แสงแดดกระทบม่านตาของคนตัวใหญ่ร่างกายกำยำที่นอนกอดก่ายนิสสาราวกับคู่รัก คามินค่อยๆ ปรือตาขึ้นมา แล้วหันไปมองคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมแขน รอยยิ้มเล็กๆ ที่ไม่เคยยิ้มให้ใครมาก่อนได้ผุดขึ้นที่มุมปาก ตอนนี้นิสสากำลังนอนหลับตาพริ้ม ขนตาเป็นแพรหนาราวกับตุ๊กตาตัวสวย
มือหนาค่อยๆ ยกขึ้นมาจับที่แก้มนวล เขารู้สึกยังไม่อยากให้เธอตื่นขึ้นมาเลยในตอนนี้ คามินเลยนอนกอดนิสสาอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนที่คนตัวเล็กจะค่อยๆ ขยับกายอยู่ภายในอ้อมกอดเขา ใบหน้าคมค่อยๆ ยื่นเข้าไปใกล้ใบหน้ามนของคนตัวเล็ก แล้วฉกฉวยกลีบปากนุ่มเบาๆ จนนิสสาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาจากภวังค์
“อื้อ...ท่านประธานทำอะไรน่ะ”
“...........”
นิสสาผละกายออกห่างจากคามิน เขาทำหน้านิ่งเรียบเฉยราวกับไม่ได้ทำอะไรในเมื่อครู่ แต่นิสสารู้ว่าเขาได้ฉกฉวยจูบอันแผ่วเบาที่ริมฝีปากบางของเธอไปแล้วหนึ่งครั้งในวันนี้ เธอกระตุกยิ้มมุมปากเบาๆ
“ไปอาบน้ำค่ะ เดี๋ยวนิสสาเตรียมชุดให้ค่ะ”
