บ่าวทั้งสองของพระชายาเลี่ยงลี่ถูกลากออกไปแล้ว หลินจื่อเว่ยค่อยรู้สึกสบายหูขึ้น นางหันไปมองพระชายาเลี่ยงลี่แล้วเอ่ยเสียงเย็น
"ยอมคุกเข่าให้ข้าแล้วหรือพระชายาเลี่ยงลี่ สิ่งที่ท่านทำกับข้าเพียงคุกเข่ายังไม่พอ ก้มลงสิ หมอบกราบข้าสิบางทีข้าอาจจะใจอ่อนยอมไปช่วยนาง"
พระชายาเลี่ยงลี่เจ็บปวดใจทั้งกาย ความแค้นนี้ยังฝังเข้าไปในกระดูกดำ เรื่องนี้นางจะให้หลินอ๋องจัดการ สังหารหลินจื่อเว่ยให้ตายคามือหลังจากนั้นนางจะสับร่างนี้แล้วป่นให้เป็นผงไม่เหลือกระทั่งเถ้ากระดูก
ทว่าตอนนี้ได้แต่เก็บความแค้นเพื่อเห็นแก่บุตรสาวเพียงคนเดียวของตนเอง นางค่อย ๆ ก้มศีรษะลงจรดพื้นร่ำไห้น้ำตาคลอ
"หลินจื่อเว่ย ข้าคุกเข่าให้เจ้าแล้ว เจ้าจะช่วยหลินหลงหรือไม่ ข้าขอร้องเจ้าแล้ว"
พระชายาเลี่ยงลี่หลับตาสูดลมหายใจเข้าลึก ฝังความรู้สึกคับแค้นใจเข้าไปในกระดูกดำ ไม่หันไปมองบ่าวที่อยู่ข้างกายนางมาตั้งแต่ยังเด็ก ไม่ว่าผู้ใดหากแลกกับช
