“เมเบล นี่แฟนแกหรอเหมาะสมกันดีนะ”
คำพูดของฮ่าน่าเรียกความสนใจจากคุณป๋าได้มากพอสมควร เพราะในตอนนี้คุณป๋ากำลังจ้องหน้าพี่เบสตาเขม็ง
“ยังไม่ถึงขั้นเป็นแฟนหรอกก็แค่ดูๆ กันอยู่ พอดีฉันไม่รีบขนาดนั้น ไม่เหมือนใครบางคน” ฉันแสยะยิ้ม ก่อนจะพูดต่อ “บ้านกำลังจะล้มละลาย ก็ต้องรีบหาผู้ชายเกาะเป็นธรรมดา”
ฮาน่าถลึงตาใส่ฉันมันมีเมื่อฉันพูดออกไปแบบนั้น แต่มันก็ปิดปากเงียบเพราะมันเถียงไม่ได้ ในเมื่อบ้านของมันล้มละลายจริงๆ
สีหน้าของคุณป๋าที่มองฉันมันยากที่จะคาดเดาว่าในตอนนี้คุณป๋าโกรธอยูหรือเปล่า เพราะสั่งห้ามไม่ให้ฉันยุ่งเกี่ยวกับพี่เบสอีก แต่ฉันก็ไม่สนใจอะไรมากหรอก
“ไปกันดีกว่าค่ะพี่เบส” พูดจบฉันก็เดินกอดแขนพี่เบสออกมาจากตรงนั้น โดยที่คุณป๋าก็ไม่ได้พูดท้วงอะไร
เมื่อเดินออกมาไกลแล้วก็เป็นฉันที่เป็นฝ่ายปล่อยมือออกจากแขนพี่เบสก่อน
พี่เบสมองฉันแล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย “หิวมั้ยครับ หาอะไรกินก่อนมั้ย”
