บทที่12.ขโมย...ที่ย่องเข้ามากลางดึก
เงาร่างตะคุ่มๆ ที่ย่องเข้ามาในห้องนอนเล็กเงียบเชียบท่ามกลางความมืด มือแข็งแรงปิดงับประตูเบาๆ เขายืนนิ่งปรับสายตาให้ชินกับความมืด แล้วจึงขยับก้าวเดินตรงไปยังเตียงที่ตั้งอยู่ชิดมุมห้อง ดวงตาคมวาวปานเสือร้าย สะท้อนกับแสงไฟที่เล็ดลอดเข้ามา จนเกิดประกายระยิบระยับ
คาลอสทรุดตัวลงนั่งที่ปลายเตียง ขยับกายเบาๆ ก่อนจะทอดกายลงนอนเคียงข้างคนที่หลับสนิท มือใหญ่สอดเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนโต เขาครางด้วยความหัวเสีย สิ่งที่สัมผัสเป็นความแข็งกระด้างเย็นเฉียบของหมอนข้างใบโต ไม่ใช่ร่างอวบอิ่มที่ตนเองปรารถนา
“หึ!” เขาเปิดไฟตั้งอยู่หัวเตียง พลางกวาดตามองหาชาครียา หล่อนนอนขดตัวอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ภายในห้อง ผ้าห่มพื้นโตคลุมตั้งแต่หัวจรดเท้า จนมองเหมือนแมลงดักแด้ตัวมหึมา คาลอสเดินตรงไปยังหนอนยักษ์ที่กองอยู่บนโซฟา สอดลำแขนอุ้มหล่อนขึ้นมา เหมือนยกปุยนุ่น แล้ว
