ฉันใช้มือดันตัวคุณป๋าออก ทำให้ที่คุณป๋าจะเงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยสายตาที่ไม่ชอบใจสักเท่าไหร่
“ทำไม ?”
“มาถึงก็จะทำเรื่องอย่างว่าเลยหรอคะ แค่นี้เองหรอ…” มันพูดไปในเชิงตัดพ้อ
พอฉันถามออกไปแบบนั้นคุณป๋าก็พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ แล้วดึงเสื้อของฉันลงปิดหน้าอกให้เรียบร้อย ก่อนจะยกตัวฉันลงจากตักแกร่งของตัวเอง
ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เพราะไม่คิดว่าแค่คำพูดคำเดียวของฉัน จะทำให้คุณป๋าหยุดการกระทำนี้ได้
“อ่ะ คะ คุณป๋า…” ฉันตาโตขึ้นมาทันทีอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ คุณป๋าก็ล้มตัวนอนลงมาบนตักของฉัน
“ฉันทำงานหนักมาทั้งอาทิตย์ อยากจะผ่อนคลายแต่เธอไม่ยอม ใจดำจริงๆ” คุณป๋าบ่นพึมพำทั้งที่ยังหลับตาอยู่
“ถ้าจะนอนก็กลับไปนอนที่บ้านสิคะ มานอนแบบนี้ได้ไง”
“ทำไมจะไม่ได้ ฉันจะนอนที่นี่หรือที่บ้านมันก็ขึ้นอยู่กับการตัดใจของฉัน” คุณป๋าตอบอย่างเอาแต่ใจ
“…..” หัวใจดวงน้อยมันเต้นรัวเมื่อก้มลงมองดูคุณป๋าที่กำล
