้ง
ตู๊ด...
เสียงโทรศัพท์ส่วนตัวที่มีคนรู้ไม่กี่คนดังขึ้น ชายหนุ่มขยับกายอย่างเกลียดคร้าน เขาบิดตัวไปมาควานมือหาโทรศัพท์ที่ส่งเสียงดังน่ารำคาญขึ้นมาดูเบอร์ที่โชว์อยู่หน้าจอ
“ใครวะ...เบอร์ไม่คุ้นเลย” ริมฝีปากแกร่งขยับพูดเบาๆ ยกมือขึ้นเสยผมที่ตกลงมาปรกหน้า ขยับกายลุกขึ้นนั่ง ยกหมอนใบใหญ่สอดลองใต้หลัง เอนกายนอนพิงหัวเตียง ขณะกดรับโทรศัพท์เมื่อมันยังดังไม่หยุด
(Hello…คาลอสพูด) เสียงทุ้มดังกังวาน เสียงที่ชาครียาอยากได้ยินมาตลอด เขาถามกลับมาด้วยความมั่นใจ ชาครียาชะงักไปนิดนึง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วๆ กลับไป
(สวัสดีค่ะคุณคาลอส ดิฉันเป็นตัวแทนของมาดามเรียซ่า นำของขวัญมามอบให้คุณตามคำสั่งของท่านค่ะ)
(ใครน่ะ...มัมส่งอะไรมาให้ ฝากไว้เดี๋ยวผมลงไปรับเอง)
(ดิฉันเคยนำไปฝากแล้วค่ะ แต่ประชาสัมพันธ์ไม่รับ...เธอให้ดิฉันติดต่อกับคุณคาลอสเอง อีกอย่างมาดามเรียซ่าบอกว่าให้มอบให้ถึงมือคุณด้วยค่ะ รบกวนคุณคาลอสช่วยลงมารับของขวัญซักครู่ได้ไหมคะ)
(ไม่ล่ะ...ผมเพิ่งตื่น ยังไม่พร้อมจะลงไปข้างล่าง)
(ดิฉันจะรออยู่ด้านล่างนะคะ คุณคาลอสว่างเมื่อไหร่ ช่วยลงมารับของขวัญด้วยก็แล้วกันค่ะ)
(คุณขึ้นมาเลยก็แล้วกัน เดี๋ยวผมโทร.ลงไปแจ้งให้เขาปล่อยคุณขึ้นมาเอง คงเสียเวลาไม่นาน รหัสห้องผม chalove แล้วคุณก็วางกล่องของขวัญเอาไว้ได้เลย) คาลอสกดวางโทรศัพท์ เขารู้สึกตะหงิดๆ เสียงหวานๆ ฟังคุ้นหู พยายามนึกอย่างละเอียด ก่อนจะทะลึ่งพรวดลุกขึ้นจากที่นอน เมื่อนึกได้ว่าเสียงหวานๆ ที่ได้ยินเป็นเสียงใคร เขาจึงรีบกระโจนลงจากเตียง จนสะดุดชายผ้าห่มจนล้มลงไปกองที่พื้น
“อู้ย...” เสียงโอดครวญด้วยความเจ็บปวด เมื่อหัวเข่ากระแทกกับพื้นห้องอย่างจัง เจ็บจนน้ำตาร่วง
ชาครียาถือของขวัญเดินขึ้นลิฟต์มา เมื่อประชาสัมพันธ์สาวเปิดทางให้ หัวใจเธอเต้นตุ๊บตั๊บด้วยความตื่นเต้น แม้จะไม่ได้พบหน้าคาลอสเหมือนที่หวังไว้ แต่แค่อยู่ภายในอาณาเขตห้องเดียวกับชายหนุ่มที่หลงรัก ก็นึกยินดีจนเนื้อตัวร้อนผ่าว เสียงหัวใจเต้นตึกตัก ดังก้องอยู่ในหูจนเกรงว่าจะมีใครได้ยิน
“เย็นไว้ชาช่า... คุณคาลอสคงไม่มาให้เธอเห็นหน้าหรอก อย่าดีใจไปก่อนล่วงหน้า” เสียงหวานกระซิบปลอบใจตัวเอง ที่กระเจิดกระเจิงเพียงแค่ได้ยินเสียงของคาลอสผ่านสายโทรศัพท์
ชาครียายืนหน้าประตูห้อง เธอกดบนแผงควบคุมหน้าประตูด้วยมืออันสั่นเทา เอียงคอมองตัวหนังสือที่ขึ้นบนหน้าจอด้วยความสงสัย ความหมายมันคุ้นใจ แต่คงไม่น่าจะใช่ความจริง หญิงสาวสะบัดใบหน้า ไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป ก่อนจะเอื้อมมือจับลูกบิดประตูแล้วจึงพาตัวเองก้าวเท้าเข้าไปด้านใน
คาลอสมานั่งรอคนที่จะมาส่งของขวัญของมารดาด้วยใจเต้นระทึก เขานุ่งกางเกงนอนตัวเดียวนั่งเอนกายพิงพนักโซพากลางห้องด้วยท้วงท่าสบายๆ อกกว้างหนั่นแน่น ลอนกล้ามท้องเป็นมัดๆ อย่างคนรักษาสุขภาพ กระเพื่อมขึ้นลงเป็นจังหวะด้วยแรงหายใจที่สูดลมหายใจแรงขึ้นเป็นพิเศษ ดวงตาคมดุจับจ้องอยู่ที่ประตูห้อง อย่างรอคอย เขาวาดฝันเอาไว้ในใจว่าคนที่มารดาส่งมา จะใช่คนที่รอคอยและคิดถึง
“อุ้ย!” ชาครียาอุทานเสียงแผ่วๆ เมื่อเปิดประตูเข้ามาเจอ คนที่ตัวเองแอบหวังนั่งรออยู่ตรงนั้น
เธอยืนนิ่งอยู่หน้าประตู ไม่ได้ขยับก้าวเข้าไปด้านใน เพราะตกใจเกินกว่าจะตั้งตัว ขาเรียวงามสั่นเทา จนไม่สามารถขยับกายก้าวเดินไปข้างหน้าได้ ดวงตากลมโตจ้องมองคาลอสที่นั่งพิงพนักโซฟาอย่างตื่นตกใจ
คาลอสลุกขึ้นเดินตรงไปยังผู้หญิงที่ติดอยู่ในความทรงจำ เขาโหยหาที่จะได้สัมผัสแนบชิดกับหล่อน เขามองสบนัยน์ตากลมโต สะกดให้เธอหยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหว ลำคอเสือหนุ่มแห้งผาก จนต้องกลืนน้ำลายในคอลงไปอย่างฝืดเฝื่อน เขามองร่างอวบอิ่มตรงหน้าด้วยดวงตาเร่าร้อนปนกระหายหิว
“มัม...ส่งเธอมาหรือ...ชาช่า” เสียงทุ้มกระวาลดังก้อง จนชาครียาหลุดออกมาจากภวังค์
“มาดามเรียซ่าให้ชาช่ามอบกล่องของขัวญนี้ให้กับมือคุณด้วยตัวเองค่ะ” ชาครียายื่นกล่องในมือให้คาลอส เธอไม่กล้าขยับตัวเข้าไปด้านใน ผิวแก้มร้อนผ่าว เมื่อมองคนที่เดินมาใกล้ๆ แต่งกายไม่เรียบร้อย เธอจ้องอกหนาตึงแน่น กับผิวกายเรียบเนียนของคาลอสตาวาว หน้าอกเขามีขนหน้าอกปละปลาย ไม่เหมือนกับฝรั่งเพศชายทั่วไปที่ขนหน้าอกยาวรุงรัง เธอก้มหน้าหลบ เมื่อคาลอสเดินมาจนเกือบชิด มือใหญ่ยื่นออกมาเหมือนจะรับกล่องที่อยู่ในมือของเธอ ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนใจ หมุนตัวเดินกลับไปยืนกลางห้องมองมายังชาครียานิ่งๆ
“คุณคงไม่คิดจะส่งของขวัญของมัมให้ผม โดยไม่คิดจะเข้าห้องผมเลยสักนิดหรอกนะ”
“ผมยังไม่พร้อมจะรับของตอนนี้ คุณเข้ามารอข้างในก่อนชาช่า...ผมหิว กำลังอารมณ์ไม่ดี ถ้าไม่เป็นการรบกวนช่วยทำอะไรให้กินหน่อยซิ...ได้ข่าวว่ามัมสอนคุณทำอาหารหลายอย่างนี่ แสดงฝีมือให้ผมดูหน่อย เผื่อผมจะเปลี่ยนใจ กลับไปแต่งงานกับคุณ อย่างที่มัมต้องการ”
ชาครียาเม้มเรียวปากจนเป็นเส้นตรง เธอขยับกายเดินเข้ามาด้านในห้อง ปิดประตูหน้าห้องตามหลัง และเดินเข้าไปวางกล่องของขวัญของมาดามเรียซ่าลงบนเก้าอี้เตี้ยๆ กลางห้อง ยืดตัวขึ้นเล็กน้อยเอ่ยถามๆ หาห้องครัวด้วยน้ำเสียงที่ปรับให้หายสั่นเทา
“ห้องครัวอยู่ตรงไหนคะ... ชาช่าจะได้ทำอาหารให้คุณทาน”
คาลอสชี้นิ้วไปด้านข้างลำตัว เขาทรุดตัวลงนั่ง เมื่อร่างกายไม่รักดีเริ่มแสดงปฏิกิริยา เพียงแค่ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ รวยรินมาแตะจมูก เขาขยับขาขึ้นนั่งไขว่ห้าง เพื่อปกปิดอาการตื่นตัวของร่างกายช่วงล่างที่พยายามแสดงตัวตน
ชาครียาเดินไปตามทางที่คาลอสชี้นำให้ เธอค้นหาของสดในตู้เย็นติดข้างพนังห้อง เริ่มลงมือปรุงอาหารง่ายๆ ให้ชายหนุ่มเจ้าของห้องได้รับประทาน คาลอสชะเง้อคอมองหญิงสาว หล่อนกำลังก้มๆ เงยๆ ค้นหาของในตู้เย็นด้วยดวงตาคมวาว กระโปรงสั้นร่นขึ้นมาเหนือเรียวขา เมื่อชาครียาก้มตัวลง เรียวขาเรียวยาวที่โผล่พ้นชายกระโปรงเนียนละเอียด จนร่างกายเขาเริ่มรุ่มร้อน คาลอสทะลึ่งตัวลุกขึ้นจากที่นั่ง วิ่งตรงเข้าห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำดับความร้อนที่กำลังเริ่มจะเดือดพล่านให้สงบลง
เสียงปิดประตูปึงปังดังขึ้นด้านหลัง ชาครียาจึงละมือที่กำลังทำงาน หันไปมองด้วยความสนใจ หญิงสาวมองตามร่างสูงใหญ่ที่หายไปหลังบานประตูห้องนอน ด้วยแววตาเศร้าสร้อย ดวงตาเริ่มเอ่อคลอไปด้วยน้ำใสๆ ชาครียายกมือเรียวขึ้นป้ายหยดน้ำที่ไหลออกมาจากดวงตาลวกๆ เริ่มลงมือทำอาหารต่อพร้อมกับความน้อยใจที่ผุดขึ้นมา เขาเกลียดเธอ เกลียดแม้แต่การอยู่ร่วมกับเธอในพื้นที่เดียวกัน หญิงสาวถอนใจ เธอรีบทำงานที่ค้างไว้ เพื่อจะได้รีบออกไปให้พ้นจากสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจนี้เสียที
คาลอสอาบน้ำรวดเร็วที่สุดในชีวิต เขาเกรงว่าชาครียาจะรีบหลบออกไปจากห้อง ถ้าเขาไม่เฝ้าเอาไว้ ชายหนุ่มยิ้มสมใจ นึกขอบคุณมารดาที่ส่งของขวัญถูกใจมาให้ ในวันพิเศษเช่นนี้
กลิ่นหอมของอาหารที่ถูกปรุงสุกใหม่หอมอบอวล จนท้องคาลอสครางประท้วงด้วยความหิวโหย เขาสาวเท้าเดินไปมองชาครียาอยู่หน้าประตูห้องครัว พิงไหล่กับกรอบประตู ปักหลักมองจนชาครียาเริ่มสั่น เธอหมุนกลับมา รีบร้อนขอตัวกลับ เมื่องานตรงหน้าเสร็จลงพอดี
- Writer
