ความรักที่ขมขื่น

บทที่ 2

　　Nancy Yuan ไม่กล้าเปิดปากของเธอ ดวงตาที่น้ำตาไหลของเธอมองไปที่ Matt Lu อย่างขมขื่น และริมฝีปากล่างของเธอเกือบจะมีเลือดออกเล็กน้อย

　　“แนนซี่ คุณอยู่ที่นั่นหรือเปล่า” Jace Lu ขมวดคิ้วอย่างสับสน

　　ไม่ได้ยินคำตอบ เจซพูดอย่างไม่พอใจ “แมตต์ คุณล้อฉันเล่นหรือเปล่า แนนซี่ไม่ได้อยู่ที่นี่เลย”

　　แมตต์มองไปยังผู้หญิงที่กัดริมฝีปากแน่น มีแสงชั่วร้ายแวบเข้ามาในดวงตาของเขา ด้วยแรงอันหนักหน่วงถูกกดลงใต้ร่างกายของเขา แนนซี่ร้องออกมา "อ้า!"

　　“แนนซี่ คุณอยู่ที่นี่ ทำไมไม่ตอบฉัน” เจซถอนหายใจด้วยความโล่งอก น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

　　แนนซี่เช็ดน้ำตาของเธอทันทีและพยายามยิ้ม "เจซ ฉันสบายดี ฉันแค่เหนื่อยนิดหน่อยและได้พักที่นี่... อ่า..."

　　“ดีที่คุณไม่เป็นไร แขกใกล้จะมาถึงแล้ว เราควรออกไปเดี๋ยวนี้” เจซพยักหน้า

　　เมื่อมองดูผู้หญิงหน้าแดงที่พยายามจะหยุดหายใจ แมตต์ยิ้มอย่างชั่วร้ายและท้าทาย “เจซ ฉันมาที่นี่เพื่อมอบของขวัญงานหมั้นให้คุณและพี่สะใภ้ และฉันหวังว่าคุณจะชอบมัน "

　　"คุณน่ารักมาก เราคือครอบครัว คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้" เจสหัวเราะ

　　“นั่นต่างหาก!” แมตต์ทำให้หน้าอกของแนนซี่ถูกปล้นอย่างหนักและเร่งการเคลื่อนไหวของเขา “มีบางสิ่งที่เจ้าไม่สามารถให้พี่สะใภ้ของฉันได้ แต่ในฐานะน้องชายเขยของเธอ ฉันทำได้!”

　　“คุณใจดีจังเลย แมท” เจซกล่าวขอบคุณ

　　"ด้วยความยินดี!" แมตต์พูดช้าๆ ทีละคำ กัดฟันแน่น

　　แมตต์ปล่อยของเหลวทั้งหมดเข้าสู่ร่างกายของแนนซี่ด้วยอาการสั่นเล็กน้อยเมื่อพูดจบ

　　แนนซี่กัดข้อมือตัวเองเพื่อไม่ให้ตัวเองกรีดร้องออกมา

　　เมื่อเห็นชายผู้นี้จากไปอย่างพึงพอใจ แนนซี่ก็น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง

　　Matt Lu เป็นบ้าโดยสิ้นเชิง!

　　ผู้ชายที่ใจดีกับเธอจนกลายเป็นสัตว์ประหลาดไปแล้ว!

　　“แมทท์ไปแล้วเหรอ” เจซได้ยินว่ามีคนกำลังจะจากไป เขาหันไปทางแนนซี่และพูดว่า: "แนนซี่ คุณเหนื่อยไหม คุณอยากพักผ่อนอีกสักหน่อยไหม"

　　"ไม่ ฉันไม่เป็นไร" ในไม่ช้าแนนซี่ก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและจัดชุดให้เรียบ

　　“แมตต์ให้ของขวัญอะไรคุณบ้าง เขาทำให้คุณรู้สึกไม่สบายใจหรือเปล่า” เจซถามด้วยความเป็นห่วง

　　มีกระแสน้ำอุ่นไหลล้นระหว่างต้นขาทั้งสองของเธอ แนนซี่รู้สึกละอายใจ แต่เธอทำได้เพียงส่ายหัว “เปล่า เขา... เขาแค่แกล้งเล่น ไม่มีอะไร”

　　แนนซี่รีบลุกขึ้นและช่วยเจซออกไปข้างนอก "มา เราควรไปเดี๋ยวนี้" เธอพูด.

　　แนนซี่เดินไปที่ห้องจัดเลี้ยงกับเจซอย่างกระสับกระส่ายและเสนอขนมปังปิ้งให้แขก

　　แต่ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน เธอก็รู้สึกได้ว่ามีดวงตาที่มืดมนคู่หนึ่งจ้องมองมาที่เธอตลอดเวลา ซึ่งทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ ตราบใดที่มีคนพูดถึงชื่อ "แมตต์ ลู" หัวใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้น

　　แนนซี่รู้สึกทึ่งกับความคิดที่จะดื่มอวยพรให้แมตต์ แนนซี่จึงบอกให้เจซไปเข้าห้องน้ำ และหนีไปก่อนจะถึงตาของแมตต์

　　ในห้องน้ำมีมือใหญ่ขวางประตูอยู่ก่อนที่เธอกำลังจะปิด เธอตกใจ แต่มีชายคนหนึ่งกดไหล่ของเธอไว้ด้านหลังประตูขณะที่เธอไม่มีเวลาตอบสนอง

　　“แมตต์? คุณ! นี่คือห้องผู้หญิง!” แนนซี่มองเขาด้วยความตกใจ

　　คนบ้าคนนี้!

　　แมตต์ ยกมือขึ้นแล้วโยนยาเม็ดสีขาวเข้าปากของแนนซี่ด้วยใบหน้าที่หล่อเหลาในอารมณ์เศร้าสร้อย เขาบีบกรามของเธอ “กินซะ!”

　　“โอ้...อะไรนะ...” แนนซี่ตกใจ พยายามผลักเม็ดยาออกด้วยปลายลิ้นของเธอ แต่แมตต์ปิดปากของเธอและไม่ปล่อยให้มันเปิด

　　"กลืนมัน!" แมตต์กัดฟันขู่เธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา

　　แนนซี่ส่ายหัวอย่างหนักและปฏิเสธที่จะทำเช่นนั้น

　　นัยน์ตาของ Matt เข้มขึ้น จากนั้นเขาก็ควบคุมเธอด้วยมือข้างหนึ่ง ขณะที่อีกมือเปิดก๊อกน้ำด้วยมืออีกข้าง เขาเก็บน้ำไว้ในปาก และป้อนน้ำให้แนนซี่โดยตรงแบบปากต่อปาก

　　“โว้ว...” แนนซี่ขัดขืนอย่างหนัก และน้ำก็ไหลออกมาจากริมฝีปากของพวกเขา ทำให้ชุดของเธอเปียกอย่างรวดเร็ว

　　“ฉันจะไล่แกออกให้หมดถ้าแกกล้าคายออกมาอีก!”

　　แมตต์จับมือเธอแน่นขึ้น เขาป้อนน้ำให้เธอทีละตัวจนชุดของแนนซี่เปียก

　　เธอไม่มีเรี่ยวแรงที่จะดิ้นรนอีกต่อไป และถูกบังคับให้กลืนยาเข้าไป

　　แมตต์ยิ้มอย่างชั่วร้าย มือของเขาเลื่อนไปที่หน้าอกเปียกของเธอ และนวดอย่างไร้ความปราณี "คุณอยากรู้ไหมว่านี่คือยาชนิดใด"

　　แนนซี่อ้าปากค้างและจ้องมองเขาด้วยความโกรธ “กรี๊ดดด!!”

　　แมตต์ดึงมือของเขากลับ "เยี่ยมมาก ฉันจะออกไปจากที่นี่แล้วคอยดูคุณถอดเสื้อผ้าออกแล้วขอร้องให้คนอื่นมาเย็ดคุณที่ห้องจัดเลี้ยง!"

　　แนนซี่จับแขนของแมตต์ด้วยความตื่นตระหนก “อะไรนะ...คุณให้อะไรฉันมา”

　　“อยากรู้เหรอ?” แมตต์บีบหน้าอกของเธออย่างแรง “ขึ้นมาบนหลังคาแล้วไปเอายาแก้พิษมา!”

　　เขาพูดจบจากนั้นก็ผลักเธอออกไปและปิดประตูไป

　　ร่างกายของแนนซี่เริ่มร้อนขึ้น เธอรู้สึกสบายแต่น่าละอายเมื่อได้สัมผัสเขา เธอยังต้องการมากกว่านี้

　　เธอต้องการที่จะไล่ตามเขา แต่ร่างกายของเธอก็รู้สึกอ่อนแอ เธอรู้สึกคันและเป็นโพรงเหมือนมีมดจำนวนนับไม่ถ้วนในเลือดของเธอ เธอจึงหยุดหายใจไม่ออก

　　ไอ้ลูกหมา!

　　เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกัดฟันและตามเขาขึ้นไปบนหลังคาด้วยชุดเปียกของเธอ

　　ทันทีที่แนนซี่เดินโซเซขึ้นไปบนหลังคา เธอเห็นแมตต์ที่เผชิญหน้ากับเธอ “นี่ยาแก้พิษ! ไปเอามันมา!”