บทนำ
761 Words
บทนำ
คาลอส กาน่า ทายาทเพียงคนเดียวของดีมิสทรี เจ้าของธุรกิจเดินเรือขนาดใหญ่ ในน่านน้ำทะเลฟลอริดา ชายหนุ่มวัยเพียง25ปีมีสีหน้าเซ็งสุดขีด เขาถูกมารดาบังคับให้เดินทางกลับมายังบ้านเกิด เพียงเพราะว่าเด็กสาวที่มาดามเรียซ่ามารดาของเขารับอุปการะไว้... หล่อนสอบติดมหาลัยชื่อดังของอเมริกาเข้า นางจึงจัดงานฉลองใหญ่โตให้กับ ชาครียา โรจณสเถียรเด็กสาวคนนั้น เป็นการแสดงความยินดีและเปิดตัว ‘ว่าที่สะใภ้’ เพียงคนเดียวที่มาดามเรียซ่าภาคภูมิใจให้กับชาวโลกรับรู้
“มัมอยากทำอะไรก็ตามใจครับ!! ผมคงไม่ขัด...แต่ผมคงทำตามที่มัมต้องการไม่ได้จริงๆ”
“หมายความว่าไงคาร์ค...ลูกพูดแบบนี้ ตั้งใจจะขัดคำสั่งมัมใช่ไหม?”
“เปล่าครับ ผมไม่ได้ขัดคำสั่งมัม แต่ผมขอบาย ถ้าต้องทำอย่างที่มัมต้องการจริงๆ”
“ว่าไงนะ!!”
“ผมยืนยันเหมือนเดิมครับมัม ผมกระเดือกยัยแว่นนั่นไม่ลง แค่คิดว่าตัวเองต้องฝืนทนให้หล่อนมาอยู่ใกล้ๆ ก็แทบจะอาเจียนแล้ว”
“มัมไม่เห็นว่าชาครียาเขามีข้อเสียตรงไหน? เรียนก็เก่ง นิสัยก็เรียบร้อย เธอไม่เหมือนคู่ควงของลูกที่เคยควงมาเลย ผู้หญิงพวกนั้นมัมรับไม่ได้ซักคน!!”
“ก็เพราะเรียบร้อยนี่แหละครับ ผมจึงรับไม่ไหว หลบหน้าหลบตาทำเหมือนผมเป็นผู้ร้ายบ้ากามที่จ้องแต่จะพรากพรหมจรรย์ของหล่อน หน้าตาก็จืดชืด เห็นแล้วไม่เจริญตา ยังไงๆ ผมก็ยืนยันเหมือนเดิม”
“ซักวันลูกต้องเสียใจคาร์คที่ปฏิเสธข้อเสนอของมัม ตามใจ!!...ลูกอยากทำอะไรอย่างที่ลูกต้องการ เชิญเลยมัมไม่ขัด แต่เมื่อถึงเวลา...ลูกจะต้องกลับมาแต่งงานกับชาครียาเหมือนเดิม”
“ผมไม่...”
“นี่เป็นคำสั่ง...มัมไม่ได้ขอร้อง มัมตัดสินใจเด็ดขาดแล้วที่จะฝากทุกสิ่งทุกอย่างของกาน่า ไว้ในมือของชาครียา”
“มัม…” คาลอสครางเสียงขุ่น ชายหนุ่มหมุนกายเดินออกไปจากห้องทำงานของบิดาแบบไม่พอใจสุดขีด
คาลอสผลุนผันออกไปจากห้องทำงานใหญ่ภายในบ้าน เมื่อคุยกับมารดาไม่รู้เรื่อง ชายหนุ่มเดินไปข้างหน้าพร้อมกับความหัวเสียที่คงค้างอยู่ในเถ้าอารมณ์ เขาเอื้อมมือคว้ากุญแจรถยนต์คันโปรด เตรียมตัวจะเตลิดหนีออกไปข้างนอก ในใจคิดไว้อย่างเด็ดเดี่ยว... ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่มีทางยินยอมแต่งานกับผู้หญิงที่มารดาจัดไว้ให้ ไม่ว่าจะมองส่วนไหนหล่อนก็ไม่มีส่วนเจริญตา เขาเหลือบเห็นเสื้อผ้าสีมอซอที่เด็กสาวผู้นั้นชอบใส่ ระหว่างเดินไปที่ลานจอดรถยนต์ คาลอสเปลี่ยนใจ เดินตรงไปหาหล่อนด้วยความขุ่นเคืองแน่นอก หล่อนเป็นชนวนปัญหา เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เขามีเรื่องขัดใจกับมารดา
“สบายจริงๆ บ้านช่องใหญ่โต แถมเจ้าของบ้านก็รักและหลงจนลืมว่าตัวเองมีลูกชาย เธอนี่คงโตมากับคำว่าทำลายตั้งแต่เกิด แค่พ่อเธอทำดีแค่นั้น ยังผลักดันให้ลูกตัวเองมาอยู่ในที่สบายสมใจ”
ชาครียามัวแต่อึ้ง เธอปล่อยสายยางรดน้ำต้นไม้หลุดมือไป เพราะคำพูดกระแทกใจของบุตรชายผู้มีพระคุณ มันทำให้เธอนึกถึงบิดาที่ล่วงลับไปแล้ว เธอกัดฟันแน่น หมุนกายกลับมาสบนัยน์ตากับคาลอส แววตาเด็กสาวอายุยังไม่ถึง16ปีเจือไปด้วยร่องรอยความเสียใจที่คาลอสมองไม่เห็น เพราะมีแว่นสายตาอันโตปกปิดใหน้าเธอไว้จนเกือบมิด
“บอกไว้ก่อนเลยนะ...ไม่ว่าเธอจะทำเสน่ห์มัมกับแด๊ดยังไง...ฉันไม่สน แต่ว่าฉันไม่มีทางตกหลุมพรางเธอหรอก...จำไว้ให้ขึ้นใจด้วย คนอย่างฉันคาลอส กาน่า ไม่มีทางแต่งงานกับผู้หญิงอย่างเธอ ถึงแม้จะต้องตาย ชาตินี้ก็อย่าหมายว่าฉันจะทำแบบนั้น”
คาลอสสะบัดตัวเดินหนีไป เขาไม่ได้เหลียวกลับมามอง เด็กสาวที่โดนพายุอารมณ์ของเขาสาดใส่จะรู้สึกอย่างไร หล่อนทรุดลงไปนั่งสะอื้นที่พื้นอย่างหนัก
“ชาช่า...ไม่ได้ต้องการเลยแบบนั้นสักนิดเลยพ่อจ๋า ชาช่าอยากไปอยู่กับพ่อจังเลย”เด็กสาวร่ำไห้อย่างหนักจนลำตัวโยน เธอเสียใจกับถ้อยคำดูถูกชองชายที่ตัวเองแอบหลงรัก...มาตั้งแต่แรกเป็นสาว
- Writer
