คนตัวเล็กถูกพามานอนที่เบาะข้างคนขับ ตอนนี้นิสสานอนหลับตาพริ้มด้วยความเหนื่อยล้า เธอไม่รู้เลยว่าหลังจากนี้ ความสัมพันธ์ของเธอและท่านประธานจะเป็นอย่างไรต่อไป คามินถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางรู้สึก โทษตัวเองที่หักห้ามใจไม่ไหว ถ้าหากเรื่องนี้เหมันต์รู้ขึ้นมา ความเป็นเพื่อนของเขาและเหมันต์ต้องเป็นอันแตกหักแน่นอน
“นิสสาคุณเข้ามาทำให้ชีวิตผมปั่นป่วนไปหมดเลยรู้ตัวไหม”
เขาบ่นพึมพำอยู่คนเดียว พลางจ้องมองใบหน้ามนของคนตัวเล็กที่หลับสนิทอยู่ ปลายจมูกโด่งของคามินชนเข้าที่ปลายจมูกของนิสสา เขาบรรจงจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากบางอย่างลืมตัว คามินอดใจไม่ได้อีกแล้ว ทั้งๆ ที่ปากบอกว่าไม่ได้คิดอะไร แต่ใจมันคิดเกินเลยเป็นอื่นไปแล้ว
สูทตัวหนาสีดำถูกคลุมกายให้นิสสา ก่อนที่เขาจะหันมานั่งคิดว่าจะไปไหนดี จะพาเธอกลับบ้านในสภาพนี้ มีหวังวศินคงเล่นงานเขาเป็นแน่ ดังนั้นจุดหมายปลายทางของคามินจึงเป็นที่คอนโดของเขาเท่านั้น
ครืดดดดด..
