EP8 - หรือผมคิดไปเอง
1508 Words
8 - หรือผมคิดไปเอง
“ไอ้นอร์ทรีบข้ามเลย รถจะปล่อยไฟเขียวแล้ว” หยดน้ำรีบบอกให้นอร์ทข้ามถนนมาไม่ใช่ให้ยืนเป่าฟองสบู่อยู่กลางถนน ไม่เดินมาสักที ผมว่ามันจะอายุสั้นเพราะมันไม่ระวังตัวรักษาชีวิตตัวเองที่เกิดมาหนึ่งครั้ง หรือมันจะเป็นปอดอักเสบเพราะออกแรงเป่าฟองสบู่ทุกวี่ทุกวัน ผมกวักมือบอกให้ข้ามมาเร็ว ๆ จะได้ไปให้ทัน เพราะผมจะไปซื้อของก่อนแล้วค่อยไปหาอะไรกิน
“ชอบเป่าจังวะ”
หยดน้ำและปอแก้ว เราสองคนยังแปลกใจกันเลยว่าทำไมนอร์ทเพื่อนของพวกเรามันชอบเป่าฟองสบู่ขนาดนี้ หนึ่งวันพกไปหลายขวดแทนน้ำเปล่าได้แล้ว ผมไม่รู้ว่ามันไปศึกษาความเชื่อจากตำราเล่มไหนมันถึงได้บอกว่าของสิ่งนี้ตามหาความรักได้
“ก็กูบอกแล้วไงว่ากูกำลังตามหาความรักให้กับตัวเองอยู่ไง”
“มันเป็นไปได้จริงเหรอวะ ถ้ากูทำแล้วมันจะได้ไหม กูไม่เห็นมีใครเข้ามาชอบเลย” ผมและปอแก้วไม่ค่อยเชื่อกับความคิดของนอร์ทเท่าไหร่ ขนาดผมยังไม่เชื่อความคิดของปอแก้วเช่นกัน ตั้งแต่มันบอกว่ามิสเตอร์นอร์ทโปลมีจริง มันมีอยู่จริงบนโลกใบนี้ที่ไหนแล้วใครจะไปเชื่อได้ล่ะ
“มึงสองคนนี่ลูกที่พระเจ้าสร้างมาปะเนี่ย” หยดน้ำไม่รู้ว่าผมมีแฟนเป็นคนหรือเป็นอมนุษย์กันแน่ ถึงได้มีความเชื่อไม่เหมือนคนอื่น ผมได้ยินว่านอร์ทจะเลี้ยงหมูกระทะ ผมก็แบกท้องหิวมาจะได้ลงกระทะทีเดียว กลายเป็นว่ามันยังไม่ไป จะออกไปหาซื้อหูฟังก่อน ไม่รู้ว่ามันอยากได้ไปทำไมแบบที่ปอแก้วใส่ มันไม่ได้มีลูกเล่นต่างจากท้องตลาดขายเลยด้วยซ้ำ
ทางด้านนอร์ท
“พี่ครับ พี่มีหูฟังแบบนี้ขายไหม” ผมลองไปตามหาของแบบนี้ที่ร้านแถวตลาดดูก่อน เจ้าของร้านก็บอกนะว่าไม่เคยเห็นหูฟังแบบนี้เลยด้วยซ้ำ เขายังถามผมอีกว่าได้ตัวอย่างมาจากไหน ผมก็เลยไปดึงตัวปอแก้วมาชี้ใหดูที่หูของเขาเลย
“ที่จริงถามเพื่อนน้องดีกว่าว่าซื้อที่ไหน จะได้ไม่ต้องตามหาให้เสียเวลา” ผมบอกไปแล้วว่าเขาไม่ได้ซื้อเองแล้วลักษณะของมันแปลกมากเพราะมันมีข้างเดียว หูฟังที่ไหนเขาทำออกมาข้างเดียวเหมือนมนุษย์มีหูข้างเดียว เจ้าของร้านบอกว่าแบบที่ผมต้องการไม่มี ผมผิดหวังเล็กน้อยแต่ก็ยังไม่หมดความพยายามที่จะตามหามันหรอก
ฟรู้ววว
“ไอ้นอร์ท มึงจะเป่าในร้านเขาไม่ได้นะ”
“กูไม่ได้เป่า”
หยดน้ำมันเดินเข้ามาโวยวายแล้วบอกผมว่าผมกำลังเอาฟองสบู่ไปสร้างความรำคาญใจให้มัน ทั้งที่ผมแขวนมันไว้ด้วยเชือกอยู่ที่คอยังไม่ได้หยิบออกมาเป่าเพื่อตามหาความรัก มันโวยวายไม่หยุดแล้วฟองสบู่ยิ่งมากขึ้นกว่าเดิม ผมมองดูรอบ ๆ พบว่าฟองสบู่ลอยไปมาอยู่รอบตัวผม ผมเดินออกมานอกร้านตามหาตัวคนเป่า ผมมองพักหนึ่งผมเห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินมากับเพื่อนแล้วเขากำลังเงยหน้าเป่ามันแหงนให้ฟองลอยขึ้นฟ้า ถ้าผมสังเกตดี ๆ ฟองเหล่านั้นมันลอยมาหาผมเจาะจงผมคนเดียว
“นั่นไง”
ผมพยายามวิ่งตามเขาไปอย่างแนบเนียน ทำเหมือนผมไปตามทางของตัวเอง ไม่มีเจตนาจะไปบุกหาเขาแค่ผมสงสัยว่าชายคนนั้นกำลังเป่าฟองสบู่มาหาผมหรือไม่ ผมวิ่งตามไปยังไม่ทันไรมีรถยนต์คันหนึ่งขับผ่านมาบังสายตาผมพอพ้นไปแล้วพบว่าเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอย
“อะไรวะเนี่ย”
“มึงตามหาใคร ไอ้เกย์นอร์ท”
“ไม่มีอะไรละ แต่มึงอย่าเรียกกูแบบนี้ได้ไหม”
“ทำไมอะ เป็นก็บอกดิ อายทำไม” หยดน้ำมันชอบเรียกผมว่าเกย์นอร์ท ผมเป็นแบบนั้นคือเรื่องจริงแต่ไม่ใช่ให้เอาไปเป็นคำด่าเชิงเหยียดแบบนี้ ผมชอบผู้ชายพวกมันก็เข้าใจแต่มันชอบเอามาล้อเวลาผมทำไม่ถูกใจหรือกวนประสาทผม สิ่งที่ผมเห็นก่อนหน้าเหมือนฟองสบู่เหล่านั้นมาจากผู้ชายคนนั้นเลยหรือว่าผมจะตามหาความรักเจอแล้ว
“กูแค่สงสัยว่าจะมีคนเป่ามากกว่ากู”
ผมสงสัยว่าผมเจอต้นเหตุที่ทำให้ฟองสบู่ลอยมาทางผมแล้ว แต่ว่าผมไม่ทันเห็นว่าเขาเป็นใคร จำสิ่งที่เห็นครั้งแรกยังไม่ได้เลย ผมไม่ได้คิดไปเองแน่นอน เอาเป็นว่าผมขอตามหาตัวเขาให้เจอในช่วงเวลาปกติเผื่อว่าเขาอาจจะไปไหนไม่ไกล
เวลาต่อมา
“ชนครับ เฮฮฮฮ้”
ผมและทุกคนเปิดโต๊ะแล้วเปิดเตาหมูกระทะจะได้ลงมือย่างหมูกันอย่างไม่รีรอ เวลาหิวผมจะสั่งไม่ยั้งแล้วพอเหลือค่อยมาจัดการกินกัน ช่วยรับผิดชอบไม่งั้นผมจะได้เสียค่าปรับมหาโหดที่ไม่สามารถจ่ายมันได้
ผมรินน้ำอมฤทธิ์ที่ผู้ใหญ่ดื่มได้เท่านั้น พร้อมหยิบตะเกียบชนหมูด้วยกันเรียกได้ว่าบรรยากาศสังสรรค์มันดีแบบนี้นี่เอง ผมอยากให้เวลาแห่งความสุขอยู่กับเราไปนาน ๆ เพราะชีวิตนี้ผมเจอความเครียดและความไม่ใยดีมาเยอะแล้ว ขอให้ช่วงเวลาว่างผมมีความสุขบ้างก็ดี
“ร้อนไหม หยดน้ำ”
ปอแก้วเห็นว่าเพื่อนกำลังร้อน ผมก็เลยทำอะไรบางอย่างเป็นการคลายร้อน แต่ผมไม่บอกวิธีว่าผมทำยังไงให้พวกเขาเย็นสบาย ของที่นอร์ทกำลังตามหานี่แหละคือสิ่งที่เรียกได้ว่ามหัศจรรย์ที่สุด
ฟรู้ววว
นอร์ทรู้สึกถึงลมเย็นที่แผ่ซ่านมาอย่างผิดปกติ ในร้านหมูกระทะแบบนี้มันไม่ควรมีลมเย็นราวกับน้ำแข็งจากขั้วโลกเหนือ ไม่งั้นกลิ่นตีกันไปหมดแต่ว่าตอนนี้ผมรู้สึกว่ามันเย็นโดยที่ผมไม่ได้คิดไปเอง
“แฟนต้า ทำไมมันหนาวแบบนี้”
ยูยิ้มนั่งกินหมูกระทะอย่างสบายใจ ผมกำลังจะลงเบคอนแล้ว อยู่ ๆ แขนผมถึงกับค้างไปขณะเพราะผมได้รับลมเย็นที่หนาวเกินกว่ามนุษย์จะอาศัยได้ ผมแขนค้างแต่ปากผมยังขยับได้อยู่ สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้แฟนต้าตกใจเข้ามาดูอาการ เหมือนเส้นประสาทร่างกายยึดไม่ให้ผมขยับ
“คุณครับ ช่วยเพื่อนผมหน่อย”
แฟนต้าสะกิดโต๊ะข้าง ๆ ให้เข้ามาดูอาการเพราะยูยิ้มแขนค้างกลางอากาศ ผมขยับก็บอกว่าเจ็บเหมือนเส้นยึดไปชั่วขณะ ผมไม่รู้ว่าเพื่อนอาการเป็นอะไรเพราะปกติเขาไม่เคยเส้นยึด
“เชี่ยละ”
ปอแก้วเผลอเปิดโหมดความเย็นขั้นสุดเพราะไม่อยากให้ร่างกายผมละลายเพราะตัวผมเกิดมาจากอีกสถานที่หนึ่งที่ไม่ได้อยู่ในเขตร้อนเหมือนที่พวกเขาเป็น ผมอาศัยช่วงที่กำลังวุ่นวายลดระดับหูฟังแท่งแม่เหล็กผมให้กลับมาอุณหภูมิปกติที่สุดจะได้ไม่มีใครสงสัย เพราะเวลาที่พวกเขาอยู่ใกล้ผม ลมเย็นจนสัมผัสได้ราวกับเป็นเครื่องปรับอากาศเคลื่อนที่
“คุณครับ โอเคหรือยัง”
นอร์ทเข้าไปจับแขนของผู้ชายตรงหน้าขยับไปมาพบว่าทุกอย่างปกติ ไม่ได้มีอาการเส้นยึดแล้ว ผมแปลกใจว่าเขาเป็นอะไรแต่ทำไมดูมีอาการแปลกไป ผมไม่เคยเห็นใครมีอาการแบบนี้มาก่อน
“ดีแล้วครับ ขอบคุณมากนะ”
“ไม่เป็นไรครับ...”
นอร์ทสังเกตดูที่กระเป๋าของผู้ชายตรงหน้า เขามีขวดฟองสบู่เหมือนกับผม ต่างกันแค่รูปทรงขวดแต่ของที่ใช้เหมือนกัน ผมว่าคนตรงหน้าผมเหมือนคนที่ผมตามหาก่อนหน้าเลย มาด้วยกันสองคนแล้วหนึ่งคนมีขวดฟองสบู่แสดงว่าอาจจะเป็นคนที่ผมตามหาต้นตอที่ฟองสบู่ลอยมา
“มีอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าครับ ไม่ได้เจ็บแขนหรือเส้นยึดแล้วนะครับ” ผมถามดูอาการผู้ชายตรงหน้าให้แน่ใจว่าไม่ได้เจ็บหรือแขนยึดค้างกลางอากาศ เมื่อสบายใจผมก็ไม่ถามอะไรมากแม้ในใจจะสงสัยก็ตาม บางทีพรหมลิขิตที่ผมเรียกมันไม่เต็มปากอาจจะเป็นคนนี้ก็ได้
‘มันเห็นผลเร็วขนาดนี้เลยเหรอ ไม่อยากเชื่อเลย...’
- Writer
