คำพูดของคุณป๋าทำให้ฉันรู้สึกหวั่นใจไม่น้อย “....ค่ะ”
ฉันตอบตกลงเพราะไม่ว่าจะยังไงอย่างน้อยฉันก็พอจะมีอิสระอยู่บ้าง และตอนมหาวิทยาลัยเปิดเทอมฉันก็ต้องไปอยู่ที่คอนโดยาวๆ นั่นหมายความว่าถึงจะมีข้อแลกเปลี่ยนแต่มันก็คุ้มค่ากับอิสระที่ฉันกำลังจะได้รับ
“อีกสองวันหนูขอไปเที่ยวทะเลนะคะ” ที่บอกไปแบบนี้ไม่ใช่ว่าฉันอยากไปเที่ยว ฉันก็แค่ไม่อยากอยู่บ้านก็แค่นั่น เอวากับฟาร์นฉันก็ยังไม่ได้ชวนมันสองคนเลย
“ได้สิ! เธออยากไปที่ไหนฉันจะพาไป”
“หนูไปกับเพื่อนค่ะ คงไม่ลำบากคุณป๋า”
คุณป๋าลุกขึ้นยืนเต็มความสูง “ฉันมีเกาะส่วนตัวอยู่ที่ภูเก็ต เดี๋ยวฉันจะให้ลูกน้องจัดการให้แล้วกัน”
ฉันถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ “หนูแค่กับเพื่อนนะคะ ห้ามมีลูกน้องคุณป๋าไปคอยเฝ้า”
“ถ้าเธอต้องการแบบนั้น...ก็ได้” คุณป๋าตอบรับความต้องการของฉันอย่างว่าง่าย แต่น้ำเสียงและแววตาของคุณป๋าที่มองฉันอยู่ มันแฝงไปด้วยอะไรบางอย่างที่ฉันไม่อา
