โม่หรานกระโดดตามร่างเล็กที่ลอยละลิ่วลงสู่พื้นอย่างรวดเร็ว เพียงชั่วอึดใจก็สามารถคว้าร่างบอบบางเอาไว้แนบอก เขาใช้สองมือช้อนใต้เข่าของนางขึ้นแล้วอุ้มเอาไว้ ก่อนที่หลินจื่อเว่ยจะสลบไปด้วยอาการตกใจสองมือก็คว้าลำคอของโม่หรานเอาไว้แนบแน่น
ก่อนหน้านั้นด้วยเพราะนางกรีดร้องเสียงดังหนวกหูโม่หรานจึงจำใจต้องปิดปากนางเอาไว้ด้วยปากของเขาเอง
ลิ้นร้อนชอนไชเข้าไปในโพรงปากหอมกรุ่นดึงดูด ยามนี้เขาไม่อาจผละถอยริมฝีปากออกจากปากของนางได้ พวกเขาตกลงมาสู่เบื้องล่างอย่างนุ่มนวล
บริเวณนั้นเป็นเขตท้ายอุทยานหลวงซึ่งมีคนของเขาเฝ้าอยู่จึงไม่มีผู้ใดเข้ามาขัดขวางการกระทำที่แสนบ้าระห่ำของท่านอ๋อง
ในสายตาของทหารเหล่านั้นการที่โม่หรานโยนสตรีนางหนึ่งลงมาจากที่สูงนั้นเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย ก็แค่ท่านอ๋องของพวกเขาต้องการหยอกล้อว่าที่พระชายาเล่นฉันท์คู่รักที่ดูดดื่มไม่นับว่าแปลกประหลาดอันใด
โม่หรานอ๋องยังอุ้มหลินจื่อเว่ยแน
