บทที่ 20 เขาเป็นโรคประสาท

2392 Words

คืนที่ผ่านมาแม้จะไม่อาจนับว่าเป็นคืนที่ยากลำบากที่สุดในร่างใหม่ของนาง หลินจื่อเว่ยยังรู้สึกว่าช่างเป็นความรู้สึกทรมานที่ยาวนานกว่าจะจบสิ้น ประสบการณ์แปลกใหม่นั้นหากเป็นเรื่องทั่วไปย่อมเป็นสิ่งที่ดี แต่ประสบการณ์ที่นางได้พบเจอนั้นหลินจื่อเว่ยก็ไม่อาจบรรยายได้ว่าตกลงแล้วเป็นเช่นไรดีหรือแย่มากกว่ากัน แรกเริ่มนางทั้งหวาดกลัวทั้งรังเกียจ ทว่าในเวลาต่อมาเมื่อเห็นผู้ที่ตนเองคิดว่าสูงส่งอย่างโม่หรานส่งเสียงครางแหบพร่าราวกับถูกนางทำร้ายออกมาไม่หยุดกลับทำให้นางรู้สึกฮึกเหิม คล้ายได้อำนาจฮองเฮาอันยิ่งใหญ่ของตนเองกลับคืนมาและแน่นอนว่ายามนั้นเพียงนางพลิกปลายลิ้นตามคำสั่งของเขาคนผู้นี้ก็เหมือนจะยินยอมสยบแทบเท้าของนางโดยไม่มีเงื่อนไข หลังจากนั้นเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อโม่หรานอ้าปากครางแหบพร่าคล้ายสุดกลั้น ทั้งยังร่างกระตุกเล็กน้อยของเหลวจากร่างของเขาพุ่งเข้าไปในปากของนาง หลินจื่อเว่ยตก

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD