ตามหาแมวดื้อ
2668 Words
" เดินทางกลับดีๆนะครูไวน์ " เสียงผู้นำหมู่บ้านเอ่ยบอกผมอย่างใจดีเช่นครั้งแรกที่ก้าวเท้าเหยียบหมู่บ้านแห่งนี้
ช่อดอกไม้ป่าสีสวยถูกส่งมาให้กับผู้ที่กำลังจะเดินทางจากตรงนี้ไปเช่นกัน จากไปเพื่อสานต่อชีวิตเฉกเช่นคงเดิม เด็กๆยืนล้อมส่งสายตาขอบคุณมายังคุณครูคนใหม่และกำลังจะเป็นอดีตคุณครูของโรงเรียน ไนท์มองไปยังผู้คนรอบๆกาย ซึมซับบรรยากาศตรงหน้าไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ ภาวนาให้มีโอกาสกลับมาที่นี่อีกครั้ง
" ขอบคุณทุกคนมากนะครับ" ผมเอ่ยบอกเสียงอ่อน พยายามยิ้มส่งไปให้ทุกๆคนแม้จะปวดหัวตุบอยู่ก็ตาม
" คุณครูดูเหมือนไม่สบายนะครับ ถึงมหาลัยแล้วก็พักผ่อนให้เยอะๆนะ ขอให้ปี4 ราบรื่นและฝึกงานราบรื่นครับ " คุณครูทรงเกียรติที่เป็นครูหนุ่มของที่นี่อวยพรให้ผม มือหนายกขึ้นมาแตะหน้าผากผมอย่างไวเพราะสีหน้าผมดูเหนื่อยจริงๆ ผมชะงักไปครู่เดียวแต่ก็ยอมให้เขาวัดไข้ ก่อนจะหยิบยาสมุนไพรในกระเป๋ายื่นให้ผม เป็นยาดมสมุนไพร ผมรับไว้ก่อนจะโค้งขอบคุณ
" รีบเดินทางเถอะหนู เดี๋ยวจะถึงค่ำเอา " ภรรยาผู้ใหญ่บ้านเอ่ยบอกผมก่อนเด็กๆจะช่วยกันชกกระเป๋าช่วยผมขึ้นรถ ซึ่งกระเป๋าผมมีแค่ใบเดียวเท่านั้น แต่ที่เหลือกลับเป็นของฝากที่ทุกคนต่างหอบหิ้วมาให้ผมทั้งนั้น นี่คือหนึ่งเหตุผลที่ผมจะหาทางกลับมาที่นี่อีกครั้งให้ได้ ผู้คนที่นี่น่ารัก ใจดีกับผมมากๆ ผมไหว้ผู้ใหญ่คนอื่นๆก่อนจะโบกมือลาเด็กๆแล้วขึ้นรถไป
รถกระบะคันเก่าแล่นออกจากหมู่บ้านได้ไม่นานความเงียบก็เข้าปกคลุมความคิด
ผมตื่นขึ้นมาตีห้ากว่าๆ ท่ามกลางชายสองคนที่นอนขนาบข้างอยู่ ผมรีบลุกมาหาเสื้อผ้าใส่แต่กลับไม่มีเพราะเสื้อผ้าผมอยู่ที่น้ำตก ตามบทนิยายทั่วไปนายเอกคงต้องร้องไห้โฮแล้วหยิบเสื้อยืดพระเอกใส่หนีแต่ผมไม่ ผมหยิบเสื้อที่คิดว่าแพงที่สุดมาใส่ บ็อกเซอร์แบรนด์ดัง พร้อมโพสอิทแปะหมอนว่า " ขอบคุณสำหรับน้ำอร่อยๆ " ก่อนจะเดินลงมาชั้นล่างก็เจอเข้ากับลูกน้องเขา คงจะมีหน้าที่รับส่งแบบนี้ประจำสินะ ผมหมั่นไส้เลยเผลอใส่รองเท้ากุชชี่แพงหูฉี่ออกมาด้วย ยืมหน่อยแล้วกันนะครับ
" คิคิ " เผลอหัวเราะเสียงดังจนลืมไปว่าตัวเองไม่ได้อยู่คนเดียว ทั้งรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวไปหมด รถแล่นผ่านไร่ไร่หนึ่ง ผมอ่านชื่อไม่ทันเลยพยายามชะโงกกลับไปมอง คนขับรถเห็นแบบนั้นเลยช่วยบอกข้อมูลให้ผมได้กระจ่าง
" นั่นไร่วรรณกรครับคุณครู เป็นไร่ของพ่อเลี้ยง มีโรงแรมด้วยนะครับ เผื่อคุณครูอยากมาฝึกงานที่นี่ เห็นว่าเชฟรับเด็กฝึกงานอยู่ หลานสาวผมก็ฝึกงานที่นี่ครับ พ่อเลี้ยงใจดี " ผมตาผึ่งที่ได้ยินว่ารับเด็กฝึกงานทันที ถ้าเราได้มาฝึกงานที่นี่ เราก็สามารถไปสอนเด็กๆได้นี่นา
" พ่อเลี้ยงชื่ออะไรหรอครับ ผมเคยเจอหรือปล่าว " ผมถามออกไปอย่างสนใจ สายตามองตามพื้นที่ภายในไร่ มีทั้งสวนเกษตร โรงแรม ห้องอาหาร สวนดอกไม้ ดูแล้วสบายตาดีเหมือนกัน
" น่าจะไม่เคยเจอครับ พ่อเลี้ยงไม่ค่อยอยู่ไร่เพราะงานข้างนอกค่อนข้างเยอะ ชื่อพ่อเลี้ยงพนัส กับพ่อเลี้ยงพนาครับ ชื่อสองคนนี้แปลว่าป่า แม่ผมเคยเล่าให้ฟังว่าพ่อของคุณเขาทั้งสองโดนยิงตายตอนตามจับคนตัดไม้ทำลายป่าครับ ภรรยาของท่านเลยตั้งชื่อลูกว่าพนัสพนา เพราะพ่อคุณเขาชอบปลูกป่ามาก " อธิบายพลางสายตาก็สนใจถนนลูกรังทั้งสาย ทั้งหลุมบ่อ ทั้งทางชันวกวน หากละสายตาไปวินาทีเดียวคงเกิดอุบัติเหตุเป็นได้
" อ่า ฟังดูเศร้าจังเลยนะครับ " สายตาหลุบต่ำลงเมื่อได้ฟังเรื่องราวของพ่อเลี้ยงเจ้าของไร่ พลันนึกถึงเจ้าของไร่แฝดที่ตนพึ่งนอนด้วยเมื่อคืน
"คงไม่ใช่หรอก เมื่อเช้าลูกน้องเขามาส่งเราไม่ได้อยู่ฝั่งนี้สักหน่อย " เสียงบ่นพึมพัมไม่ได้ทำให้คนขับรถได้ยินมากนัก ร่างบางทอดมองภายนอกรถที่แล่นหลบหลุมไม่นานก่อนจะผล็อยหลับไป
" ไวน์ไปไหน " เสียงเข้มถามลูกน้องที่ตอนนี้หน้าซีดเผือกอยู่ตรงหน้า หนึ่งและสองตื่นขึ้นมาก็พบว่าไม่มีร่างบางนอนอยู่ด้วยแล้ว เขาไม่ได้สนใจว่าแมวน้อยเขาจะหยิบอะไรไปหรือปล่าว สนใจแค่แมวน้อยเขาไปไหนเท่านั้น
" เอ่อ ผมไปส่งคุณเขาที่หมู่บ้านแล้วครับ " สรเอ่ยบอกผู้เป็นนายเสียงสั่น ปกติเขามีหน้าที่ไปส่งคนของนายเป็นประจำ หารู้ไม่ว่าคนนี้เขาไม่ควรปล่อยไปเด็ดขาด
" ไอ้เหี้ย ไปตามกลับมาเดี๋ยวนี้ " หนึ่งตะคอกใส่ลูกน้องเสียงดัง เหล่าแม่บ้านที่ยืนอยู่ด้วยกันถึงกับก้มหน้าลงทันที
" เอ่อ นายครับ คุณเขากลับวันนี้ -พลั๊วะ " หมัดหนักๆพุ่งเข้าใส่สรเต็มแรง ร่างของลูกน้องล้มลงไปต่อหน้า สรลุกขึ้นยืนก่อนจะรีบโค้งขอโทษผู้เป็นนายอีกครั้ง
" โธ่เว้ย เอาไงดีสอง กูไม่ยอมปล่อยไปแน่ๆ " หนึ่งถบสเสียงดังอย่างโมโห
" ก็ตามกลับมาสิวะไอ้เหี้ย ลูกน้องมึงไม่ได้เรื่องชิปหาย" สองเอ่ยบอกก่อนจะมองไปที่โพสอิทที่หนึ่งกำอยู่
" กูให้เวลาวันนึง ไปสืบประวัติไวน์มาให้กู" หนึ่งสั่งงานมือขวาที่พึ่งชกหน้าไป
" ได้ครับนาย ผมจะเอามือถือคุณไวน์ไปซ่อมด้วยครับ เขาทิ้งไว้ที่น้ำตกครับ " สรเอ่ยบอกพลางยกมือถือเครื่องสวยให้นายดู เขาไปเคลียร์พื้นที่และเจอเข้า
" ดี ยิ่งไวเท่าไหร่ยิ่งดี " หนึ่งยกยิ้มอย่างพอใจ ไวน์ซนกว่าที่เขาสองคนคิด แสบขนาดเขียนโพสอิทว่าขอบคุณสำหรับน้ำของพวกเขานี่มันน่าจับตีก้นซะจริงๆ
"หึ กูชอบชิปหายแมวซนๆ เจอตัวกูจะเอาให้หลับคาเอ็นเลย " สองบอกก่อนจะดึงโพสอิทเล็กจากมือหนึ่งมาดู ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องเอาแมวซนกลับไร่ให้ได้
ผมถึงกรุงเทพแล้วครับ ค่อนข้างนานหน่อยเพราะรถที่มาส่งเก่ามากแล้ว แต่ผมก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรมาก ผมเก็บเสื้อผ้าไปซักก่อนจะมานั่งอยู่หน้าโน้ตบุ๊คของตัวเอง มือบางเสิร์ชหาข้อมูลของไร่วรรณกรเพื่อส่งเอกสารขอฝึกงาน เนื่องจากคณะผมฝึกงานต้นปีสี่เลย และคงเหลือแค่ผมที่ยังไม่ได้ที่ฝึกเพราะเพื่อนหาได้ตั้งแต่ท้ายปี3แล้ว สายตากวาดอ่านข้อมูลของไร่
" ชื่อเจ้าของไร่เป็นผู้หญิงหนิ นางวรรณกร สงสัยจะเป็นแม่ของคนที่ลุงขับรถบอก " เลื่อนดูรายระเอียดไปเรื่อยๆ พบว่าไม่เจอรูปพ่อเลี้ยงอะไรนั่นเลย เจอแต่เจ้าของที่เป็นผู้หญิงและภาพรายละเอียดไร่
"เอาวะ อยากกลับไปหาเด็กๆก็ต้องเสี่ยง ใครจะไปโชคร้ายเจอตาแก่ลามกสองคนนั่นครั้งที่สอง คงไม่นิยายขนาดนั้นหรอก " ตัดสินใจได้ก่อนจะจัดเตรียมเอกสารเพื่อส่งไปยังไร่ ยังดีที่ข้างล่างหอมีขนส่งเจ้าหนึ่งอยู่ จ่ายเงินมากหน่อยก็ถึงไวปานจรวดแล้ว เตรียมเอกสารเสร็จก็ลงมาส่งพร้อมเอาเสื้อผ้าขึ้นหอไป ทำทุกอย่างเสร็จก็ล้มตัวลงนอนพักผ่อนหลังจากที่เดินทางอย่างเหนื่อยอ่อน
" นายครับ ผมได้ข้อมูลมาแล้วครับ " ซองเอกสารสีน้ำตาลถูกยื่นให้ผู้เป็นนายที่กำลังนั่งทำงานอยู่
" ขอบใจ เอาวางไว้ก่อน แล้วมึงก็รีบไปทำแผลได้แล้ว ติดเชื้อตายห่าขึ้นมากูจะกระทืบซ้ำ " บอกลูกน้องก่อนจะกลับมาเซ็นต์เอกสารต่อ สรโค้งหัวลงเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป
เจ้านายเขาไม่ใช่คนโหดเหี้ยมอะไรขนาดนั้น เป็นเรื่องธรรมชาติของความผิดพลาดที่เขาต้องได้รับบทลงโทษ สรทำงานกับนายหนึ่งมา10กว่าปี ทุกสิ่งทุกการกระทำเป็นเรื่องปกติ ยกเว้นก็แต่บุคคลที่มีข้อมูลอยู่ภายในซองสีน้ำตาล นายและนายน้อยไม่เคยอยากให้ใครกลับมาซ้ำสอง แถมยังเป็นคนเดียวกันอีก เห็นเขาว่ากันว่าแฝดจะชอบอะไรที่เหมือนๆกันท่าจะจริง
หนึ่งวางปากกาลงเมื่อเซ็นต์เอกสารเสร็จเรียบร้อย วันนี้งานค่อนข้างล้นมือ เพราะเมื่อวานเขาและสองมัวแต่เล่นสนุกกับแมวน้อยจนไม่ได้กลับออฟฟิตมาทำงานกันเลย แล้ววันนี้สองก็ออกงานข้างนอกอีก งานเลยมากองอยู่ที่เขาหมด เลื่อนเอกสารไปไว้ที่ขอบโต๊ะรอเลขามาเอาไป มือหนาหยิบซองเอกสารสีน้ำตาลขึ้นมาเปิดออก มีเอกสารอยู่ในนั้น 2 3 แผ่น เนื้อความบอกประวัติตั้งแต่วันเกิด ชื่อ ที่อยู่ ข้อมูลต่างๆอีกมาก หนึ่งดูแผ่นที่สองที่เป็นชื่อมหาลัยชื่อดังในกรุงเทพ สายตากวาดอ่านทุกๆตัวหนังสืออย่างไม่รีบร้อน
"เรียนเชฟ กำลังจะขึ้นปี4 และกำลังจะฝึกงานอีก1 อาทิตย์ " หนึ่งพยายามกวาดสายตาหาว่าแมวซนของเขาฝึกงานที่ไหน แต่ก็ยังไม่พบข้อมูล
"ยังไม่หาสินะ มัวแต่มาทำจิตอาสา" เปิดเอกสารแผ่นที่สามเป็นรูปถ่ายของเจ้าตัว พร้อมทั้งข้อมูลโซเชียลมีเดียต่างๆ เบอร์โทรศัพท์ พร้อมทั้งสถานะที่เป็นตัวหนังสือสีแดงเข้ม " โสด หึ " หนึ่งแสยะยิ้มเล็กน้อยกับข้อมูลที่ค่อนข้างพึงพอใจ
" อะไรหนึ่ง กูพึ่งประชุมเสร็จ " เสียงสองดังแว่วผ่านมือถือเครื่องหรูที่พึ่งออกล่าสุดส่งผ่านมาให้ได้ยิน หนึ่งที่โทรหาน้องชายยิ้มเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับปลายสายไป
" กูได้ข้อมูลไวน์มาแล้ว พรุ่งนี้มึงว่างหรือเปล่า จะพาไปจับแมว "
" ไปสิ กูว่างพอดี " ตัดสายทันทีที่สนทนากันจบเพราะสองต้องขับรถกลับ หนึ่งกดปิดมือถือก่อนจะเก็บเอกสารเข้ายังเดิม รอแค่พรุ่งนี้เท่านั้นก็เจอกันแล้วแมวน้อย ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อชำระร่างกายอย่างอารมณ์ดี
เช้านี้ผมกับหนึ่งนัดกันว่าจะเข้ากรุงเทพไปหาแมวดื้อสักหน่อยครับ กินข้าวเสร็จเลยเข้าเซ็นต์เอกสารนิดหน่อย ก่อนจะเดินตามกันออกมาจากห้องรองประธาน
" นายน้อยครับ อย่าพึ่งไปครับ " ธีร์เลขาของสองเรียกตามหลังมาก่อนจะหยุดลงเมื่อผมสองคนหันกลับไปตามเสียงเรียก
" มีอะไร ผมรีบ " สองเอ่ยถามเสียงเข้มเมื่อโดนขัดจังหวะ มองซองไปรษณีย์ที่เลขายื่นมาให้ก่อนคิ้วหนาจะขมวดเข้าหากัน
" อะไร " สองถามออกไปเสียงเข้ม เขาไม่ค่อยชอบให้ใครมาขัดจังหวะเท่าไหร่นัก
" นักศึกษายื่นเอกสารขอฝึกงานครับ" ธีร์เอ่ยบอก เหงื่อเริ่มซึมเพราะถ้าข้อมูลที่เขาคิดว่าถูกถ้าผิดขึ้นมาเขากลัวงานเข้าตัวเอง จากที่มั่นใจก็ลดลงไปแทบครึ่ง
" แล้วเกี่ยวอะไรกับผม " สองเริ่มถามเสียงเข้มขึ้นสายตาคมจ้องมองเลขาอย่างต้องการคำตอบ เมื่อรู้สึกว่ามันเรื่องไม่เป็นเรื่องเท่าไหร่นักที่เขาต้องมาสนใจเรื่องเด็กฝึกงาน จากอารมณ์ดีๆ จะพาลอารมณ์เสียเอาจนได้
" เอ่อ ชื่อเหมือนกับคนที่นายให้ผมกับสรสืบเลยครับ " ทันทีที่พูดจบหนึ่งก็ดึงเอกสารมาเปิดทันที และก็เป็นอย่างที่เลขาน้องชายเขาบอก รูปนักศึกษาที่เขาคุ้นเคยคนในรูปแม้จะเจอกันแค่ครั้งเดียว ชื่อเด่นหราที่เขาพึ่งอ่านข้อมูลไปเมื่อวานทำเอาหนึ่งยิ้มอย่างพอใจ
" หึ สงสัยชื่อประธานเป็นคุณแม่ เลยไม่รู้ว่าพวกเราบริหารอยู่ ดีที่กูสั่งให้สรไม่ลงรูปในข้อมูลโรงแรม " ยื่นซองเอกสารให้สองดู น้องชายเขาเพียงมองรูปที่ติดมาเพียงเท่านั้นก่อนจะส่งคืนให้เลขา
" รับเขา ขอบคุณที่รีบมาบอก " ธีย์ก้มหัวรับเล็กน้อยก่อนจะเดินกลับไปยังโต๊ะทำงานของตัวเอง
" เอาไง ยังจะไปอยู่ปะวะ"
" ไปสักหน่อย อยากรู้ว่าอยู่ที่นั่นจะดื้อแค่ไหน " สองบอกก่อนจะเดินนำหน้าพี่ชายไป ทั้งสองเข้ามาในรถก่อนสรจะวางกระเป๋าเสื้อผ้าของนายไว้เบาะหลัง
"เดินทางปลอดภัยนะครับนาย นายน้อย " หนึ่งที่เป็นคนขับพยักหน้าหนึ่งทีก่อนคนของเขาจะปิดประตูไป เฟอร์รารี่คันสวยสีดำขลิบที่เขาสองคนไม่ค่อยจะใช้ออกงานสักเท่าไหร่แต่วันนี้ก็ได้ใช้ ล้อเริ่มเคลื่อนออกจากโรงแรมสู่ถนนในที่สุด ซึ่งจุดหมายปลายทางก็คือสถานที่ที่แมวน้อยเขาอยู่ยังไง
" เออแป๊ปนึง กำลังลงไป แรกแกร็ปแล้วคงมา รีบแล้วเนี่ย " เสียงบางตอบปลายสายพลางเร่งฝีเท้าลงบรรไดอย่างรีบร้อน วันนี้เป็นวันเกิดเพื่อนรักของเขาอย่างนิล เรานัดการที่ผับ ผมพึ่งจะออกจากห้องรีบเดินทันทีเพราะแกร็ปมารอที่หน้าหอแล้ว ก้าวขึ้นรถก่อนล้อจะเริ่มเคลื่อนออกไป โดยไม่ได้สังเกตเลยว่ามีรถคันนึงขับตามหลังมา
" แต่งตัวโครตน่าเอา ซนเอาเรื่องนี่หว่า " หนึ่งพูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะขับตามไป เขาทั้งสองมาถึงตั้งแต่เที่ยงแล้ว นอนพักกันจนถึงเย็นก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวออกมาหาเป้าหมาย แต่กลับเจอแมวดื้อแต่งตัวเซ็กซี่กำลังกุลีกุจอขึ้นรถโดยสารไป มีหรือเขาสองคนจะปล่อยไป
เหยียบคันเร่งตามไปห่างๆก่อนจะพบว่าพิกัดคือผับดังที่ห่างจากม.พอสมควร รถหรูเลี้ยวเข้าไปจอดยังโรงจอดรถก่อนจะตามเข้าไปทันที
ร่างหนาสองคนเข้ามาในผับค่อนข้างง่าย เพราะทรงดูภูมิฐาน บัตรดำขลิบวงเงินไม่จำกัด แถมอายุเราก็ปาไป 37 แล้ว เราเลือกนั่งโต๊ะวีไอพีชั้นสองที่มองลงไปชั้นล่างเห็นโต๊ะที่แมวเขานั่งอยู่พอดี โต๊ะนั้นมีอยู่ประมาณเจ็ดคน คงจะเป็นผัวของคนในโต๊ะ 3 คน อีก 4 คนคือลักษณะเดียวกับแมวเขา มองรวมๆแล้วเรียกสายตาผู้ชายรอบๆข้างได้เป็นอย่างดี
น้ำอำพันเริ่มโดนกรอกผ่านลำคอเรื่อยๆ แต่ไม่ทำให้สองหนุ่มรู้สึกเมาได้เลย สายตาคมทั้งสองมองไวน์ไม่ห่าง ร่างบางยกถี่ขึ้นเรื่อยๆ คิดว่าต้องโดนเพื่อนมอมเข้าแล้ว ก่อนจะถูกเพื่อนดึงไปเต้นในที่สุด
" เต้นโคตรยั่ว ขาวชิปหาย " หนึ่งสบถออกมาให้ได้ยินเมื่อเห็นคนอื่นๆต่างมองแมวของเขาเช่นกัน ไวน์เต้นตรงไฟพอดิบพอดีทำให้เขาเห็นได้ชัดขึ้น มือปลาหมึกจากหลายๆทิศเคลื่อนมาสัมผัสร่างบางที่เต้นไม่รู้เรื่อง ก่อนมือหนาจะวางแก้วลงบนโต๊ะทันทีที่เห็นใครคนหนึ่งลากคนของเขาไปทางห้องน้ำ
"หนึ่ง เช็คบิล ไปรอที่รถ " สองบอกก่อนจะลุกออกไป หนึ่งลุกขึ้นไปเช็คบิลก่อนจะหยิบกุญแจไปรอที่รถ ทันที หวังว่าแมวเขาคงไม่โดนใครกินก่อนจะมาถึงรถ ไม่งั้นโดนไอ้สองจัดก่อนแน่ๆ
- Writer
